Jean-Baptiste Dumas
Dumas’ın babası kasaba katipiydi ve Dumas yerel okulda bulundu. Kısaca bir eczaneye çıraklık HALDE, 1816 yılında Dumas diye eczane, kimya ve botanik eğitimi için Cenevre’ye gitti. Adı gençlikten önce eczacılık ve fizyoloji gazetelerinde yayınlandı.
1823 yılında, büyük Alman doğa Alexander Von Humboldt desteğiyle, Dumas Paris’te Politeknik Okulu Fransız kimyacı Louis-Jacques Thenard Fransa ve est devenu asistanı döndü. O dönemde sıkça görüldüğü gibi,görevlerin birçoğunu aynı anda gerçekleştirdi. Dumas başlangıçta kendi masraflarıyla bir öğretim laboratuvarı kurdu. O Laurent Auguste Charles-Adolphe Wurtz ve Louis Pasteur dahil birçok önemli Fransız kimyagerler, bir akıl hocası olarak hizmet veren ustaca öğretmen oldu.
1824’te, Adolphe Brongniart ve J. V. Audouin ile birlikte Dumas Annales doğal bilimlerini kurdu. İki yıl sonra Sèvres’deki kraliyet porselen eserler müdürü Alexandre Brongniart’ın kızı Hermine Brongniart ile evlendi. 1828’de Uygulanan kimya antlaşması sanatlarının ilk cildi yayınladı ve ertesi yıl Sanat ve Manufactures Merkez Okulu’nun kurucularından biriydi. Dumas Sorbonne’da yardımcı doçent olarak atandı ve 1841’de emekli oluncaya kadar 1868’de tam profesör oldu. Çağdaş uygulama birkaç akademik randevuyu bir defada tutmak olduğundan, Dumas ayrıca Politeknik Okulu’nda (1835’ten itibaren) ve 1839’a kadar organik kimya profesörü oldu. Bazen kolej de Fransızca ders verdi ve 1832’den 1848’e kadar kendi özel laboratuvarında deneysel kimya eğitimi verdi. 1840’dan itibaren kimya ve fizik tarihinin editörüydü.
Dumas, ılımlı bir muhafazakâr, 1848 Şubat Devrimi’nden sonra siyasette aktif olarak yer aldı ve Louis Philippe’nin düşmesinden hemen sonra Valenciennes’te yasama meclisine seçildi. 1850-1851 yılları arasında tarım bakanı olarak görev yaptı. Napolyon III imparator olduğunda senatör yaptı. Ayrıca Paris Belediye Meclisinin bir üyesi, yardımcısı (1855) ve başkan (1859) idi. Haussmann ile birlikte Dumas, modern drenaj sistemleri, su temini ve elektrik sistemleri kurulumunu denetleyerek başkanın dönüşümünü ve modernizasyonunu üstlendi. 1868’de Bilimler Akademisi’nin daimî sekreteri oldu.
Dumas parlak bir öğretmendir ve Laurent, Stas, Leblanc ve Louis Melsens gibi bir galaksi kimyacısı yetiştirmiştir. Çok profesörlüğün özensiz sistemi, bazıları daha genç kimyacılar tarafından, bazıları eski öğrencileri tarafından yönlendirilen büyük acılardan sorumlu idi. Ancak Dumas, defalarca asılsız saldırılara maruz kalmasına rağmen misilleme önlemleri almaktan kaçındı.
Dumas’ın çalışması derinlik ve iç görü için değil, geniş kapsamlı olduğu için dikkat çekicidir. En özgün katkıları, mevcut fikirlerin uyarlanmasından değil, devrimci atılım arzusundan kaynaklanmıştır. Bu, kısmen uzlaşmaya istekli, pratik kişiliğinin sonucuydu; ancak daha çok kimya sorunlarını daha kapsamlı bir perspektif içinde ortaya koyan tarihsel geleneği ile olan aşinalık sonucuydu. Kimya felsefesi üzerine tarihsel olarak odaklanmış dersleri, kimya tarihindeki müteakip araştırmalar üzerinde çok etkili olmuştur.
