Nicolas Flamel
Nicolas Flamel başarılı bir Fransız yazar ve el yazması satıcısıydı. Flamel, ölümünden sonra felsefe taşını keşfettiğine inanılan ve ölümsüzlüğe ulaştığı düşünülen bir simyager olarak ün kazandı. Bu efsanevi durumlar ilk kez on yedinci yüzyılda ortaya çıktı. Ölümünden iki yüz yıl sonra Flamel’e atfedilen metinlere göre, Santiago de Compostela yolunda bir Yahudi görüşmesinden simya sırlarını öğrendi.
Hayatı
Tarihsel olarak Flamel, on dokuzuncu ve on beşinci yüzyılda Paris’te yaşıyordu, ve yaşamı ortaçağ simgesel tarihinin en iyi belgelerinden biridir. 1368’de bir yazar olarak iki dükkan açtı ve Perenelle ile evlendi. Karısı, evliliğe iki kocasının servetini getirdi. Fransız Katolik çiftinin birkaç mülkiyete sahip olduğu ve bazen heykel yaparak maddi olarak kiliselere katkıda bulunduğu belirtildi. Hayatın ilerleyen dönemlerinde servetleri ve hayırseverlikleri ile dikkat çekti.
Flamel 80’li yaşlara kadar yaşadı. 1410’da Mesih, Aziz Petrus ve Aziz Paul’un görüntüleriyle oyulmuş kendi mezar taşını tasarladı. Mezar taşı Paris’teki Musée de Cluny’de korunmaktadır. Kayıtlar Flamel’in 1418’de öldüğünü gösteriyor. Saint-Jacques-de-la-Boucherie de Paris’te eski bir kiliseye gömüldü. 22 Kasım 1416 tarihli vasiyetnamesi, cömert olduğunu ancak simya efsanesinin olağanüstü zenginliğine sahip olmadığını gösteriyor. Tarihin gerçek Flamel’inin simya, eczacılık veya tıpta yer aldığına dair bir işaret yok.
“Flamel gerçek bir insandı ve yaşamının çoğunu simyayla geçirmiş olabilir, ancak bir yazar ve ölümsüz usta olarak ünü, on yedinci yüzyılın bir icadı olarak kabul edilmelidir.”
Paris’te Nicolas Flamel
Flamel’in evlerinden biri hala Paris’te, 51 rue de Montmorency’de duruyor. Kentin en eski taş evidir. Duvarda eskiden kalma bir yazı var. ‘’ Biz kadınlar ve köylüler 1407’de yaptırılan bu evin verandasında oturuyoruz, her gün babamıza ve Ave Maria Tanrımıza dua etmelisiniz. O zarafetiyle zavallı ve günahkarları affeder.’’ Zemin katta şu anda bir restoran bulunmaktadır. Louvre Müzesi yakınlarında bir Paris sokağı olan rue Nicolas Flamel, onun adını aldı. Eşinin adını taşıyan Rue Pernelle ile kesişmektedir.
Bir Simyager Olarak Ölümünden Sonra İtibarı
Flamel’in hayatının efsanevi hesapları on yedinci yüzyıl eserlerine, özellikle Livre des Figures hiéroglyphiques’e dayanıyor. Ününün temeli, simyanın iki amacı başardığını iddia ediyor. Ana metalleri altın haline getiren felsefe taşını yaptığı ve eşi Perenelle’in ve kendisinin ölümsüzlük iksiri aracılığıyla ölümsüzlüğünü bulduğunu iddia ediyor.
1612’de Paris’te Livre des Figures hééroglyphiques olarak ve 1624’te Londra’da Hieroglyphical Figures’ın Exposition olarak yayınlanan bir simya kitabı Flamel’e atfedildi. Bu, Flamel’in, Paris’teki Cimetière des Masumiyetlerinde bir timpan için görevlendirdiği ve işin yayınlandığı tarihte çoktan ortadan kaybolduğu iddia edilen bir dizi koleksiyonudur. Yayıncının tanıtımında Flamel’in Felsefe Taşı araştırması anlatıldı. Bu tanıtıma göre, Flamel, satın aldığı gizemli bir 21 sayfalık kitabın metnini anlamak için hayatını buna adamıştı. Tanıtımda, 1378 civarında tercüme için İspanya’ya gittiği iddia edildi. Geri döndüğünde, Flamel’in kitabını, Mage’deki Abramelin’in orijinal Kitabının bir kopyası olduğunu söyleyen bir bilgeyle tanıştığını söyledi. Bu bilgiyle, Flamel ve karısının, 1382’de gümüş, sonra altın üreten Felsefe Taşı için tarifi buldukları söyleniyor. Buna ek olarak, Flamel’in bazı metinleri İbranice olarak okuduğu söyleniyor. Bu öykünün geçerliliği ilk kez Etienne Villain tarafından 1761’de sorgulanmaya başlandı. Flamel efsanesinin kaynağının Eiranaeus Orandus takma adıyla kitabı yazan Hiyeroglif Figürler Sergisi yayıncısı P. Arnauld de la Chevalerie olduğunu iddia etti. Diğer yazarlar, 17. Ve 18. yüzyıllarda görülen öykülerle bezenmiş olan Flamel’in hayatının efsanevi olduğunu savundu.
Flamel, İshak Newton’un “Caduceus, Flammel Ejderhalar” a ait dergilerindeki referanslarla 17. yüzyılın ortalarına kadar simya çevrelerinde efsanevi statüye ulaştı. Flamel simyager sıfatını, 20. yüzyılın sonlarında, en çok satan roman Harry Potter ve Felsefe Taşı’ndaki ismiyle simgesel maddenin yaratıcısı olarak tasvir ederek daha da pekiştirdi.
Flamel’e Atfedilen Eserler
. Trois traictez de la philosophie naturelle, Paris, Veuve Guillemot, 1612’de ilk yayınlanan Le Livre des Figures hiéroglyphiques (Hiyeroglif figürleri kitabı)
. De la transformation métallique, Paris, Guillaume Guillard, 1561’de ilk kez yayınlanan Le sommaire philosophique (The Philosophical summary)
. Le Livre des laveures (The Book of washing), el yazması BnF MS. Français 19978
. Le Bréviaire de Flamel (Flamel’s breviary), el yazması BnF MS. Français 14765
Popüler Kültürde Yeri
Flamel ölümsüzlük veya filozof taşının anahtarını taşıyan efsanevi bir figür olarak popüler romanda tasvir edilmiştir. Örneğin, Victor Hugo’nun 1831 tarihli Notre Dame de Paris romanında trajik ana karakter Claude Frollo, Les Movie’nin oymalarını inceleyen ve Flamel’in sırlarını anlamaya çalışan genç bir papaz ve simyager olarak yer almıştır. Yirmi birinci yüzyıla, Harry Potter ve Felsefe Taşı (1997), Da Vinci Kodu (2003), Full Metal Simyacı (2001-2010) ve Ölümsüz Nicholas Flamel’in Sırları (2007-2012) gibi eserler Nicolas Flamel efsanesini yaymaya başladı.
