Alzheimer’ın Erken Belirtisi Olarak Nöronlarda Kalsiyum Sızıntısı
Alzheimer hastalığı, hafıza ve biliş için çok önemli olan nöronlara yavaş saldırmasıyla bilinir. Fakat diğerleri dirençli kalıyorken neden yaşlanan nöronlar hastalığın tahribatına karşı bu kadar hassastır?
Yale Tıp Fakültesi’ndeki araştırmacılar tarafından yürütülen yeni bir çalışmada, prefrontal kortekste nöronların ilerleyen yaşla birlikte kalsiyum depolamasında bir “sızıntı” oluştuğunu buldu. Kalsiyum depolamasının bu şekilde bozulması, Alzheimer’ın ayırt edici bir özelliği olan beyindeki nörofibriler karışıklıklara neden olan fosforlanmış veya modifiye edilmiş tau proteinlerinin birikmesine yol açar.
Araştırmacılar, bu değişikliklerin yavaş yavaş gerçekleştiğini, uzun yıllar boyunca oluştuğunu ve çok eski maymunların nöronlarında görülebileceğini bildirdi.
“İlerleyen yaşla birlikte değişmiş kalsiyum sinyali, daha yüksek bilişe hizmet eden nöronlardaki erken evre tau patolojisi ile bağlantılıdır.”
Bu savunmasız nöronlar, başka bir problemle de karşı karşıya kalırlar. Yaşlandıkça, nöronları kalsiyumun aşırı yüklenmesinden koruyan ve genç bireylerin nöronlarında bol miktarda bulunan calbindin adlı bir protein olan kalsiyum sinyalinin önemli bir düzenleyicisini kaybetme eğilimindedirler. “Yaşla birlikte bu nöronlar, toksik eylemleri başlatan aşırı bir kalsiyum sızıntısı ve koruyucu calbindin seviyelerinin azalmasıyla birlikte çifte dezavantaj ile karşı karşıya kalırlar.”
Prefrontal korteksteki nöronlar, bilişsel işlemlerini gerçekleştirmek için nispeten yüksek kalsiyum seviyelerine ihtiyaç duyarlar, ancak kalsiyum sıkı bir şekilde düzenlenmelidir. Bununla birlikte, düzenleme yaşlanmayla kaybolduğunda, nöronlar tau patolojisine ve dejenerasyonuna duyarlı hale gelir. Esasen, nöronlar kendilerini içeriden “yerler”.
Arnsten,” Bu erken patolojik değişiklikleri anlamak, hastalığın ilerlemesini yavaşlatmak veya önlemek için stratejiler sağlayabilir ” dedi.
Çalışma, Yale’deki Arnsten ve Angus Nairn laboratuvarları arasında bir iş birliğidir; Dibyadeep Datta ve Shannon N. Leslie, araştırmanın ortak yazarlarıdır.
Kaynak: sciencedaily.com