Dumas’ın pratik çıkarları, sanatta uygulanan kimya antlaşması’nın yayınlanması da dahil olmak üzere uygulamalı kimyaya çok sayıda katkı sağlamıştır. Metalürjide kalsiyumun hazırlanması ve demir cevherinin işlenmesi gibi problemleri araştırdı; farklı türdeki ticari camların özelliklerini inceledi ve on üçüncü yüzyıl fresklerinde kullanılan malzemeler fosfor ve minimum bileşiklerinin doğası kadar çeşitli sorularla ilgileniyordu. Dumas’ın boyalar üzerine yaptığı araştırmalar muhtemelen endüstrinin en kalıcı katkılarıydı: indigo analiz etti ve renksiz ve mavi tipler arasındaki ilişkiyi kurdu. Aynı zamanda, periyodik asitin, periyodik olarak boyamada kullanılan sarı organik bileşiğin, fenolün bir türevi olduğunu gösteren ilk kimyacıydı. Dumas, eczacılık alanında kapsamlı çalışmalar yapmış ve çeşitli alkaloidler, kloroform ve diğer maddeler için doğru formülleri oluşturmuştur. Hayvan ve bitki fizyolojisine olan ilgisi, bu alanlarda çok sayıda gelişme göstermesini sağladı.
Dumas’ın kariyeri boyunca ilgilendiği en önemli sorun, kimyasal maddelerin sınıflandırılmasıydı. Organik bileşikler ve elementler için kapsamlı sınıflandırma şemaları tasarlamaya çalıştı. Dumas’ın organik kimyaya en erken katkısı, 1823’te Pierre Pelletier ile birlikte yayımlanan dokuz alkaloit çalışmasıydı. Bu organik “bazların” elementel bileşenlerini analiz etti ve oksijen oranlarının, orantısız oksijen oranlarının çoklu oranlarda izlenmesini sağlamaya çalıştı. . İki kimyacı teorinin fikirlerini çağdaş kimyada benimsedi: Maddeyi elektronegatif (asit) ve elektropozitif (alkali) olarak bölüştürmek ve Dalton’un yasalarını açıklamak için kullandığı atomizma. Dumas, önümüzdeki birkaç yıl boyunca, bu iki teoriye dayanan organik bileşiklerin yeterli bir sınıflandırma sistemi oluşturmaya çalışarak geçirdi.
Hayvansal yağ oluşumunda rol alan mekanizmayı araştırmış ve vücut ısısında ve yanmanın korunmasında kullanılmasını sağlamaya çalışırken vücut dokularında depolanan ve gerektiğinde metabolizma için salınabilecek bir rezerv oluşturmuştur. Ayrıca bitkisel ve hayvansal metabolizma arasında yakın bir benzerlik olduğunu gösterdi. Alman bilim adamlarının Fransız biliminin baskın duruşu ile artan öfkelenmesinden dolayı, bu dönemde Fransa’da yapılan büyük keşiflere karşı giderek artan sayıda şiddetli göçmen gördü. J. Liebig, bilimsel işlerde büyüyen ve Alman milliyetçiliğinin tartışmasız bir şampiyonuydu. Laurent, Gerhardt ve Chevreul gibi diğer büyük Fransız kimyacıların keşifleriyle birlikte, Dumas’ın en şiddetli ve haksız şekilde fizyolojik keşiflerine saldırdı.
Dumas, 1826 yılında, buhar yoğunluklarını doğrudan ölçmek için ve gaz halindeki farklı maddelerin göreceli moleküler ağırlıklarını dolaylı olarak (hesaplayarak) geliştirmek için yeni bir yöntem geliştirdi. Hem kesin hem de basit olmanın hak ettiği yöntemi, hala kimyasal analizde kullanılıyor. Dumas fosfor, arsenik ve borun moleküler ağırlıklarını belirlemek için yöntemi kullanmıştır.
Açıkça Avogadro ve Ampere’ye atıfta bulunmasına rağmen, Dumas yine de moleküller ve atomlar arasında net bir ayrım yapmakta başarısız oldu. Gaz halindeki maddelerin atom ağırlığının, yoğunluklarını ölçerek doğrudan elde edilebileceğini düşündü. Dumas, bu ilkenin uygulanmasının, Gay-Lussac’ın hacimleri birleştirme yasası yardımıyla gaz halindeki gözlemlenen az sayıda unsur tarafından uygulanmasına getirilen sınırlamayı atlattı. Bu elementler gaz halindeki bileşikler oluşturduğundan, birleştikleri basit hacimsel oranları belirlemek nispeten kolaydır. Atomik ağırlıklar daha sonra yoğunluk ölçümü ve Boyle yasası ile Gay-Lussac yasasının uygulanmasından dolaylı olarak hesaplanabilir.
