Eduard Buchner
Alman kimyager Eduard Buchner, 20 Mayıs 1860 tarihinde Münih’te dünyaya geldi. Babası Ernst Buchner, annesi Friederike née Martin ‘dir. Eduard henüz 11 yaşındayken babasını kaybetti. Babasının ölümünün ardından abisi Hans Ernst August Buchner, Eduard’ ın eğitimine destek oldu ve aynı zamanda onun sonraki yıllarda yürüttüğü birtakım çalışmalarına yardımcı oldu. Buchner, 19 Ağustos 1900 tarihinde Lotte Stahl ile evlendi ve bu beraberlikten Friedel, Luise, Hans ve Rudolf dünyaya geldi. Gönüllü olarak katıldığı I. Dünya Savaşı’nda önce yüzbaşı olarak görev aldı, sonrasında 1916 yılında görevine binbaşı olarak devam etti. Ancak aynı yıl, Würzburg’daki eğitimine devam etmek için geri çağrıldı. 1917 yılında tekrar savaşa katıldı ve bu sefer Romanya’daki cephe hattına gönderildi. 3 Ağustos 1917 tarihinde göğsüne şarapnel parçası isabet etti ve on gün sonra Fiel Hastanesi’nde hayatını kaybetti.
Eduard, liseyi Münih’teki Maximilian’da okudu. Sonrasında, bugün Münih Teknik Üniversitesi olarak bilinen Münih Politeknik’ teki E. Erlenmeyer Sr laboratuvarına katıldı. Ancak finansal kısıtlamalardan dolayı buradaki çalışmalarını tamamlayamadı ve ardından bir konserve fabrikasında çalşmaya başladı. 1884 yılında , ara verdiği çalışmalarına geri döndü. Politeknik’te bulunduğu sıralarda kimya üzerine yoğunlaşmıştı. Sonrasında çalışmalarına Bavyera Bilim Akademisi’ndeki Profesör Adolf von Baeyer ile devam etti. Aynı zamanda, Münih Botanik Enstitüsü’nde Profesör Carl von Naegeli ile birlikte botanik eğitimi aldı. Aynı zamanda burada alkolik fermantasyon sorunlarıyla ilgilenmeye başladı. Birçok deneyden sonra ,Pasteur’un söylediğinin aksine, oksijen varlığının fermantasyon için bir önkoşul olmadığının sonucuna vardı. 1885 yılında bulgularını ilk yazısı olan ‘Der Einfluss des Sauerstoffs auf Gärungen’ (fermantasyon üzerine oksijen etkisi) başlığıyla yayınladı. Bu dönemde, Felsefe Fakültesi tarafından üç yıl Lamont Bursu aldı ve finansal sıkıntı yaşamadan doktora tezini tamamlamış oldu. Adolf von Baeyer başkanlığında tezin büyük kısmını tamamlamış olmasına rağmen, son dönemini Otto Fischer ile Erlangen’deki laboratuvarında çalışarak geçirdi. Sonunda, doktorasını 1888’de Münih Üniversitesi’nden aldı.
Bucher , 1889 yılında Münih Üniversitesi’ndeki Adolf von Baeyer laboratuvarında asistan öğetim görevlisi olarak kariyerine başladı.1891 yılında yine aynı üniversitede öğretim görevlisi olarak görevini sürdürdü. Bir süre von Baeyer’ den burs aldı. Bunun üzerine kendi laboratuvarını kurdu ve kimyasal fermantasyon üzerinde çalışmaya başladı.1883 yılında, maya hücrelerinin parçalanması üzerine ilk denemesini yaptı.Laboratuvar kurulu deneyden hiç birşey çıkmayacağını öne sürdü ve araştırmaların üç yıl askıya alınmasına karar verdi. Aynı yılın sonbaharında Bucher, öğretim görevlisi olarak Kiel Üniversitesi’ne geçti. Burada T. Curius laboratuvarında analitik kimya bölümünde çalıştı.1895 yılında aynı üniversitede profesör olarak görevini sürdürdü. 1896 yılında Tübingen Üniversitesi’ne analitik farmasötik kimya profesörü olarak atandı. Kardeşi Hans Buchner, daha sonra Münih Hijyen Enstitüsü Yönetim Kurulu Üyeliği yaptı.Hans ayrıntılı deneyler için gerekli altyapıya sahipti. Eduard Buchner, tatillerini Münih’teki kardeşinin laboratuvarında geçirmeye başladı ve maya hücresi içeriği üzerine araştırmalarına devam etti. 1896 sonbaharında, yanlışlıkla şekeri alkole dönüştüren zimaz adı verilen bir enzim karışımını buldu. Bulgularını 9 Ocak 1897’de ‘Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft’da yayınladı.1902 yılına gelindiğinde, Buchner teorisini savunmak için on yedi kağıt daha yayınladı. Ekim 1898’de, Buchner, Berlin’de ‘Königliche Landwirtschaftliche Hochschule’deki (Kraliyet Tarım Akademisi) Genel Kimya Bölüm Başkanlığı’na getirildi. 1900’de Buchner, habilitasyonunu Berlin Üniversitesi’nden aldı. Bu ona sadece daha büyük bağışlar sağlamakla kalmadı, aynı zamanda kendi araştırrma görevlilerini eğitmesine olanak sağladı. Berlin’de geçirdiği yıllar Eduard için en verimli yıllar oldu. 1903 yılında kardeşi Hans Buchner ve Martin Hahn ile birlikte yazdığı ‘Die Zymasegarung (Zymosis)’ adlı kitabını yayınladı. Kitabında şekerle alkol fermantasyonu üzerine yaptığı çalışmalar hakkında ayrıntılı bilgilere yer verdi. 1909 yılında Breslau Üniversitesi’nde Psikolojik Kimya Bölüm Başkanı olarak atandı. Buradan 1911’de Würzburg Üniversitesi’ne geçti.
Eduard Bucher , zimaz enzimi keşfiyle tanınır. Ancak bu şans eseri bir keşif oldu. Kardeşinin Münih’teki laboratuvarında, immonoloji için bir uygulamada kullanmak istediği maya hücresiz özütleri üretmeye çalıştı.Proteini maya hücrelerinde muhafaza etmek için konsantre sükroz kullandı.Kabarcıklar çok geçmeden şekillendi.Mayadaki enzimlerin varlığının,şekeri alkol ve karbondioksite ayırdığını fark etti.Daha sonra, bu enzimi zimaz olarak tanımladı ve maya hücrelerinden ekstrakte edilebileceğini gösterdi.Bu buluş, modern biyokimyanın temelini oluşturdu.
Ödüller ve Başarılar
1907 yılında ‘biyokimyasal araştırmaları ve hücreden bağımsız fermantasyon keşfi’ üzerine Nobel Kimya Ödülü’ne layık görüldü.
1904-1905’te Alman Kimya Topluluğu başkanlığıma seçildi.
