Johann Joachim Becher

Erken Yılları

Speyer’de doğdu. Lutheran bakanı olan babası, o küçük bir çocukken karısını ve üç çocuğunu geride bırakarak hayata veda etti. Becher on üç yaşındayken, yalnızca kendi sorumluluğu değil, aynı zamanda annesinin ve kardeşlerinin sorumluluğunu da üstlendi. Birkaç küçük el sanatını öğrendi ve uyguladı. Çok yönlü olmak için gecelerini ayırdı. Bunları başkalarına öğreterek az da olsa bir ücret kazandı. 1654’te on dokuz yaşındayken Solinus’un takma adıyla “Lapis Philosophorum Trismegistus adlı filozof tarafından tümcül felsefi ve evrensel tıpta ilgili diskurlar” başlıklı “Discurs von der Großmächtigen” Regiomontus’un Salzalt’ı yayınladı. 1659’da  Theatrum Chemicum 5. Cildi Latince’ye Discurus Solini Saltztal Regiomontani De potentissima philosophorum medicina universali, lapis philosophorum trismegistus dicta olarak Johannes Jacobus Heilmann tarafından çevirildi.

Randevular

1657’de Mainz Üniversitesi’nde tıp profesörü ve başpiskopos seçmenine doktor olarak atandı. Metallurgia’sı 1660 yılında basıldı. Ertesi yıl, Evrensel bir dil olarak kullanılmak üzere 10.000 kelime ile yazdığı Character pro notitia linguarum universali adlı eseri ortaya çıktı. 1663’te hayvanları, bitkileri ve mineralleri anlatan Oedipum Chemicum adlı bir kitap yayınladı (Thier-Kräuter- und Bergbuch).

1666’da, İmparator Leopold I. başbakanının güçlü desteğini kazandığı Viyana’da ticaret meclisin üyeliğini (Alman: Commerzienrat) yaptı. İmparator tarafından Hollanda’ya bir görev üzerine gönderildi. On gün içinde Metod Didaktica’sını yazdı. Bunu Regeln der Christlichen Bundesgenossenschaft ve Ursachen des Hauf ve Abnehmens der Städte, Länder und Republiken, Politischer Discurs’lar izledi.

1669 yılında Physica subterraneasını yayımladı. Aynı yıl, Hollandalı Batı Hindistan Şirketi’nden Guyana’yı satın almak için Hanau şehrinde müzakerede bulundu.

Bu arada, Bavyera’ya seçmen doktor olarak atandı. 1670’de Viyana’da bir ipek fabrikasının kurulması ve az gelişmiş ülkelerle ticaret yapmak için planlar yapdı. Ayrıca şirketin kurulması Rhine ve Danube’nin birleşmesi için bir kanal yapılması üzerine danışmanlık yapıyordu.

Gezgin Bilim İnsanı

1678’de İngiltere’ye geçti. Prens Rupert’in isteği üzerine İskoçya’ya mayınları ziyarete gitti. Daha sonra aynı amaca yönelik olarak bir yılını geçirdiği Cornwall’a gitti. 1680 yılının başında Kraliyet Cemiyeti’ne, Huygens’i sarkaç ölçümü kullanma şerefinden mahrum bırakmaya çalışan bir dosya sundu. 1682’de Londra’ya döndü ve burada Chymischer Glücks-Hafen, Oder Grosse Chymische Concordantz Und Koleksiyonunu, Chymischen Processen’in Von funffzehen’ini yazdı ve aynı yıl ekim ayında öldü.

Avusturyalı Kameralist

Johann Joachim Becher de Avusturyalı kameralizmin en orijinal ve etkili teorisyeni idi. Genel olarak kameralistler gibi Becher de, hem kırsal kesimde hem de kasabalarda savaş sonrasında nüfus ve üretim düzeylerini yeniden kazanma ihtiyacını dengelemeye çalıştı. Avusturyalı kameralizm bununla birlikte, ticarete daha fazla ağırlık vererek, monarşinin kentsel ekonomi sorunlarına dikkat çekmeye çalıştı. Ölümünden önce Ferdinand II, Bohem kasabalarının borçlarını hafifletmeye ve arazide tutulan asilliğin ticari haklarından bazılarına sınır koymaya çalışarak bazı düzeltici adımlar atmıştı.

Habsburglar öncesinde, loncalarını kısıtlayıcılıklarından, israfiyetlerinden ve ürettikleri malların zayıf değerlerinden sorumlu tutmuş olsalar da Ferdinand II, özel günler(dini günler), askeri komutanlar, kiliseler ve üniversiteler gibi güçlü yerel liderlerin desteğini kazanarak baskıyı arttırıp özel zanaatkarlar için hakları genişletti.