Bununla birlikte, Dumas’ın bu yönteme olan orijinal coşkusu, Avogadro’nun bir molekül ve bir atom arasındaki ayrımının daha açık bir şekilde tanınmasıyla giderilebilecek olan bariz yetersizliklerini gerçekleştirmesiyle çok geçiciydi. Dumas birkaç anomaliye dikkat çekti. Örneğin, bir litre klor ve bir litre hidrojen, belirli bir sıcaklık ve basınçta aynı sayıda atomu (yani 1000) içermiştir. Kombinasyon üzerine, her iki elementin bir atomu diğerinin bir atomu ile birleşerek tek bir hidroklorik asit gazı atomu oluşturur. Tüm gazların aynı koşullar altında aynı sayıda atom içerdiği doğru olsaydı, yukarıdaki örnekte hidrojen ve klor, 1,000 atom içeren bir litre hidroklorik asit gazı üretmek için birleşmiş olurdu. Ancak durum böyle değildi. Gazın iki litresi sonuçlandı. Bu nedenle, klorin ve hidrojen atomları bölünemezlerdi. Bir araya gelen iki gazın bir araya gelmesiyle elde edilen iki elementel gazın bir çok atomunu üretmek için kombinasyondan ikiye bölünmüş olmalıdırlar. . Dumas’ın başlangıçtaki bir hipotezi, bir gazın buhar yoğunluğunun, göreceli atom ağırlığının doğrudan bir ölçümünü verebileceğinden, bu nedenle de onaylanmamıştır.
Dumas, iki tür parçacık arasında bir ayrım yaparak, yalnızca fiziksel araçlarla (ısı gibi) bölünemeyen moleküllere karşılık gelen en küçük birimler olan gerçek kimyasal atomlar arasındaki ayrımı öne sürerek durumu kurtarmaya çalıştı. Herhangi bir kimyasal reaksiyona girer. Buhar yoğunluklarını karşılaştırarak göreli ağırlıkları belirlenebilen sadece eskiydi. Bu sınıflandırmaya rağmen, Dumas’ın konuyla ilgili fikirleri her zaman tutarlı değildi. Kariyeri ilerledikçe bir atom kavramını kabul etti. Fiziksel atomların örnekleri ile benzer koşullar altında tüm gazlarda aynı sayıda bulunan parçacıkları gösterdi. Bununla birlikte, herhangi bir kimyasal reaksiyonda yer alan en küçük parçacıkların gerçek kimyasal atom örnekleri olduğunu, çünkü her zaman reaksiyonların sadece tek atomlarla değil, kimyasal atom kütleleri ile mümkün olabildiğini tespit etmek imkânsız buldu.
Ancak, atomizmi reddetmekten şu ana kadar 1840’dan itibaren otuz elementin atom ağırlıklarının önemli bir revizyonunu gerçekleştirdi. Bu alandaki en değerli katkısı, 1840 yılında karbonun atomik ağırlığının (öğrencisi Stas ile birlikte) kesin bir şekilde belirlenmesiydi. Berzelius tarafından C = 12.20 (O = 16) olarak belirlenen daha önceden kabul edilen bir ağırlık yanlış olarak gösterildi. Dumas C = 12 ± .002 (O = 16) veya C = 75 (O = 100) olduğunu kanıtladı. Analiz oksijende elmas ve yapay ve doğal grafit yakılarak yapılmıştır; Oluşan karbon dioksit, potas solüsyonunda tartıldı. Sonuçlar yakın anlaşmaya vardı. “Yeni” karbon ağırlığı organik kimyanın ilerlemesi üzerinde büyük bir etkiye sahipti.
Dumas, organik bileşiklerin atomik (veya parçacık) bir anayasa sahip olduklarına bağlı olarak yapılarına göre sınıflandırılacağından asla şüphe duymamıştır. Sınıflandırmacı organik kimyaya yaptığı ilk önemli katkı, kendisi ve yardımcısı Polydore Boullay’ın eter çalışmasının ilk bölümünü yayınladığı 1827’de geldi son bölüm ertesi yıl çıktı. Bu makale, organik bileşiklerin bileşiminin, inorganik bir tuzun asidik ve bazik bileşenlerine karşılık gelen iki parçadan oluşan ikili olduğunu varsaymıştır. İlk olarak, alkol ve eter bileşimi analiz ve buhar yoğunluğu ölçümleri ile belirlenmiştir. Hem etilen (hem de “hidrojene bikarbon”) hidratları oldukları sonucuna varıldı. Alkol, eterin yaptığı gibi hidrokarbon ile iki kat fazla su içerir. Analizleri nitro, benzoik, oksalik, asetik ve diğer asitlerin alkol içeren “bileşik eterleri” (yani esterleri) olarak genişleterek “bileşik eterlerin” iki türe ayrılabildiği gösterilmiştir. Oksiasitler tarafından oluşturulanlar, su içermeyen eter ve susuz asitlerin tuzları; su içeren eter ve hidratlı asitlerin tuzları olan hidrasidler tarafından oluşturulanlar.
