Görünmez Kirlilik Dünyayı Dolaşıyor
Fotoğraf: Avrupa’daki Pyrenees Dağları’nın bu kısmı uzak ve temiz görünüyor. Ama küçük plastik parçaları her gün burada düşüyor, bilim adamları buluyor. G. LE ROUX
Şehirlerden kaynaklanan plastik kirliliği her zaman şehirlerde kalmaz. Yeni bir çalışma çok küçük parçaların rüzgarlarla taşındığını ortaya koydu. Bu taşıma süreci, en az 95 kilometre (59 mil) uzaklıktaki bir dağda sona erebilir. Bu durumun ilk kanıtı mikro plastiklerin- 5 milimetrelik (0,2 inç) veya daha küçük plastik atık parçalarının – hava aracılığıyla uzun mesafelere taşınmış olmalarıdır.
Fotoğraf: Bu minik bir plastik tüy. Bu iplikler daha büyük plastik kumaş parçaları parçalandıkça oluşturulur. S. Allen
Ve biz sadece küçük bir plastikten bahsetmiyoruz. Yeni bulgular, plastik parçaların uzak yerlerde bulunmasının bazı büyük şehirlere rakip olabilecek oranda olduğunu gösteriyor.
Fransa, Castanet-Tolosan’da bulunan EcoLab’dan araştırmacılar, mikroplastiklerin rüzgârda seyahat edip etmediğini bilmek istediler. Bunu bulmak için iki tür büyük konteyner kurdular. Her biri, Bernadouze hava istasyonunda havadan düşen mikroplastikleri topladı. İstasyon, Fransa ve İspanya arasındaki Pirene Dağları’nda bulunuyor. Bilim adamları bölgeyi kabaca beş ay boyunca ayda bir kez ziyaret etti. Her seferinde gökten düşen tüm parçacıkları çıkardılar. Sonra düşen tüm plastik parçacıkları ayırdılar, türlerine göre tanımladılar ve toplamları belirttiler.
Ve oldukça fazla miktarda olduklarını buldular.
Günde metrekare (10.7 ft2) başına ortalama 365 mikroplastik parçacığın bölgeye indiği tespit ettiler. EcoLab’da atmosferik ve çevre bilimcisi olan Deonie Allen, “Plastiklerin dağlarda bulunma oranı Paris’teki ile benzer bir dağılıma sahip” dedi. Onun grubu bulgularını 15 Nisan’da Nature Geoscience’da paylaştı.
Dağın tepesi Paris kadar çok plastik parça alıyor olabilir. Ancak bu parçaların büyüklüğü ve türleri aynı değildi. Önceki çalışmalar Paris’te havadan düşen plastiklere ve Çin’deki Dongguan’a bakmıştı. Her iki şehirde de partiküllerin çoğu, yaklaşık 100 mikrometreden daha ince liflerdi. İnsan saçlarından biraz daha kalın bu lifler, PET olarak da bilinen plastik polipropilen veya polietilen tereftalattan oluşuyor. Giysiler ve diğer kumaşlarda sıklıkla bu elyafları döker.
Dağ bölgesinde, çoğu plastik parçası 25 mikrometreden daha küçüktü. Bu plastik kirlilik kumaştan değildi. Bunun yerine, çoğunlukla polistiren ve polietilenden oluşuyordu. Bu plastikler birçok ambalaj malzemesinde bulunur. Polistiren, örneğin, yaygın olarak strafor olarak bilinir.
Polistiren hava ile bozulabilir. Ayrıca insan gözünün göremediği güneşten gelen ultraviyole dalgalar tarafından parçalanabilir. Araştırmacılar, ortaya çıkan küçük partiküllerin kolayca rüzgarda taşınabildiğini söylüyor. Rüzgarlar ve kısa süreli şiddetli yağmur veya kar yağışı, aslında bu plastiklerin çoğunun dağda bulunmasıyla bağlantılıdır.
Fotoğraf: Bunlar baca veya garip ızgara değildir. Gri tüp ve beyaz huni, havadaki küçük kirletici parçacıklardan örnekleri alan cihazlardır. S. Allen
Çalışma, plastiklerin kaynağını kesin olarak tanımlayamadı. Bunun yerine bilim adamları bir bilgisayar programı kullandılar. Rüzgârın nereden geldiğini ve parçaları topladığında ne kadar hızlı olduğunu modellediler. Bilgisayar modeli plastiklerin bölgeye ulaşmak için en az 95 km (59 mil) gittiğini gösterdi. Aslında Allen, plastiklerin daha uzak mesafelerden geldiğini söylüyor. 95 km içinde bu plastik parçaların yayılmasına neden olabilecek büyük şehirler olmadığını işaret ediyor.
Çalışmaya dahil olmayan Université Paris-Est Créteil’de çevre bilimcisi Johnny Gaspéri’e göre “Çalışma, mikroplastiklerin çevrede her yerde bulunduğunu doğruladı.”
Şimdiye kadar, bilim adamları sadece bir dağ bölgesi üzerinde çalıştılar. Diğer uzak konumlardan daha fazla örnek toplamak istiyorlar. EcoLab’da atmosferik ve çevre bilimci aynı zamanda çalışmanın yazarı Steve Allen, “Bu sadece yerel kirlilik veya sadece şehirlerde meydana gelen bir şey değil” diyor. Plastik insanların bıraktığı yerde kalmıyor. “Görünmez kirlilik dünyayı dolaşıyor.”
Kaynak: sciencenewsforstudents.org
