Araştırmacılar Sentetik Protein Kafesleri Üzerinde Çalışıyorlar
Şekil 1.Küresel kabuklarda protein yapı taşlarının sarmalanması.
Bristol Üniversitesi’nden matematikçiler, teorik fizikçiler, kimyagerler ve biyokimyacılardan oluşan multidisipliner bir ekip, protein yapılarının protein kafeslerine kendi kendine monte edilmesini nanoteknoloji ve sentetik biyolojide olası uygulamalarla birlikte incelemek için biraraya geldi.
Araştırma; Profesör Tanniemola Liverpool, Matematik Okulu’ndan Noah Linden, Kimya ve Biyokimya Okullarından Prof. Dr. Dek Woolfson tarafından yürütülmekte ve sentetik protein kafesleri üzerine Prof. Woolfson’un laboratuvarında gerçekleştirilen daha önceki araştırmalar üzerine kurulmuştur. Ekibin bulguları kendi kendine monte edilen kafeslerin düzenliliğini anlamaya ışık tutuyor ve potansiyel olarak kendi kendine montaj için protein tasarımında yeni yaklaşımlara yol açabilir ve yeni deneysel yöntemler geliştirebilir.
Araştırmaya ilişkin olarak, öncü yazar; Dr Majid Mosayebi, Matematik Okulu’nda Teorik Biyofizikte Doktora Sonrası Araştırma Görevlisi olarak şunları söyledi:
“İnsan yapımı yapıların mikroskobik ölçeklerde tasarımı ve inşası, modern nanoteknolojinin ana hedeflerinden biridir. Doğadan ilham alınarak, sentetik biyolojik yapı taşları yakın zamanda yarı küresel kabuklara veya kafeslere kendi kendine monte edilecek şekilde tasarlanmıştır.”
Şekil 2. Sol panel, sağ paneldeki düzensiz sarmalanma ile karşılaştırıldığında, bir icosahedral düzenleme gösterir.
“Pek çok doğal protein yapı taşı, çok simetrik sıralı kabuklara (örn. virüslere) kendi kendine monte ederken, çalışmamız, şaşırtıcı bir şekilde, sentetik protein yapı bloklarında az miktarda (kaçınılmaz) esnekliğin bile karmaşık düzensiz konfigürasyonlara yol açtığını göstermektedir.”
“Çalışmalarımız, kafesin simetrisinin protein yapı taşlarının esnekliği ne kadar sağlamdır üzerine odaklanmaktadır. Çalışmalarımız, bu kafeslerdeki kendi kendine montaj mekanizmalarına ışık tutar; materyal biliminde ve sentetik biyolojide, metamalzemelerin imalatı, hedefli ilaç sunumu, aşı tasarımı ve nanoreaktörler gibi yaygın uygulamaları olabilir.”
Kaynak : phys.org