Dumas, bu dualist yorumlamanın eterinkinden ziyade etilenin doğasıyla ilgili olması gerektiğini teyit etmiştir. Tüm bu durumlarda, amonyakla eşit bir doyma kapasitesine sahip olan güçlü bir bazın rolünü oynayan hidrokarbon oldu. Eğer turnusol kâğıdı ve diğer göstergeler üzerinde hareket etmemişse, bu sudaki çözünmezliğinden kaynaklanıyordu. (Etilenin güçlü bir temel olduğu önerisi orijinal olarak Chevreul tarafından yapılmıştı.) Bu görüş Dumas tarafından çok sayıda başka vakayı kapsayacak şekilde genişletildi. Örneğin, şeker kamışı ve üzüm şekerinin karbonik asit, etilen ve su tarafından oluşturulmuş tuzlar olduğunu öne sürdü.
Dualistik teori Dumas tarafından 1828’de elektrokimyasal terimlerle yorumlandı ve bu görüşü on yıl boyunca sürdürdü, ancak yıllar boyunca biriken farklılıklar nedeniyle azalan coşkuyla. 1835 yılına kadar elektrokimyasal teorinin neredeyse bir kesinlik ile kurulduğuna ikna olmuştu. Ayrıca Dumas, oksamit oluşturulması (eterlerine benzer) “Tüm bugünkü kimyası takdire elektriksel aktivite elde edilen kanıtlar tarafından üstlenilir maddeler arasındaki karşıtlık, olduğu görünümü dayanmaktadır” ile açıklanmaktadır amonyak (N2H6) sonrası kalan amid radikalinin (N2H4) varlığının, negatif kutupta hidrojen kaybettiğini ileri sürerek. Oksamid, amit radikali ile karbon monoksit (C2O) kombinasyonu tarafından oluşturulan bir ikili bileşikti. İkincisi izole edilmemiş olsa da varlığının çok sayıda olayı açıklamaya, öngörmeye ve sınıflandırmaya yardımcı olduğu için kabul edilmesi gerekiyordu. Örneğin, üre en iyi iki amid radikali ile birleştirilmiş karbon monoksit (C2O) ‘dan yapılmış olarak anlaşılmıştır: C2O + 2N2H4 Benzer şekilde, güçlü elektropozitif alkali metaller, sodyum ve potasyum, amid radikali, metalik klorürlerde klor gibi elektro-fonksiyonel olarak işleyen amidler oluşturdu.
1835’te, “1 odun ruhu” (metil alkol) üzerine yaptığı araştırmalarla, Dumas, bir radikalin varlığının bütün bir dizi bileşiğe nasıl yol açtığını gösterdi. Bu kavramdaki daha önceki dualistik teorilere yeni bir şey eklendi: izomerizm. Böyle naftalin ve antrasen, veya etilen ve izobütilen, karbon ve hidrojen gibi hidrokarbonlar, aynı nispi oranlarda bir araya getirilmiş, olduğunu buldular.Bu buluşun Dumas yol etilen ve izobutilene benzer üçüncü bir hidrokarbonun varlığını, hidrojen ve karbonun 1: 1 oranında kombine olmasına rağmen, farklı yoğunlaşma durumlarında olduğunu. Üç hidrokarbonun, birbirini izleyen her terimin yoğunlaşmasının, bir önceki seferinin iki katı olduğu bir seri oluşturacağını ileri sürmüştür. Başka bir deyişle, etilen C2H2 (C = 6) ve izobutilen C4H4 ; yeni üye etilenin hemen öncülü CH’dir. Bu muhakeme ile, tamamen analojiye dayalı olarak, Dumas tüm metil serilerini keşfetmeyi öngörmüş ve başarmıştır. Dizisi (CH) birinci elemanı “metil anlamına gelir.” Dumas da etil ve metil alkoller arasında bir bağlantı oluşturdu, fakat yalnızca bu şekilde adlandırılan Chevreul daha önceki araştırmalarda bilinen edilmiş setil alkol radikali keşfedilmiştir.
