Hassas Nanomalzemeler, Seçici Olarak Kanser Hücrelerini Öldürmeyi Kolaylaştırabilir
Fotoğraf : Testin dört aşaması: 1. Dendrimerler, büyüklükleri nedeniyle kanser tümörlerinde daha fazla birikebilir. 2. Kanser hücreleri dendrimerleri tutar ve bunları spesifik proteinlerin yardımı ile parçalamaya başlarlar, böylece ROS üretirler. Daha fazla dendrimer, daha fazla ROS üretimi ile birlikte birikir. 4. ROS sonunda hücre ölümüne yol açan seviyelere ulaşır.
İsveç’teki araştırmacılar kanserle mücadelede insan yapımı nanokütle bileşimlerini kullanmaya yönelik bir sonraki adımı atmayı başardı. İlk olarak 1980’lerde ortaya atılan yeni kavram doğrulama çalışması, dendrimerlerin kanser hücrelerini kendine zarar vermesi için kandırarak kullanan bileşikleri tanıtmak için kullanılabileceğini gösterdi.
Dendrimerler – veya kaskat molekülleri – doğanın peptidlerine ve proteinlerine boyut ve yapı açısından eşleşen organik olarak sentezlenmiş büyük moleküllerdir. KTH Royal Institute of Technology’den araştırmacılar, amino asitler, peptidler ve proteinlerde önemli bir bileşen olan organik sülfürlü bir bileşik (OSC) materyalini yükleyerek bunun niteliklerinden ve kanserli hücrelerin büyük molekülleri absorbe etmekteki yatkınlığından yararlandı.
KTH’nin fiber ve polimer teknolojisi profesörü Michael Malkoch, “Bunları kültürlenmiş insan kanseri hücrelerine uygulamak; kanser hücrelerini normal çoğaltma görevlerinden uzaklaştıran bir süreci harekete geçiriyor ve bunun yerine, dendrimerlerdeki disülfür bağlarını ayırmaya çalışmaya devam ediyor. “ dedi.
Malkoch, bu aktivitenin; hücre ölümünü indükleyen artmış bir reaktif oksijen radikali konsantrasyonunu (ROS) serbest bıraktığını söylüyor. “Sağlıklı hücreler ROS için yüksek toleransa sahiptir. Bu yüzden kemoterapi gibi tedavilerin aksine, kanser hücrelerine karşı seçicidir ve sağlıklı hücrelere etki etmez ve işlem sonunda nanomateryal vücut tarafından parçalanacaktır.”
Makale American Chemical Society Dergisi’nde yayınlandı ve ortak yazar Malkoch, KTH doktoralı öğrenci Oliver Andrén ve Karolinska Institutet’ten Aristi P. Fernandes tarafından yazıldı.
Malkoch “Sonuçlar; platformun, önceden programlanmış dendrimerlerin büyük ve belirli sayıdaki organik disülfid bağları ile birlikte klinik testlerle araştırmaya devam edilmesine değer olduğunu gösteriyor.” dedi.
“Dendrimerlerle yapılabilecek şeyin yüzeyini çizdik. Önceden vida ve plakasız kemik kırıklarının tedavisini mümkün kılan bir yapışkan türüne benzer malzemeleri kullanarak bacak onarımının bir bölümünü test etmiştik.” diyor. “Gelecekteki uygulamaların, implantların kanser tümörleri etrafına kaplanması ve böylece terapi tedavisinin lokal düzeyde yapılabilmesi için kullanıldığını hayal edebiliyorsunuz.”
Araştırma projesi AB tarafından finanse edilmektedir (604182 nolu Hibe Anlaşması), Wallenberg Akademi Üyeliği Programı ve İsveç Araştırma Konseyi.
Kaynak : sciencedaily.com
