Vladimir Petrovich Demikhov
Vladimir Petrovich Demikhov 18 Temmuz 1916 yılında Rus bir köylü ailesinin oğlu olarak Kulini çiftliğinde dünyaya geldi. Babası Rus iç savaşlarında öldürüldüğünden dolayı annesi 3 çocuğunu tek başına büyütmek zorunda kaldı. Vladimir, tesisatçı ticareti öğrenmek isteyen gençlerin gittiği bir meslek okuluna gitti. 1937 yılında Moskova Üniversitesi’nde biyoloji öğrencisi olarak metal yapay kalp yaptı fakat bir göğüs içerisine yerleştirmek için çok büyüktü. Ayrıca bir köpeğin 5,5 saat boyunca dolaşımını sürdürdü.
21 yaşında iken deneylerini Biyoloji Fakültesi dergisinde yayınladı. II. Dünya savaşı, Vladimir’in çalışmalarını kesti çünkü cepheye gönderildi. Bir patolog olarak görev yaptı ve ameliyatlar ile çok fazla tecrübe kazandı. Askerlik görevinden sonra laboratuvara geri döndü ve 1946 yılında Sovyetler Birliği Tıp Bilimleri Akademisi Vişnevsky Cerrahi Enstitüsünde çalışmaya başladı. Daha önce 1940 yılında köpeklerin kasığına heterotopik kalp nakli yapmaya çalıştı. İlk heterotopik kalp nakli Carrel tarafından 1905 yılında boyuna yapılmıştır. Kalbi göğüs içerisine koyma çalışmalarını sürdürdü. 30 Haziran 1946 yılında başardı. Bir köpek, heterotopik bir kalp-akciğer transplantasyonundan sonra 9 saat 26 dakika hayatta kaldı. Aynı yıl içerisinde, bir hayvan 5 gün hayatta kaldı. Daha sonra, bir nonselüler heterotopik kalp nakli modelinde çalışmaya devam etti ve 1956 yılında hayatta kalma süresini 32 güne kadar uzattı.
1. Dünya Savaşı’nda Rus cerrahlar bir dizi sütür makinesi geliştirdiler. Deneysel transplantasyonda vasküler zımbalayıcıları kullanan ilk kişi Vladimir Demikhov’du. Bu gerçek onun yaratıcı zihnini de açıkca göstermektedir.
1947 yılında Demikhov, ilk başarılı izole akciğer transplantasyonunu yaptı ve köpek 7 gün hayatta kaldı. Daha sonraki çalışmasında ise, köpek bir ay hayatta kaldı.
1948 yılında böbrek ve karaciğer transplantasyonu ile ilgilenmeye başladı, ancak kısa sürede göğüs bölgesine döndü. 1950 yılında kalp-akciğer preparatını başarıyla geliştirdi; bu da bu hayati organları korumak için daha sonraki başarılarının anahtarı oldu.
67 kalp-akciğer transplantasyonundan 44’ü hayatta kalma süresi 6 güne kadar başarılıydı. Hatta bir köpek 1950 yılında bir gösteri için trenle kongreye gönderildi.
1955 yılında Moskova’daki Sklifosovsky Acil Enstitüsü’nde bir nakil laboratuvarı kurdu ve 1986 yılında emekli oluncaya dek direktör olarak görev yaptı. Ortotopik kalp transplantasyonunun 15 saat süreyle sağkalımına imza atarak kalp transplantasyonu üzerine çalışmalarını sürdürdü. Çalışmalarını yapay kalp ile bypass operasyonları gerçekleştirerek yeniden başlattı.
Çalışmalarının çoğunu çok fazla maddi destek almadan saatler boyunca uğraşarak yaptı. Bir intihar girişimi de kaydedildi.
İki başlı köpeğe yaptığı ünlü operasyon başarılı olduğunda, Stalinist propaganda Sovyet biliminin üstünlüğünü gördü. İlk baş nakli A.G. Konevsky tarafından Volgograd’da kazara yapılmıştır. Kalp nakli yapmak istedi ancak donör bir trafik kazası geçirdi ve fırsatı değerlendirmek için baş nakli yaptı. Teknik olarak başarılı olmasına rağmen, asıl baş nakli 1954 yılında Demikhov tarafından gerçekleştirilen; özellikle daha büyük bir köpeğin boynuna nakledilen bir köpek yavrusu üst gövdesi idi. Nakledilen köpek yavru olduğu için yetişkin ev sahibi köpeğin kalbi iki başa da yeterli kanı pompalayabilmekteydi. 2 kafa da ayrı ayrı yiyip içebilmekteydi. Büyük köpek başlarda üzerinden küçük kafayı atmaya çalışsa da daha sonralarda alıştı. Köpekler daha sonra tıp tarihine Frankeştayn’ın Köpekleri olarak geçmiştir. Fakat yapılan bu tür 20 operasyonda en fazla hayatta kalım süresi 1 aydı.
Bu çalışmalar Amerikalı cerrah Robert J. White’a ilham vererek Dr. White maymunlarda baş naklini gerçekleştirmiştir.
Demikhov, 1960 yılında “Hayati organların deneylerde nakli” başlıklı monografisini yayınladı.
Transplantasyonun öncülerindeki etkisi tartışmasızdır. Yenilikçi bir yaratıcıydı ve transplantasyonun öncüleri çalışmalarını çok beğeniyorlardı. Demikhov, deneysel gerçekleştirme imkânı göstererek klinik kalp ve akciğer transplantasyonuna katkıda bulunmuştur. Ayrıca, koroner baypas operasyonlarının öncülerine çalışmalarıyla motive olmuştur. 1998 yılında öldü, ancak bundan önce yüksek devlet ödülü ve Uluslararası Kalp ve Akciğer Nakli Derneği’nin “Öncü Ödülü” ile onurlandırıldı.
