Angelo Angeli

Angelo Angeli 20 Ağustos 1864 yılında İtalya’nın Tarcento kentinde doğdu. İtalya’nın sahip olduğu en büyük organik kimyagerlerden biriydi. Geçmişe bakıldığında, Nobel ödülüne birkaç kez aday gösterildi ancak ödülü hiç alamadı. 1 Mayıs 1931 akşamı akciğer ödemi onu öldürmüştü. Bilimsel mükemmellikte büyük yeteneğini gösteren zor ve mizahi bir kimyagerdi.

Askerlik hizmetinden  sonra Padua Üniversitesi’ne kayıt oldu.Giacomo Ciamician İle tanışdı ve ışıgın kimyasal eylemler üzerine araştırma yaptı. Ciamician’nın yardımı ile mezun olmamasına rağmen Boognese Üniversitesine gecti ve asistanı  oldu.27 yaşında mezun oldu ve 4 yıl sonra  maddenin, minerallerin ve metallerin doğası ve bileşimi ile ilgilenen bir kimya dalı olan Kimya Docimastica’nın başkanlığı için yarışmaya girdi ve oybirliği ile kazandı. Bununla birlikte, alanındaki çalışmalarına 52 yayın yapmasına rağmen, Yüksek Kurulu tarafından konunun belirli başlıklarının eksikliği nedeniyle iptal edildi.

İçe dönük ve çok utangaç bir adamdı, mütevazi bir yaşam sürdü.  Bu nedenle öğrencilerle ilgili zorluklar yaşadı ve her görüşme çağrısından kaçındı. Bu davranış, özellikle devrim sonrası İtalya’da kendi imajını kullanmaya ihtiyaç duyan mükemmel bir bilim adamı olarak şöhreti için yara sağlamadı.

1897 yılında Palermo Üniversitesi’ndeki Eczane Kimyası Başkan olmayıı kabul etti ve  ölümüne kadar orada kaldı , Floransa’ya yerleşti. Kırk yıldır yayınlanan 220 yayın ve yurt dışında 5 anıtı olan Angeli, zamanının en üretken kimyacılarından biri ve azot kimyasına, oksijenli asitlerden diazokompozitere, seleflerini defalarca ve derin doktrinde yenilenerek hala silinmez bir iz bırakmıştır.

Benzen türevleri gibi pirolo, furan ve indol gibi heterosiklik bileşikler gibi aromatik bileşikleri keşfetme ihtiyacı duymadı. Kekulé’nin kendisinin yaptığı ünlü salınım kavramı ile mekanik rezonanstaki evriminin temellerini atmaya başladı. Linus Pauling’in 1928 yılında tanımladığı gibi, iki tür izomerik türevi  keşfetti.

Ayrıca pirolo (pirolik yapıdaki oksitlenmiş ve polikondensasyonlu bileşikler) ve doğal melaninlerin, yani cilt, kıllar, tümörler, sepya siyahları vb. Gibi koyu renk pigmentler arasındaki yakın bağları keşfetti. Angeli’ye göre, tirosin’in pirol haline gelmesi ve dolayısıyla tirozinazın oksidatif etkisinden ötürü çeşitli melanize dönüşmesi ihtimali vardı, bu sadece melaninin doğasını değil aynı zamanda kökenlerinin biyokimyasal sürecini de açıklığa kavuşturuyordu. Bu tahmin, Henry Stanley Raper’ın araştırması sayesinde 1927’de doğrulandı ve biyokimya alanında da parlak İtalyan onaylamasını pekiştirildi.

Doğal  maddelerin kimyasına katkılarından biri olan Santonina üzerine araştırmalarına devam etmenin yanı sıra, ilk akıl hocalığı Carnelutti ve daha sonra Cannizzaro tarafından incelenen, hatalı olarak atandıkları doğru yapıyı tanımlamayı başaran bir madde, bir dizi orto ve para pozisyonlarındaki benzen türevleri arasındaki davranışsal analojiler üzerine büyük ölçüde teorik araştırma yaptı.

Dolayısıyla, “Angelo  Kuralı” olarak adlandırılanlar, doymamış zincirlerle (çift bağlanmış eşlenikler) birbirlerinden ayrılmış veya bir benzen halkasının orto veya para konumuna yerleştirilen iki X ve Y birbirlerini veya diğerleriyle reaksiyona girebilir. Bu temelde, elektronik etkinin bir molekülün hareketi için belirleyici olduğu durumlarda, böyle bir etkiden sorumlu iki grup arasında bir vinil grubunun veya bir aromatik grubun araya girmesi, aktiviteyi koruyan bileşikler üretebilir , tabii ki molekülün şekli ve hacmi gibi etkileşim için diğer temel özelliklere müdahale eder.