Polimerin Protein İlacının Stabilitesini Geliştirdiği Belirlendi
Trehaloz esaslı glikopolimer insülini ısı ve mekanik strese karşı korur, farede vücut içerisindeki proteinin ömrünü uzatır.
Trehaloz yan zincirleri olan bir glikopolimer, farede insülinin vücut içerisindeki ömür süresini arttırır ve proteini depolama ve taşınım süresince oluşabilecek ısı ve mekanik stresten korur. (Bioconjugate Chem)
Tedavi edici proteinlere polietilen glikol gibi canlı ile uyumlu polimerler ekleyerek kan dolaşımındaki ömürleri arttırılabilir. Fakat bu polimerlerin çoğu, protein ilaçlarını vücut dışında dengeleyemez. Protein ilaçları genellikle refrijenasyona, depolama ve taşınım süresince dikkatli kullanıma gereksinim duyar. Aksi takdirde, hastalar için hayati risk taşıyan sonuçlara sebep olarak inaktif olabilirler.
Günümüzde, araştırmacılar enjeksiyon öncesi ve sonrasında protein ilaçlarını stabilize edebilen polimerleri geliştirmektedirler. Yan zinciri disakkarit trehaloz içeren glikopolimer insüline eklendiğinde, farelerdeki proteinin ömür süresi toksik etkisi olmaksızın uzatılmıştır. Bu aynı zamanda insülini, ambalajlama ve nakliye sırasında ısıl ve mekanik strese maruz kalındığında oluşacak yığılmadan önler.
Los Angeles Kaliforniya Üniversitesi’nden Heather D. Maynord ve takım arkadaşları trehaloz glikopolimerin, lisozim ve diğer enzimleri ısı ve dondurarak kurutmadan koruduğunu bulmuşlardır. Yeni çalışmalarında, glikopolimerin protein ilaçlarını vücut içinde ve dışında stabilize edebilirliğini test etmek istemişlerdir. Diyabetli hastaların kandaki glikoz seviyesini ayarlamak için yaygın olarak kullanılan insülin üzerine odaklanmışlardır.
İnsülini ısıl, mekanik stresten ve yığılmadan -iki bileşen beher içerisinde kolaylıkla birleştiğinde dahi- koruyan glikopolimer bulunduktan sonra, proteine farklı bölgelerden 2 glikopolimer zincirini ekleyerek insülin-glikopolimer konjügatlarını çözümlemişlerdir. Bu bağlayıcının aynı ısıl ve yığılma testlerine maruz kaldığında insülin-glikopolimer karışımı ile aynı stabillikte olduğu ortaya çıkmıştır.
Vücut içerisindeki insülinin ömür süresini arttırdığı bilinen insülin-PEG konjügatları ile insülin-glikopolimer konjügatlarının sağladığı ömür süreleri yaklaşık olarak aynıdır. Bu insülin-glikopolimer konjügatları farede kan şekeri seviyesini düşürdü fakat tek başına insülinden beş kat daha fazla yüksek bir doz gerekti. Önceki çalışmalarda, muhtemelen polimerin insülinin reseptörüne bağlanmasını engellediği için, insülin-PEG sonuçları benzer çıkmıştır. Araştırmacılara göre, ileriki araştırmalarda insülin proteine konjuge olan glikopolimerin daha iyi bir reseptör bağlanmaya olanak sağlayacağı belirlenebilir.
Minnesota Üniversitesi’nden Theresa M. Reineke ‘ Bu, PEG (protein ilaçlarına konjuge edilmiş polimer) için umut verici bir alternatiftir’ diye belirtmiştir. Maynard, trehaloz glikopolimerin diğer terapötik proteinler ile testlerine başlamıştır. Bu ilaçların stabil edilmesi A.B.D ‘de önemli fakat diğer bölgelerde sürekli refrijenasyon uygun değildir diye belirtmiştir. Yine de uzun süreli klinik öncesi çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. ‘Ayrıca, sistemin bütünüyle anlaşılması için geniş kapsamlı mekanik çalışmalara gereksinim duyulmaktadır’ demiştir.
Kaynak : acs.org
