19. Yüzyıl Resimlerinin Kimyasını Anlamak
Sarbonne Üniversitesi’ndeki bilim adamları, romantik dönemin en ünlü sanatçılarının ardındaki kimyasal sırları ortaya koyuyor.
Savaşan Temeraire, J. M. W. Turner’ın en ünlü tablolarından biridir. Romantik ressamın, hurdaya ayrılmak üzere son rıhtımına çekilen eski bir savaş gemisinin tasviri, belki de tablonun kendisinin ve bu dönemden onun gibi diğerlerinin zamanla nasıl bozulduğunun ve korumacılara sürekli bir meydan okuma teşkil ettiğinin bir metaforu olarak hizmet edebilir.
Koruma ve restorasyon biliminde büyüyen bir eğilim, çağlar boyunca büyük sanatçılar tarafından kullanılan boyaların kimyasını anlamaktır. Turner gibi İngiliz Romantikler için teknik bir yenilik, boyalarına “gumtions” veya “megilps” adı verilen karışımlarda jeller eklemekti – şimdi buna jel medyumları diyoruz – Bu, sanatçıya boyalarını çok daha iyi bir şekilde ele alma olanağı verdi ve romantik dönemde çok iyi bilinen, çağrıştırıcı, duygu yüklü görüntüler oluşturmasına izin verdi. Eski boyaların kimyasını anlamak sadece tarihi merak için değil, aynı zamanda eski tabloları korumak ve onların gelecekte bozulmalarını ve bozulmalarını önlemek için de çok önemlidir.
Korumacıların bu boyaları analiz etmek için yıkıcı teknikler kullanmak istememeleri sebebiyle buna bir alternatif, eski boya tariflerini incelemek ve bunları laboratuvarda yeniden oluşturmaktır. Paris’teki Sarbonne Üniversitesi’nden bir araştırma ekibi ,19. yüzyıl jel medyumları için, tam da bunu yaptı ve bu jel medyumlarının güvenli bir şekilde işlevsel hibrit nanokompozitler olarak tanımlanabileceği sonucuna vardı.
Clément Sanchez liderliğindeki ekip, Turner’ın kendi tariflerine dönerek, söz konusu jelleşme süreçlerini daha iyi anlamak için bu eski jel formülasyonlarını (esas olarak sakız reçinesi ve yağda kurşun asetat karışımı) yeniden yapılandırdı ve basitleştirilmiş kimyaya sahip model sistemler yaptı.
Advanced Functional Materials’da yayın yapan ekip, bu jel medyumların Turner gibi sanatçıların istediği efekti yakalamak için mükemmel olmasına rağmen, kullanımlarının zamanla boya filminin çatlamasına ve bozulmasına yol açtığını gösteriyor. Bu problem, yarı iletken özelliklere sahip, boyalardaki yağlarla reaksiyona girdiğine inanılan ve bozulmaya yol açan jel ortamları içinde oluşan kurşun oksit bazlı nanopartiküllerin oluşumundan kaynaklanıyor gibi görünmektedir.
Yazarlar, jel medyum modellerinde yağın etkilerini daha yakından araştırmak için daha fazla çalışmaya ihtiyaç olduğundan söz ediyorlar.
Bu çalışma, kültürel mirasın bu önemli alanını daha iyi korumak, muhafaza etmek ve restore etmek için, yüzyıllar boyunca resimlerin bozulmasının ardındaki kimyayı anlamaya istekli koruma bilim adamları için hayati öneme sahip olacaktır.
Kaynak: advancedsciencenews.com
Referans: H. Pasco et al., ‘Shedding Light on Functional Hybrid Nanocomposites 19th Century Paint Medium‘ Advanced Functional Materials (2021) DOI: 10.1002/adfm.202106346
