Plastikler, Yapıştırıcı Madde Olmaksızın Diğer Yüzeylere Tutturuldu
Hafiflik, dayanıklılık ve sağlamlıkları nedeniyle gündelik hayatın ve üretim süreçlerinin vazgeçilmezlerinden olan polimerli plastiklerin diğer yüzeylere doğal yollarla yapışması sağlandı.
Oldukça hafif olanı kolayca şekil verilebilen, bununla birlikte sağlam ve dayanıklı da olan polimer plastikler günümüz endüstrisinin en başlıca üretim malzemeleri arasında yer alır. Ancak, bu malzemenin en büyük olumsuz yanı birlikte kullanıldığı diğer yüzeylere yapışmalarıdır. Polimerli plastiklerin yapıştırılmasında kullanılan kimyasallar, bu ürünlerin tıp ve gıda endüstrisinde kullanılmasında büyük sorun teşkil ediyor.
Sağlıklı polimer yapıştırıcısı ihtiyacını gidermek isteyen Osaka Üniversitesi bilim adamları sertleştirilmiş kauçukla plastiği birbirine yapıştıran sağlıklı ve temiz bir yöntem geliştirdiler. Metot polimerin yüzeyini kimyasal olarak aktif hale getirerek diğer madde yüzeylerine tutunmasını sağlıyor.
Çalışmanın başlarında 200°C’de helyum plazmasıyla püskürtülen politetrafloretilen (PTFE) sertleştirilmemiş kauçuğa yapıştırılabilmiş. Ancak, sertleştirilmiş yüzeyler için bu metot başarılı olmamış. Araştırmalarına devam eden bilim adamları geliştirdikleri yeni bir plazma metoduyla PTFE’nin sertleştirilmiş silikona tutunmasını sağlamışlar.
Yapıştırılan silikon yüzey PDMS (polidimetilsiloksan) olarak da adlandırılan reçine. Silikon reçine yüzeyini plazma bombardımanına tutan bilim adamları yüzeyde Silinol (Si-OH) oluşmasını sağlamış. Silinol de yüksek basınç altında PTFE’le güçlü kimyasal bağlar kurarak yüzeye çok iyi yapışmış.
İki malzemenin birbirine yapıştırılması her ikisinin de nimetlerinden faydalanmak anlamına geliyor. Örneğin bir malzeme esnek diğeri sıcağa dayanıklıysa bu sayede esnek ve sıcağa dayanıklı bir malzeme elde etmiş oluyorsunuz. Plazma yağmuruna tutulan PDMS’yi bakır ve camla birleştirmek de mümkün.
PDMS özellikle tıbbi cihazlarda sıkça kullanılıyor. Yeni yöntem sayesinde polimerli malzemelerin zararlı kimyasallar kullanılmadan yapıştırılması mümkün kılındığından gıda endüstrisinde kullanılmasının da önü açılmış oluyor. Mevcut sistemlerin zararlarını önlemek için yapılan masraflardan da kaçınılabileceği manasına geliyor.
Kaynak : donanimhaber.com
