Kanserle Moleküler Lifler Kullanarak Savaşmanın Yeni Yöntemi
Almanya Federal İstatistik Bürosu’na göre kanser, tüm ölümlerin neredeyse% 25’ini oluşturan en sık ölüm nedenlerinden biridir. Kemoterapi genellikle bir tedavi olarak kullanılır, ancak sağlıklı organlar için yan etkiler getirir. Max Planck Polimer Araştırma Enstitüsü’nün grup lideri David Ng liderliğindeki bilim adamları, tamamen farklı bir yaklaşım deniyor: kendi kendini yok etme mekanizmalarını etkinleştirmek için kanser hücrelerinin yapısının hedeflenmiş ve yerel olarak bozulması. Araştırmacılar zaten ilk başarılarını gösterdiler.
Kanser, hücrelerin kontrolsüz bir şekilde çoğalarak tümör büyümesine yol açtığı bir hastalıktır . Radyasyon tedavisine ek olarak , kanser genellikle kemoterapi ile tedavi edilir. Uygulanan kimyasallar biyokimyasal süreçleri, özellikle kanser hücrelerini etkiler ve bir tümörün artık büyümemesini ve yavaşça ölmesini sağlar.
Ancak kemoterapi vücut için streslidir ve zamanla etkisiz hale gelebilir. Yan etkilere ek olarak , kanser bazen kimyasallara uyum sağlayabilir, etkilerine direnebilir ve yeni büyüme yolları geliştirebilir. Max Planck Enstitüsü Prof. Tanja Weil’in bölüm lideri Dr. David Ng, “Şimdi farklı bir yaklaşım benimsemeye çalıştık ve kanseri biyokimyasal süreçlere müdahale ederek etkilemeye değil, yapısına doğrudan saldırmaya çalıştık” diyor. Polimer Araştırma.
Bilim adamları bu amaçla sentetik olarak bir tür moleküler Lego tuğlası ürettiler ve bu tuğlalar, özel bir bağlantıyla hem normal hem de kanser hücrelerine gidiyor. Lego tuğlası tek başına zararsızdır, ancak kanser hücrelerinde bulunan benzersiz koşullar bir dizi kimyasal reaksiyonu harekete geçirir. Ng, “Kanser dokusunda, ortam normal dokudan çok daha asidiktir” diyor. “Ek olarak, kanserin artan metabolik aktivitesi nedeniyle kanser hücrelerinde çok daha yüksek reaktif oksidatif moleküller bulunur ve biz bundan yararlanıyoruz.”
Her iki koşul da karşılanırsa, ayrı Lego tuğlaları bağlanabilir ve böylece büyük bir ağ benzeri ağ oluşturabilir. Kanser hücrelerinin içinde büyüyen bu ağ, son derece stabildir ve kanser hücrelerini içten dışa deforme eder. Fiziksel stresle baş edemeyen kanser hücresi, kendi kendini yok etme mekanizmasını harekete geçirir. Ng, “Böylelikle kanser hücresine kendini savunamayacağı bir şekilde saldırıyoruz” diyor.
Araştırmacılar şu ana kadar bir laboratuvar kültüründe kanser hücreleri üzerindeki yöntemi araştırdılar ve hücrelerin yaklaşık dört saat gibi çok kısa bir sürede öldüğünü kanıtlamayı başardılar. Gelecekte, yöntemleri muhtemelen kanser tedavisine bir alternatif oluşturabilir ve daha ileri çalışmalar devam etmektedir.
Bir bakış açısı olarak, Ng, Weil ve meslektaşları, kanser hücreleri öldükten sonra deformasyonun hassasiyetini artırmak ve ağın biyolojik olarak parçalanması üzerinde çalışmaya devam edecekler . Sonuçlarını Journal of the American Chemical Society’de yayınladılar.
Kaynak : phys.org