Leopold’un 1689’da yayınladığı bir karar, hükümete ustaların sayısını denetleme, kontrol etme ve lonca operasyonlarının tekel etkisini azaltma hakkını vermişti. Bundan önce bile, her türlü tekelciliğe karşı olan Becher, Avusturya topraklarında 150.000 esnafın üçte birinin bir loncada bulunmayan “Schwarzarbeiter” olduğunu varsaydı. Otuz Yıl Savaşı’ndan hemen sonra Bohem kasabaları, bitmiş hammaddelerini kendileri ihraç etmek için Ferdinand’a dilekçe vermişti. Becher, bu dönüşümü başlatmada öncü güç oldu. 1666’da Viyana Ticaret Komisyonu’nun (Kommerzkollegium) kurulmasına ve ayrıca Hofkammer Devlet Başkanı Sinzendorf’un Aşağı Avusturya malikanelerinde savaş sonrası ipek plantasyonunun yeniden kurulmasına ilham vermiştir. Becher daha sonra, yabancı ustaların, nihai mamul üretiminde usta olmayan esnaflar yetiştirdiği kuruluşta Kunst und Werkhaus yaratmaya yardım etti. 1672’de Linz’de bir yün fabrikasının inşasının tanıtımını yaptı. Dört yıl sonra Boom’un Tabor kasabasında vagabonds için bir tekstil salonu kurdu ve sonunda kendi müdürlüğünde 186 çevirici çalıştırdı.

Becher’in projelerinin bazıları sınırlı bir başarı elde etti. Zamanla Linz’in yeni yün fabrikası Avrupa’nın en büyük ve en önemlilerinden biri haline geldi. Ancak hükümet girişimlerinin çoğu başarısızlıkla sonuçlandı. Ticaret Komisyonu, Sinzendorf’un yolsuzluk ve ilgizilikten öldüğünü belirtti. Tabor çalışma evi, hükümet fonlarının eksikliği nedeniyle sadece beş yıl sonra neredeyse çöktü ve iki yıl sonra Türk işgali sırasında tahrip edildi.

Oriental Company, fakir yönetim, Türkiye’ye karşı hükümetin ihracat yasakları, Osmanlı (esasen Yunanca) tacirlerin muhalefetiyle ve sonuçta savaşın patlak vermesiyle ölümcül bir şekilde engellendi. Kunst und Werkhaus, kısmen de rejimin çok sayıda yabancı, Protestan öğretmen ve vasıflı işçi almayı istememesi nedeniyle 1680’lerde kapandı.

Reform Projeleri

Becher’in bilim tarihindeki önemi, onun teorilerinde değil, yirmi birinci yüzyılın başlarında, toplumunu düzeltme çabalarının merkezi bir parçası olmasında ve 21. yüzyılın başlarında doğa ve doğal bilgileri soruşturmasında yatmaktadır. Onun reformu, yaşadığı Alman ulusunun Kutsal Roma İmparatorluğunun toprak durumlarını içeriyordu ve bu nedenle doğanın soruşturmasını merkezi devletin alanına çekti. Doğal bilgi ve toprak zenginliğini ilk kez bağlayan kişi o değildi. Ancak yazıları, ticari(diğer) kimya fikirlerini ve projeleri, başkaları tarafından örnek alınmasını ve yeni bir yolla şekillendirmesini sağlayan muazzam bir reform projesi oluşturdu.

Reform, Becher’in eserlerine sızdı ve doğa içinde yeni bir anlam vardı. On altıncı yüzyılda doğa ve doğa bilgisi, Philippus Aureolus Theophrastus Bombast von Hohenheim’ın Paracelsus adlı kimyasal çalışmasında (her şeyden önce) ifade edilen bin yıllık umut kaynağı olmuştu. Ancak on yedinci yüzyılda bu bin yıllık umutlar, hepsi bin yıllık reformcuların dil ve kavramlarını istihdam eden, dikkatlerini çeken Johann Rudolf Glauber, Gottfried Wilhelm Leibniz ve Becher gibi kişilerin ticari projelerinde ifade edilen maddi hırsa dönüştürüldü.

Simya, tıp, kimya, ticaret, siyaset, evrensel dil, sürekli hareket, pedagoji, etik, ahlak felsefesi ve icatlar üzerine çalışmalar yaptı. Becher’in çok yönlü çabaları aynı zamanda bir üretim evi, sömürge ticaret şirketi ve diğer pek çok planın kurulması gibi pratik projelerin gerçekleştirilmesini sağladı. Aynı zamanda, doğal bilgisi ve hayati üretken özelliklerinin gücünü kullanarak maddi alana yapılan reform çabaları doğanın bir parçası olarak görülebilir. Bu hayati ilkeler ticari verimliliğin temelini oluşturuyordu. Bu fikir, Hanau Kontu Friedrich Casimir’in hizmetinde Becher’ın 1669 kolonisi projesinde özellikle iyi bir şekilde ortaya çıkan bir fikirdi. Becher, şu anda Fransız Guyanası olan bir koloni için Hollandalı Batu Hindistan Şirketi ile müzakere etti. Hollandalılar, yeni Dünya mallarını elinde tutmak için yerleşimciler istemişti. Bu nedenle Alman sömürgecileri ve ticareti için istekliydiler (Hollanda da Hollanda gemilerinde emtia taşımacılığından ve Hollanda limanları üzerinden aktarmadan faydalanmıştır). Becher’in koloni projesi başarısız olmasına rağmen, sömürge alanlarının kullanım alanlarına ilişkin tartışması böyle bir projede doğanın bilgisi hakkında çok şey anlatıyordu. Bu şemadaki rolünü savunmak için yayınlanan bir broşürde, sömürge alanındaki şeker ekmeğinin vaadi konusunda hevesli hale geldi. Becher gibi her saraylının bildiği şey, şeker sarayda önemli egzotik bir lezzetti, yeni dünya ticareti ve doğal zenginlikler ile sıkı sıkıya ilişkiliydi.