Bir hidrokarbon, etilen (C8H8) ve sudan gelen olarak yorumlanmış olan etil alkolün bilinen yapısından – Dumas, eğer suları çıkarılabiliyorsa, diğer alkollerde bulunacak benzer hidrokarbonlar olması gerektiği sonucuna varmıştır. Bu nedenle, mutlaka izole edilmemesine rağmen, metil alkol, setil alkol vb. Ile suyla birleştirilen hidrokarbonları keşfetmeyi başardı.
Metil alkolde bulunan hidrokarbonla birlikte çalışılan ikinci bir dizi analoji, bu hidrokarbonun bir dizi maddeyle (nitrik asit, amonyak, klor, vb.) Birleştirilebileceğini ve tam bir seri oluşturduğunu gösterdi. Hidrokarbonun bir kombinasyondan diğerine transfer edildiği bileşiklerin. Aynı zamanda, bazı hidrokarbonlarda, aynı nispi miktarlarda olmamasına rağmen, aynı nispi oranlarda karbon ve hidrojen bulunduğunu fark etti.
Yer Değiştirme Teorisi İkame teorisi (ya da “métalepsie”)
1834’te Dumas tarafından belirtilmiştir. Temel iddiası, herhangi bir bileşikteki hidrojenin, bir halojen, oksijen ya da başka bir elementin eşdeğer bir miktarı ile ikame edilebilmesi idi. Ayrıca, klorin, oksijene (karbondan ziyade) bağlı hidrojen içeren bir madde üzerindeki etkisini açıklamak için, “hidrojenize edilmiş bileşik su içerdiğinde (yani, oksijene bağlı hidrojen), hidrojen, değiştirme; ama sonradan başka bir hidrojen miktarı çıkarılırsa, o zaman eşdeğer miktarda klor, vb. ile değiştirilir. ”
Organik kimyada yer değiştirme reaksiyonlarının mekanizmasını açıklayan ilk yasanın önemi, fazla tahmin edilemez. Tarihi kökeni çeşitli modalarda açıklanmıştır. En muhtemel açıklama, Dumas tarafından sunulan ve muhtemel bir şekilde ortaya çıktığı açıklamadır. Halojenlerin bu bileşikler üzerindeki hareketlerini inceleyerek, alkollerin oluşturulmasına dair dualistik teorisinin doğruluğunu test etmekle ilgilenmiştir. Hem etil hem de metil alkol, klorun etkisine maruz kaldığında kloroform üretti. Bu onu dolaylı olarak ikame teorisine yönlendirdi.
1834 yılının Ocak ayında Dumas, Bilimler Akademisi’ne ilk defa kloroform, bromoform, iyodoform ve kloral için doğru moleküler formüllerin verildiği önemli araştırmaların sonuçlarını4 okumuştur. Ayrıca, klorun alkol üzerindeki etkisini kloral olarak araştırırken, on hacimde hidrojenin (C=6) alkolden çıkarıldığını ancak sadece altı hacim klor ile değiştirildiğini gözlemlemişti. Bu, daha önce elde ettiği, klorun, her bir hidrojen atomunun bir klor ile yer değiştirdiği, terebentin özü üzerindeki etkisini incelerken elde ettiği kanıtlara aykırıydı. Bununla birlikte, doğrudan oksijen ile bir araya getirilen bir hidrojen atomunun, organik bir bileşik içinde karbon ile birleştirilmiş hidrojen atomlarından farklı davrandığı varsayılırsa, alkol ve klorun reaksiyonu açıklanabilir. Başka bir deyişle, Dumas’ın alkol yapısının teorisi doğruysa, su molekülünün etilen molekülünden farklı reaksiyon göstereceği izlenmiştir. Klorun alkol üzerindeki etkisi, Dumas’ın dualistik teorisinin doğruluğunun doğrudan bir kanıtı olarak ortaya çıktı. Etilen tarafından kaybedilen hidrojen atomları, klor ile değiştirildi; Sudan elimine edilenler aşağıdaki denklemle gösterildiği gibi değildi.
Dumas, alkol ve eterler konusundaki görüşleri için daha fazla kanıt bulmak amacıyla ikame teorisi üzerine araştırmalarına devam etti. Paradoksal olarak, teori sadece Dumas’ın ana ispatına bağlı olduğu düşünülen kısmı için hatalıydı, hatalı varsayımlara dayanan bir kanıt.
