Büyük Hayal Et, Küçük Düşün: Çiftlikte Yetişen Bir Çocuk Nasıl Kanseri Yok Eden Robot Yapar
Bilim adamları 30 ağustosta prostat kanser hücrelerini ayrıntılı bir şekilde araştırabilen ve dakikalar içerisinde öldüren moleküler boyutta robatlar ürettiğini açıkladı. Bu buluşlar ünlü bilimsel dergi Nature’da yayınlandı.
Küçük robotlar UV ışınlarının tetiklemesi sonrasında uygulamaya devam ederek, hedef kanserli hücreleri tanımlayabilir.
Yakın zamanda hayvanlar üzerinde test edilen ve insan tedavileri için güven vaat eden bu nefes kesici keşif; onkolojide yeni tedaviler için sonunda kapılarını açtı. Radyoterapi ve kemoterapinin tehlikeli yan etkileri olmaksızın, bu robotlar düşük risk ve yüksek özgüllükle herhangi bir kanser türüne hücumda bulunabilir.
Her şey bir çiftlikte yetişen Hollandalı Ben isimli bir çocuk sayesinde oldu.
Tek bir nanorobotun büyük bir ölçüde başarıya ulaşabilmesi için üç ana yönden uygulanabilir ve uzmanlaşmış olması gereklidir. Kimyacılardan oluşan on kişilik güçlü bir takım; moleküllerin üç boyutlu tasarımını inceleyen sterokimya, ışın kontrollü kimyasal reaksiyonların çalıştığı fotokimya ve robotların moleküler ekipmanlarına hedefleri tanımlayan biyokimya alanlarında araştırmalarını birleştirdi.
1951 yılında doğan Ben, insanların hala bataklıklardan turba oymacılığı yaptığı Gröeningen’in güneyinde bir çiftlikte büyüdü. O; makine ve diğer mekanik parçaları tamir eden insanlardan çok daha fazlasıydı. Ne de olsa, o bir araba ve kasabasında çok uzakta olmayan bir yel değirmeni yapmayı başardı.
Nanorobot Teknolojisi
Nanorobot gelişimin ilk hali üç boyutlu tasarımlar oldu. Çarklarla ilgili önceki araştırmalardan faydalanarak, moleküller tek bir yönde dönecek şekilde tasarlandın. Bu durumda, saniyede 3 milyon devir gibi muazzam bir hızla dönerler. Şaşırtıcı derecede başarması zor olsa da, bu şeylerin 50000’i bir saç telinin genişliğine sığacak kadardır.
Işık duyarlılığı için, bilim adamları bazı dalga boylarına tepki veren ve şekillerini değiştiren ‘Işık Değiştirilebilir Proteinler’ kullanıyorlardı, böylece amaçlanan işlevleri aktive edildi. Kanser hücresi biyolojisindeki araştırmaları kullandılar, özellikle de ‘kolların’ isteyebileceği yüksek tanıma sahip kanser hücrelerinin benzersiz bileşenlerini öneren yayınlar sundular. Sonra da bu kolları robota taktılar.Nihai sonuç? Patlamadan sonra kabartı. Bu konuyla ilgili son kelimemiz ise onomotofeyadır: ‘Kabartı’ hücre kabartısı için teknik bir terimdir. Ardından kanser hücrelerinin patlayıcı ölümü ve nekroz gerçekleşir.Her neyse, Ben’e geri dönelim. Ona göre, bir araba veya bir yel değirmeni inşa etmek makineleri sevdiğini göstermenin bir yoluydu. Bernard ‘Ben’ Feringa hayatının uzun bir dönemi moleküler makinelerin gelişimi için çalıştı. Masterını stereo ve fotokimyada yaptı ve bu alanlarda birçok yenilik getirdi. 2016 yılında Kimya alanında Nobel Ödülü almaya hak kazandı.Başarıları arasında, Feringa ilk olarak 1999 yılında saniyede 12 milyon dönme hızıyla dönen nanoskopik çark geliştirdi. 2011 yılında bu çark kullanılarak; yarışlarda yarışmayı sağlayabilecek tüm bileşenler ve ana gövdeyle birleştirilerek nanoaraba yapıldı. Nanoyel değirmeni yaratmak da mantıklı bir adımdı, fakat daha sonrasında bir aydınlanma anahtarı ekledi ve onunla bir yel değirmeni parkı kurmayı başardı.Ben Feringa gibi dev beyinler sayesinde, bilim adamları, temel, disiplinler arası STEM araştırmasının öneminin altını çizerek daha önce tedavi edilemeyen hastalıklar için hayat değiştiren tedaviler gerçekleştirebilecekler. ‘Bilim için mükemmel yoldaş hayal gücüdür’ der pek çok bilim adamı. Neyse ki, ister galaksiler ister atomlar hayal edin, teknoloji bilimin hayallerini gerçekleştiriyor.Ben’in yakın çiftçi arkadaşları için üzülerek söylüyoruz ki, Ben nanokimya araştırmak amacıyla çocukluk hayali olan çiftçilikten vazgeçti. Kim bilir eğer küçük makineler inşa etme konusunda bu kadar hırslı olmasaydı, tarımda çok başarılı olabilirdi.
Kaynak : sociable.co