Doğal bir filozof ve tıp doktoru olarak konuşan Becher, şekeri güçlü bir ilaç olarak telaffuz ediyordu. ‘’Doğrudan göklerden çıkan ve büyüme ruhunun üzerinde yoğunlaştığı bir ilaçtır. Tropiklerin ve Yeni Dünya’nın havası bu evrensel ruhla asıldı, toprağa yağdı ve şeker bitkileri bu özü çıkardı. Dünyanın en asil ve tatlı suyu, sindirilmiş ve pişmiş bir bitki olarak ortaya çıktı.’’ (1676, folio 10v.) Şeker, doğanın güçlü bir ürünüdür, ancak yeni bir ekonomik döngüye de yer vermiştir. Becher şekerin Alman topraklarının geleneksel tarım ürünlerinden farklı olarak nakit olarak zorlamayan bir tarımsal ürün olduğunu açıkladı. Bu nakit direkt olarak sömürge hükümdarı hazinesine sıradan gelir olarak gidebilir ve bir vergi yükü oluşturmaz.

Echer, koloninin ve şekerin geleneksel tarımsal avantajlarını vurguladı. Gül yetiştiriciliği ya da gübrelemeye ihtiyaç duymadığını söylediği Batı Hindistan topraklarına övgüde bulundu ve arazinin ucuz çalışması için yapılmasını sağladığı kölelik sistemini övdü. Almanlar, ticari zenginlik üreten arazinin bu doğal ürününü yetiştirmek için tarımsal becerilere sahip olacaklarına inanıyordu. Şeker para servetini topraklara geleneksel asil bir çerçeveyle getirmiştir. Prense daha fazla toprak ve ilave eserler verdi. Şeker ekimi, geleneksel kalkınma güç yapılarına, tarımsal yöntem ve becerilere dayandı. Bir prensin kalıtsal topraklarından akan kurulu sıradan geliri taklit eden bir gelir kaynağı sağladı. Becher’in açıklamalarında şeker, en asillerden biri olan doğanın kendiliğinden oluşan bir ürünüdür, ancak suni servet miktarını da artıran şekerdir.

Ticaret, üretken bilgi ve doğal felsefe Becher için iç içe geçmişti ve ticari projelerinin önemli bir bileşeni, yeni filozof tarafından uygun bir şekilde kontrol edilen doğanın bilgisi idi. Bu, özellikle, 1674 yılında İmparator Leopold’a “Wie die Commercien … verschaffen seye” ve “Herrn Daniels Marsaly Process zur Tinctur’a sunduğu ikiz simyasal ve ticari raporlarda” ortaya çıkıyor. Bu raporlarda Becher’in nesil ve materyal kavramı tüm simya yazılarında yukarıda sayılan üretkenlik ortaya konan kimyasal ve ticari projeleri bilgilendirdi. Bu raporlarda da açıkça görüleceği gibi, ticaret ve simya, tamamen geleneksel topraklara bağlı olmayan ve servet zenginliklerine inanan hareketli zenginliktir. Becher, prensi ve hükümet bölgesini para serveti ve ticaret dünyasına çekmeye çalıştı, çünkü Prensin ve mahkemenin topraklarının yalnızca o arazide ve doğal meyvelerde geçimini sağlayamayacağına inandı. Aynı zamanda üretilen nesne ve hareketli zenginlik dünyasına katılmak zorunda kaldı. Hükümetin ve prensin doğru faaliyeti, üretim sanatları ve ticaretin hareketleri yoluyla yapay zenginliğin yaratılmasıydı.

Başkanlar ve belediye meclisleri, Becher’in önerilen projelerine hevesliydiler, çünkü doğanın incelenmesi yoluyla değerli bilgi, mal ve servet üretme sözü verdiler. Becher gibi adamların projeleri, bilim ile devlet arasında gittikçe daha yakın olan bir ilişkinin başlangıcını temsil eder ve bu da doğanın çalışma ve bilgisine benzeri görülmemiş bir önem vermektedir.

Becher’in hayatı, reform hedeflerini gerçekleştirmesine yol açacak olan (çoğunlukla) prens patronajını araştıran kesintisiz faaliyetlerle doluydu. Becher’ın doğa bilgisine verdiği iddialar hem patronaj arayışının merkezinde hem de reform planlarını on yedinci yüzyılda doğal bilgide görülen güç ve vaadi belirtiyordu. Dahası, Becher’in projeleri, kendi kendini üreten doğanın yeni filozofu tarafından savunulan yeni otoriteyi ve onu prensin hizmetinde gözetim altına alacağı yeni bir bilgi üretim hiyerarşisini ortaya koyuyor.