Türlerin Teorisi
1837’den itibaren çözemediği sayısız zorluklardan ötürü elektrokimyasal dualistik teoriden kademeli olarak memnun kalmadı. Elektrokimyasal fikirleri görmezden gelerek, organik kimyada alternatif açıklama ve sınıflandırma modları geliştiren birkaç genç kimyacı tarafından cesaretlendirilen Dumas, dualist teorinin, bütün molekülün bir bütün olarak ele alındığı üniter bir görünüm lehine ilerlemesine yol açtı. Negatif ve pozitif parçalara polarizasyon olmadan tek bir yapı. Laurent, bir hidrokarbon tarafından üretilen bir seri içinde, tüm hidrojen moleküllerinin, belirgin şekilde etkilenen bileşiğin temel kimyasal özellikleri olmaksızın, halojen, oksijen veya başka bir maddenin eşdeğerleri ile yer değiştirebileceğine işaret etmiştir (1837). Bu nedenle, tüm moleküllerin, özellikleri, elektropozitif veya elektronegatif olsun, ikincisinin içsel doğasına değil, bileşen elemanlarının konumuna ve düzenlenişine bağlı olan üniter yapılar olduğu varsayılmıştır.
1839’da Dumas, asetik asit üzerindeki klorun etkisinin, asetik asitin hidrojen atomlarının yerini klor ile değiştirildiği yeni bir bileşik (trikloroasetik asit) oluşturduğunu keşfetti. Ancak yeni bileşik, elektronegatif klorun güçlü elektropozitif hidrojenle yer değiştirmesine rağmen, asetik asitle neredeyse aynı fiziksel ve kimyasal özelliklere sahipti. Dumas bu deney ile üniter görünüme dönüştürüldü.
Onun genç çağdaşlarının üniter teoriyi benimsemesindeki rolü Dumas tarafından kabul edildi. Laurent, Baudrimont ve diğer birkaç yazarın baskıya karşı öncelikleri hakkında oldukça iğrenç bir dizi suçlamadan önce, Laurent, Regnault, Faustino Malaguti, Rafaelle Piria ve J. P. Couerbe’nin katkılarını açıkça kabul etti. Dumas’ın adaleti, bir molekül içindeki atomların yerleşimi ve konumunun rolünün belirlenmesinde rolünü vurgulayan Couerbe’ye atıfta bulunarak kanıtlanmıştır: “Alkalin bileşiklerin özelliklerini molekülün fiziksel formuna atfediyorum. Bu molekülün temel atomlarının gruplanması. Genelleştirdiğim bu düşünce, en azından ikincil neden olmasa da en azından ikincil nedense, nedenidir. ”Dumas, üniter yapıları hakkındaki görüşlerini seleflerininkiler ile ilişkilendirmiştir. Aslında, Dumas o kadar cömert davrandı ki, ikame yasasını tamamen kendi başına keşfettiğini iddia etmemişti ve bir grup çağdaş kimyacının yaptığı bir keşfi genelleştirmenin mütevazi rolünden memnun kalmadı: “Keşfetti (ikameler yasası), çünkü çok daha fazla ve daha genelleştirilmiş bir biçimde, çok sayıda kimyacının yazılarında bulunabilecek görüşler üretmekten daha fazlasını yapmaz. ”
Bununla birlikte, Dumas’ın bu konudaki düşüncesinin aşamalı evrimini, elektrokimyasal teorinin kesin kesinliklerine inandığı dönemde bile görmek ilgi çekicidir. 1828’de elektrokimyasal teorinin, bazı kombinasyonlarda negatif olan ve diğerlerinde pozitif olan bazı unsurların ikili davranışını açıklamakta güçsüz olduğunu zaten beyan etmişti. Bu, bazı moleküllerin hem olumsuz hem de pozitif olarak yüklü olduğu şeklindeki çelişkili varsayımı ima etti. Örneğin, halojensklor, brom ve iyot-oksijene karşı pozitifti ve hidrojene karşı negatifti. Açıklanması daha da zor olan şey, klorun oksijene karşı pozitif olması ve hem klorin hem de oksijenin kalsiyum oksitle ilgili bileşiklerinde, kalsiyum oksidin klor ile yer değiştirmesinin negatif olmasıdır.
Tam bir çıkmazdan kaçınmak için Dumas, başka bir açıklama modunda ima etti: “Kimyasal ilişkilerin belirlenmesinde elektriksel ilişkilerin yalnız olmadığı kabul edilmelidir; Bazı durumlarda, moleküllerin sayısı, göreceli konumları ” belki de, sonuçları değiştirmede eşit derecede etkiliydi.
