Bir Göktaşı İçinde Keşfedilen Protein

Fotoğraf : MMFF enerji minimizasyonu sonrası 2320 hemolitin molekülünün modeli. Üstte: boşluk doldurma modunda; Merkez: top ve çubuk; Alt: demir, oksijen ve lityum sonlandırmasının büyütülmüş görünümü. Beyaz = H; turuncu = Li; gri = C; mavi = N; kırmızı = O ve yeşil = Fe. Hidrojen bağları noktalı çizgilerle gösterilmiştir.

Plex Şirketi, Bruker Scientific LLC ve Harvard Üniversitesi’nden bir araştırmacı ekibi, bir göktaşı içindeki bir proteinin kanıtını buldu. Bulgularını açıklayan bir makale yazdılar ve arXiv ön baskı sunucusuna yüklediler.

Önceki araştırmalarda, bilim adamları hem meteoritlerde hem de kuyruklu yıldızlarda amino asitlerin öncüsü olduğu düşünülen organik materyaller, şekerler ve diğer bazı moleküller buldular ve kuyruklu yıldızlarda ve meteoritlerde de tamamen oluşturulmuş amino asitler bulundu. Fakat şimdiye kadar dünya dışı bir nesnenin içinde hiçbir protein bulunamadı. Bu yeni çabada, araştırmacılar 1990 yılında Cezayir’de bulunan bir göktaşı içinde hemolitin adlı bir protein keşfettiler.

Araştırmacılar tarafından bulunan hemolitin proteini küçüktü ve çoğunlukla glisin ve amino asitlerden oluşuyordu. Ayrıca uçlarında oksijen, lityum ve demir atomları vardı – daha önce hiç görülmemiş bir düzenleme. Takımın makalesi henüz akran değerlendirmesi yapılmadı, ancak bulgular onaylandıktan sonra, keşifleri Dünya’daki yaşamın gelişimini çevreleyen bulmacanın bir parçasını daha ekleyecek.  Proteinler, canlıların gelişimi için temel yapı taşları olarak kabul edilir ve bir göktaşı üzerinde bir tane bulmak, yaşamın ya da ona çok yakın bir şeyin, uzayın başka bir yerinden Dünya’ya geldiğini öne süren teorileri güçlendirir.

Proteinler kimyagerler tarafından oldukça karmaşık olarak kabul edilir, bu da protein oluşumu şansı ile bir çok şeyin olması gerektiği anlamına gelir. Bulunan konfigürasyonda doğal olarak hemolitin oluşması için, ilk önce, belki de uzay tozu tanelerinin yüzeyinde glisin oluşması gerekir. Bundan sonra, moleküler bulutlar yoluyla ısı, bir noktada tamamen oluşturulmuş proteinlere dönüşebilen polimer zincirlerine bağlanmaya başlaması için glisin birimlerini indüklemiş olabilir. Araştırmacılar, proteinin uçlarındaki atom gruplamalarının, önceki araştırmalarda fotonları-suyun oksijen ve hidrojene bölünmesi için bir araç, absorbe ettiği ve böylece yaşamın gelişimi için de gerekli olacak bir enerji kaynağı ürettiği bir demir oksit oluşturduğunu belirtiyorlar.

Kaynak : phys.org