Bakteriyel Enzim Yeni Tür Biyolojik Olarak Parçalanabilen Polimer Yapımında Kullanıldı
Fotoğraf: Bakteriyel bir enzim (kristal yapı burada gösterilmiştir), bir gün ilaç dağıtımı, doku mühendisliği veya diğer uygulamalarda kullanım bulabilecek yeni bir biyolojik olarak bozunabilir polimer, acholetin türü oluşturur.
Polisakkarit adı verilen şekerler Dünya’da bulunan en bol biyopolimerlerdir. Çok yönlü ve çevre dostu olmaları nedeniyle bu moleküller ilerde bazı plastiklerin yerini alabilir. ACS Central Science’da rapor veren araştırmacılar, biyopolimer kitine benzeyen yeni bir polisakkarit türü yapabilen daha önce bilinmeyen bir bakteriyel enzim tanımladılar. Yeni molekül biyolojik olarak parçalanabilir ve ilaç taşınımı, doku mühendisliği ve diğer biyomedikal uygulamalar için yararlı olabilir.
Polisakkaritler organizmalarda birçok rol oynar ve biyouyumlu ve biyolojik olarak çözünebilir olmaları nedeniyle bu moleküller çok çeşitli terapötikler için taşıyıcı malzemeler sunarlar. Zincirdeki her bir şeker molekülünün kimliği ve bu moleküllerin birbirine nasıl bağlandıkları, bunları farklı şekillerde işlemelerini sağlar. Glikozit fosforilazlar olarak bilinen enzimler, reaksiyon koşullarına bağlı olarak belirli polisakkaritleri birbirinden ayırabilir veya yenilerini yapabilir. Örneğin, böyle bir enzim eklembacaklı dış iskeletlerin ve mantar hücre duvarlarının ana bileşeni olan kitini yapar. Stephen Withers ve meslektaşları, daha önce bilinmeyen, doğal olarak meydana gelen ve yeni polisakkarit türleri yapabilen enzimler olup olmadığını merak ettiler.
Genomik verileri ve aktivite tabanlı taramayı kullanan araştırmacılar, laboratuvar hücre kültürlerinin ortak bir kirleticisi olan Acholeplasma laidlawii adlı bakterilerden glikoside fosforsilaz enzimi tanımladılar. Ekip enzimi ekspre edip saflaştırarak, acholetin adını verdikleri yeni bir polisakkarit türünü sentezleyebileceğini keşfetti. Yeni biyopolimer bileşimde kitin ve biyofilm oluşturan bir polisakkarite benzer, ancak şeker molekülleri bilinen bu biyopolimerlerden farklı bir şekilde birbirine bağlıdır. Ekip, A. laidlawii’nin hücre zarının bakımında rol alabileceğinden şüphelendikleri glikozit fosforilazın kristal yapısını belirledi. Bu nedenle, araştırmacılar yeni biyopolimer yapmak için enzimi kullanmanın yanı sıra, bakteri ile hücre kültürü kirlenmesini önlemek için enzimi hedefleyebilirler. Araştırmacılar, Acholetin’in yeni bir biyouyumlu, biyolojik olarak parçalanabilir malzeme türü olarak geniş bir potansiyele sahip olduğunu söylüyor.
Kaynak: phys.org
