Paul Delos Boyer

Amerikan biyokimyacı Paul D. Boyer, 31 Temmuz 1918 yılında Utah,ABD’de doğdu.Provo Lisesi’ni bitirdikten sonra 1939 yılında Brigham Young Üniversitesi’nde kimya alanında lisans eğitimini tamamladı ve daha sonra yüksek lisans çalışmaları için Wisconsin Mezunları Araştırma Vakfından burs aldı.

Paul D. Boyer ve Lyda Whicke’in evliliğinden Gail,Alexander ve Douglas adında üç çocuk dünyaya geldi.

1943 yılında doktorasını aldıktan sonra Wisconsin Üniversitesi Biyokimya alanında lisansını aldı.

Stanford Üniversitesi’nde serum alubuminin stabilizasyonu üzerine bir araştırma projesi için uzun yıllar çalıştı.Burada son derece başarılı bir stabilizasyon yöntemi geliştirdi.Bağımsız araştırma kariyerine Minnesota Üniversitesi’nde enzim mekanizmalarını araştırmak için kinetik,izotopik ve kimyasal yöntemleri tanıtarak başladı.

1955 yılında Guggenheim bursu alarak alkol dehidrojenaz mekanizması üzerine Profesör Hugo Theorell ile birlikte çalıştı.

1956 yılında Hill Foundation profesörlüğünü kabul ederek Minnesota Üniversitesi’nin Tıp Fakültesi kampüsüne taşındı.Bu dönemde ATP sentaz yerine enzimler üzerinde araştırma yaptı.Yapılan bir çalışma, bir histidin tortusuna bağlı bir fosforil grubu ile ATP oluşumunda bir katalitik ara ürün olan yeni bir fosforil protein tipinin keşfine yol açmıştır. Bununla birlikte, kısa süre sonra keşfedilen enzime bağlı fosfosfatidin, sitrik asit döngüsünün substrat düzeyinde fosforilasyonunda bir ara ürün olduğunu keşfettiler.

1959-1960 yılları arasında Amerikan Kimya Derneğinin Biyokimya Bölüm Başkanlığını yaptı.

1969-1970 yılları arasında ise Amerikan Biyolojk Kimyacılar Derneği Başkanlığı görevini üstlendi.

1963’ten beri UCLA (University of California,Los Angeles)’da kimya ve biyokimya alanında profesör olarak görev yapmaktadır.

1965 yılında Moleküler Biyoloji Enstitüsü’nün kurucu direktörü oldu.

1950’li yılların başlarında Boyer, hücrelerin mitokodri adı verilen yapının hayvan hücrelerinde meydana gelen bir süreç olan ATP’yi nasıl oluşturduğunu araştırmaya başladı.

1961 yılında İngiliz kimyacı Peter D. Mitchell, ATP için gerekli olan enerjinin, hidrojen iyonları ve mitokondriyal membran boyunca enerji üretme yönünde konsantrasyon gradyanının aşağı akış gösterdiğini gözlemledi.Mitchell bu çalışma için 1978 yılında Nobel Kimya Ödülü aldı.Boyer’in yapmış olduğu yeni araştırmalar ATP sentezinde bulunanları spesifik olarak ortaya çıkardı.

Çalışmalarında enzimlerin ATP sentazına odaklandı ve enzimin ADP (Adenosin difosfat) ve inorganik fosfattan ATP oluşturmak için hidrojen akışının ürettiği enerjiyi nasıl kullandığını gösterdi.

Boyer, ATP sentazının işlevini açıklamak için ‘’Bağlayıcı Değişim Mekanizması’’ olarak bilinen bir mekanizmayı kabul etmiştir.

Boyer, Amerikalı biyokimyacı John E. Walker’la birlikte 1997 yılında tüm canlıların hücrelerinin metabolik süreçlerini harekete geçiren enerji depolama molekülü olan ATP’nin üretiminde yer alan enzimatik sürecin açıklanması ile Nobel Kimya Ödülü aldı.(Danimarkalı kimyacı Jens C. Skou bu molekülün ayrı bir araştırması dolayısıyla  ödülü paylaştı.)

Günümüzde 99 yaşında olan Paul Boyer, UCLA’nın kuzeyindeki evinde yaşamakta, araştırma ve çalışmalarına devam etmektedir.

Ödüller ve Başarılar:

• 1955’te Enzim Kimyası’nda Paul Lewis Ödülü aldı.Aynı yıl içerisinde İsveç’te Amerikan Kimya Derneği Ödülü ve Guggenheim Bursu kazandı.
• 1976’da UCLA McCoy Ödülü aldı.
• 1981’de Amerikan Kimya Derneğinin Güney Kaliforniya Bölümü tarafından prestijli Tolman Madalyası aldı.
• 1989’da Amerikan Biyokimya ve Moleküler Biyoloji Derneğinden Gül Ödülü aldı.
• 1997 yılında ATP sentezinin enzimatik mekanizmasını ortaya koyarak Nobel Kimya Ödülü aldı.(John E.Walker ve Jens C.Skou ile birlikte)
• 1998’de UCLA Madalyası,Amerikan Felsefe Topluluğu Ödülü,Seaborg Ödülü
• Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi ve Ulusal Bilimler Akademisi üyesi.
• Stockholm Üniversitesi,Minnesota Üniversitesi ve Wisconsin Üniversitesi de dahil çeşitli üniversitelerden fahri doktora aldı.