1834’e gelindiğinde, bu anormal vakalar, Dumas’ın, ikili organik bileşiklerde, sıklıkla hem elektronegatif hem de elektropozitif olarak hareket ettiği yorumundan dolayı büyük ölçüde artmıştır. Çoğunlukla bir organik asit içinde elektropozitif ve karşılık gelen bazda negatiftir. Örneğin oksal ester, bir asit (oksalik asit), bir baz (etilen) ve sudan; İçinde karbon birinci bileşende olumlu, ikincisinde ise olumsuz olarak işlev gördü. Hidrojenlerin elektronegatif halojenler, alkoller ve diğer bileşikler ile yer değiştirmesinin, ikame yasasını formüle ettiğinde Dumas’a anormal görünmemesi gariptir. Aslında, o, hidrojenin sadece kesinlikle elektropozitif öğe olduğu konusunda ikna olmuştu. Bu daha sonra (1838) Berzelius’a, onun ikame teorisinin, fenomeni açıklayan ama açıklamamış basit bir ampirik kural olduğunu ileri sürerek (1838) yorumlanması, özellikle de hemen ardından, hidrojenin anormal rolü nedeniyle elektrokimyayı terk ettiği için uzlaştırmak daha da güçtür. İkame reaksiyonlarında. Aslında, Laurent ve Baudrimont’un moleküllerin üniter yapısı hakkındaki sonuçlarının Dumas tarafından 1836’daki ikame reaksiyonlarının keşfiyle ilişkilendirildiğini söylemek, yeni bir dikkat notunun bu tavırla ilgili tutumuna girdiğini söylemek daha doğrudur. Elektrokimya bu teorinin dogmatik kesiti, Dumas’ın elektrokimyasal teorinin, nihai bir kanıtın bulunmadığı bir dizi hipotezden başka bir şey olmadığını kabul etmesiyle değiştirilmiştir.
1840’dan sonra Dumas, iki türe göre bileşikleri sınıflandırdığı tip teorisini geliştirdi: kimyasal ve mekanik. Birincisi, benzer kimyasal özelliklere sahip olan asetik ve kloroasetik asitler gibi maddelerden oluşurken, ikincisi temel olarak fiziksel bir türden daha karanlık olan benzetmelere sahipti. Kökeni Regnault’un eterler üzerindeki çalışmasına atfedilen Dumas’ın mekanik tipi, Laurent tarafından savunulamaz olarak gösterildi.
Laurent, temel yapıları için, kristal yapılarla bir benzeşime dayanan statik bir model benimserken, Dumas, bir molekül içindeki atomların güneş sistemindeki gezegenlere benzediği dinamik bir gezegensel modeli benimsemişti. Laurent’in modeli en sonunda Haüy’tan elde edildi, Dumas ise Berthollet’ten etkilendi.
Dumas ve Elementlerin Sınıflandırılması. 1831’de, bileşiklerde izomerizmin keşfinden sonra, Dumas, elementler arasında izomerizm olasılığına dair spekülasyonlara yol açmıştı: farklı elementler aslında, aynı temel elementin kopyalandığı veya “yoğunlaştırıldığı” birçok yapıdan başka bir şey olmayabilir. Atomik ağırlıkların karşılaştırılmasıyla desteklenmiştir, çünkü çeşitli elementler, o zamana kadar aşağıdaki tabloda8 gösterildiği gibi, birbirinin tam sayı katları olan atomik ağırlıklara sahiptir:
Çinko 403,22
Yitrium 401,84
1/2 Antimon 403.22
1/2 Tellurium 403.22
1/2 Kükürt 402.22
Platin 1.233,26
İndiyum 1.233,26
Osmiyum 1.244,21
Altın 1243,01
Bizmut 1.330,37
2 paladyum 1331.68
Kobalt 369.99
Nikel 369,67
1/2 Teneke 367.64
Seryum 574,7
Tantal 576,8
Bakır 395.7
1/2 İyot 394.6
Molibden 598,5
1/2 Tungsten 596.5
Silisyum 277,4
2 Bor 271.9
