Fotoğraf: PA tabanlı iskele dışına yayılmış hücreler.
Londra’da Kraliçe Mary Üniversitesi’ndeki araştırmacılar, biyolojik yapılara benzeyen yapılar oluşturmak için, normalde doğal dokularda bulunan hücreleri ve molekülleri kullanarak bir baskı tekniği geliştirdiler.
Bu yapılar kendi doğal ortamlarına benzeyen bir mürekkebin içine yerleştirilmiştir ve bu da onların vücutta olduğu gibi davranmalarını sağlar.
Bu durum, araştırmacıların; hücrelerin bu ortamlarda nasıl çalıştıklarını gözlemlemelerini ve potansiyel olarak kanserin nerede büyüdüğü veya bağışıklık hücrelerinin diğer hücrelerle nasıl etkileştiği gibi biyolojik senaryoları incelemelerini sağlar. Bu da yeni ilaçların geliştirilmesine olanak sağlayabilir.
3 Boyutlu baskılama ile benzer olan bu baskı tekniği, karmaşık yapıları yeniden oluşturmak için; eklemeli üretim ile molekülleri Lego parçaları gibi şekilde bir araya getirerek, yapıları kendi kendine oluşturulan moleküler bağlarla birleştiriyor.
Bu yapılar, dijital kontrol sistemi altında ve moleküler hassasiyetle üretilebilir. Bu da aynı zamanda araştırmacıların, doku mühendisliği veya rejeneratif tıp için vücut parçalarını veya dokuları taklit eden yapılar oluşturmalarına olanak sağlar.
Bu çalışma Advanced Functional Materials’ da yayınlandı.
Kraliçe Mary Üniversitesi Mühendislik ve Malzeme Bilimi Bölümü’nden Profesör Alvaro Mata, “Bu teknik, dokulara veya ilaçları daha verimli bir şekilde test etmek için kullanılabilen yapay bölge modellerine benzer yapıları yaratarak, doku mühendisliği gibi farklı alanlarda kullanılabilen, karmaşık ve spesifik hücre ortamları gibi biyolojik senaryoları tasarlama ve oluşturma imkanı sunuyor” dedi.
Fotoğraf: Aşamalı biyofabrüksiyon kullanılarak üretilen jel yapıları.
Moleküllerin kendi kendilerine bağ oluşturmasıyla meydana gelen, moleküler ve nano ölçekli kontrol sistemleri ile gerçekleştirilen bu baskı tekniği, yapısal özelliklerin mikroskobik ve makroskopik kontrolünü bütünleştir. 3 Boyutlu baskıda yaygın olarak kullanılan baskı mürekkepleri, yazdırılan hücreleri aktif olarak uyarmak için sınırlı kapasiteye sahip olduğu için bu teknik önemli bir ihtiyaca cevap verir.
Makalenin önde gelen yazarlarından olan Doktora öğrencisi Clara Hedegaard, “ Bu yöntem, çoklu ölçekte iyi tanımlanmış yapılara monte edilebilen çok sayıda biyomolekül türünü basarak 3 boyutlu yapılar oluşturma olanağını sağlar. Bundan dolayı, molekülleri kendiliğinden birleşen mürekkep, baskı sırasında ve sonrasında, hücre davranışını uyarmak üzere ayarlanabilen kimyasal ve fiziksel özellikleri kontrol etme olanağı sağlar” diyor.
Kaynak : phys.org