1840’lardaki atom ağırlıklarını gözden geçirdikten sonra, Dumas, Prout’un tüm elementlerin hidrojen atomunun katları olduğu hipotezi ile bağlantılı olarak materia prima spekülasyonunu yeniden canlandırmak istedi. 1851’de İngiliz Birliğine bir gazete okudu. Burada, elementlerin düzenlenmesinde belirli düzenli kalıpların nasıl bulunabileceğini ortaya koymaya çalışmıştı, öyle ki daha ağır atomlar daha hafif olanların kombinasyonlarından elde edilmişti. Ayrıca, elementlerin sınıflandırılması için, organik bileşik serilerini tanımlayanlara benzer “ilişkilerin” ortaya çıkmasının mümkün olabileceği görüşünü geliştirmeye çalıştığı iki makale yayınladı. Elementler “doğal aileler” olarak ikiye ayrılabilir. Aynı ailenin tüm üyelerinin atom ağırlıkları basit bir aritmetik ilişki ile ilişkilendirildi; on altı katın artmasıyla arttılar:
Li 7
Na 7 + (1 × 16) = 23
K 7 + (2 × 16) = 39
O 16
S 16 + (1 × 16) = 32
Se 16 + (4 × 16) = 80
Te 16 + (7 × 16) = 128
Mg 24
Ca 24 + (1 × 16) = 40
Sr 24 + (4 × 16) = 88
Ba 24 + (7 × 16) = 136
Yağların klorlama bir sonucu de son çalışma, mumlar ve benzerleri, Dumas olmadan bazı organik reaksiyonlarda klor ya da oksijen atomu (elektronegatif) ile ikame edilmiş olabileceği, hidrojen atomları (elektro) ifade eden “İkame Kanunu”, bir Önerilen yapıda köklü değişiklikler. Açıkçası bu Berzelian teorisine uygun ve Bu Justus Liebig ve Friedrich Wohler olarak birçok tanınmış Alman kimyagerler tarafından acı saldırılara sonuçlandı yoktu. Dumas, ilk önce saldırıdan önce çekildi ve iş arkadaşı Laurent’ı teorisinin abartması için suçladı. Ancak, benzer özelliklere sahip bir bileşik üretmek için klorinler ile asetik asit içerisinde üç hidrojenleri yerine geldikten sonra 1839 Dumas cesur onun ve Lawrence önceki fikirleri temel bir “tip teorisi” Öngörülen, qui açıkça yapının elektrokimyasal teori ters. Bu Dumas tarafından yönetilen Liebig ve Fransız kimyagerler, liderliğindeki geniş çaplı ve küfürbaz Genellikle yarışma entre Alman kimyagerler, şiddeti artmıştır. Ayrıca teori için Laurent ile uzlaşmaz bir anlaşmazlık doğurur. Buna karşılık, 1850’de Dumas ve Liebig tartışmalara girdiler ve arkadaş olduk.
Berzelius’un en ikiciliğin Sonunda Dumas EN de oğul önemli bilimsel çalışmalarını tamamladığını ve Fransız kimyagerler tartışmasız dekanı hale gelmişti ortalarında 1840’larda tarafından yapısının, amaca daha iyi teorilerine yol açtı. Prestijli Fransız Akademisi ve Bilimler Akademisi üyesiydi ve kariyerinde en etkili kişilerden biriydi.
DUmas’ın politikası ılımlı bir biçimde muhafazakârdı ve monarşi altında gelişti. Bununla birlikte, ortak 1848 Devrimleri sonra O sadece Fransa, Louis-Napolyon Bonapart’ın döndü HAD bir Man ile birlikte yeni Millet Meclisine seçildi. Hem Dumas 1850-51 yılında tarım bakanlığına ticaret olarak hizmet vermiş ve ne zaman Louis est devenu İmparator Napoleon III, Dumas est devenu İkinci İmparatorluk bir senatör. 1859’da Paris şehrinde doğdu. Şehrin yeniden yapılandırılmasıyla ilgili olarak Baron Haussmann şehri ile çalıştı. Modern su tedarik sisteminin başlangıcı. İmparator “hijyen şairi” dedi.
1868’de Dumas, Bilimler Akademisi’nin daimî sekreteri oldu ve aynı zamanda darphane ustasına atandı. 1870’de Üçüncü Cumhuriyet’in çalkantılı doğumu, kamusal yaşamdan çekilmesine ve bilimsel çalışmaya geri dönüşüne neden oldu. Fermentasyon ve gümüş oksijen tıkanması gibi konularda yayın yapan geniş ilgi alanlarını sergilemeye devam etti. Uzun ve çeşitli kariyeri boyunca çok onur aldı. Belki de en yüksek haraç ona “organik kimya kurucusu” diyen Wurtz’dan geldi.
