BPA İçermeyen Plastikler Çocuklarda Obeziteye Neden Olabilir

Fotoğraf: BPA içermeyen plastik su şişelerinde bulunan kimyasallar, çocuklarda ve gençlerde obeziteye katkıda bulunabilir.

Hayvanlar üzerinde yapılan çalışmalar, obezite ve diğer sağlık problemlerini bisfenol A’ya (BPA) maruz kalma ile ilişkilendirmiştir. Saydam, sert plastiklerin çoğunun ve gıda tenekelerinin reçinelerinde bulunan ortak bir bileşendir. BPA’nın sağlık üzerindeki etkileri ile ilgili endişeler, üreticilerin yiyecek ve içeceklerle temas eden ürünlerdeki kimyasalları aşamalı olarak azaltmaya başlamasına neden oldu. Şimdiki çocuklarda ve gençlerde yapılan bir çalışma,  BPA’ nın yerine kullanılan bazı maddelerin bile kilo alımını artırabileceğini göstermektedir.

Bu maddeler – BPS (bisfenol S) ve BPF (bisfenol F) – bazı alüminyum gıda kutularında bir astar olarak kullanılmaktadır. Ayrıca yazar kasa makbuzlarını yazdırmak için kullanılan kağıtta da bulunurlar.

Fotoğraf: Bazı yazar kasa makbuzları BPA içerir. Bilim insanları, bu hormonu taklit eden kirleticilerin  ne kadarının vücuda girdiği konusunda endişeliler.

New York Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde çalışan Melanie Jacobson ve ekibi yeni çalışmasıyla, fazla kilolu çocukların vücutlarında normal kilolu çocuklardan daha yüksek seviyelerde BPS ve BPF olduğunu tespit etmiştir. Bu, BPA gibi kimyasalların obezojenler olduğunu gösterir. Grup, bulgularını 25 Temmuz’da Endokrin Derneği Dergisi’nde yayınladı.

Bazı Kirleticiler Hormon Gibi Davranır

Hormonlar, vücut faaliyetlerinin çoğunu kontrol eder. En azından hayvanlarda, BPA bir tür hormon olan östrojenleri taklit edebilir. Aslında, hayvanlar üzerindeki çalışmalar BPA’nın vücudun doğal hormonlarına müdahale ederek zarar verebildiğini göstermiştir. Yeni veriler, bazı BPA gibi kimyasalların (BPS ve BPF gibi) aynı zamanda hormonlar gibi davranabileceğini  ortaya koyuyor.

Fotoğraf: Birçok plastik su şişesi, sert ve şeffaf hale getirmek için BPA bazlı polikarbonat kullanılır. BPA ile ilgili endişeler ortaya çıktığında, bazı şirketler “BPA içermeyen” alternatifler önerdi.

Bruce Blumberg yeni bulguların şaşırtıcı olmadığını söyledi. Daha önce yapılan araştırma BPA’yı hem çocuklarda hem de yetişkinlerde obezite ile ilişkilendirmişti. Bir hücre biyoloğu olan Blumberg, Irvine’deki Kaliforniya Üniversitesi’nde obezojenleri incelemektedir. Bir kimyasalın yapısının veya şeklinin, nasıl davranacağını belirlediğini dile getirdi. Hem BPS hem de BPF’nin kimyasal yapıları, BPA’nınkine çok benziyor.

Blumberg, obezojenlere maruz kalmanın “daha fazla yağ alma ihtimalimizi artırdığını” söylüyor. Kemirgenlerdeki çalışmalar, BPA’nın yağ hücrelerini daha büyük yaptığını gösteriyor. Bu durum vücudu daha fazla gıda enerjisini yağ olarak depolamaya teşvik edebilir.

Kimyasallar ve Obezite

Jacobson, BPS ve BPF’nin BPA’dan çok daha az araştırıldığını belirtti. Yeni çalışması için ekibi ulusal bir anketten elde edilen verilere başvurdu.  Bu veriler, Amerika Birleşik Devletleri’nde çocukların ve yetişkinlerin sağlığını ve beslenmesini izlemek için devam eden araştırmaların bir parçasıdır.

Jacobson’ın ekibi 1.831 kişinin verilerini inceledi. Bu kişilerin hepsi 6 ile 19 yaşları arasındaydı. Ölçülen veriler, her kişinin ağırlığını, boyunu ve bel çevresindeki mesafeyi içeriyordu. Kilolu olarak kabul edilen insanlar, boylarına göre daha yüksek bir ağırlığa ve bel çevresine sahipti.

Araştırmacılar bu verileri her kişinin vücut ölçüsünü karşılaştırmak için kullandılar. 19 yaşındaki bir kızın normal bir vücut büyüklüğü, 6 yaşındaki tipik bir erkek çocuğundan çok farklıdır. Böylece araştırmacılar yaş ve cinsiyete uyum sağlamak için özel bir hesaplama kullandılar.

Ekip daha sonra her çocuğun vücut ölçüsünü idrarlarındaki bisfenol miktarıyla karşılaştırdı. BPA hemen hemen her çocuğun ve gencin idrarında ortaya çıktı (%97,5). Yaklaşık %88’inde BPS , %55’inde de BPF tespit edebildi.

İdrarda daha yüksek BPS seviyesine sahip gençlerin obez olma olasılığı, daha düşük seviyelere sahip çocuklardan %16 daha fazladır . Ve daha yüksek BPF seviyelerine sahip çocuklar, daha düşük seviyelere sahip olanlardan %29 daha fazla abdominal obeziteye sahip olduğu görüldü. Abdominal obezite, bel-boy oranının yüksek bir değere sahip olmasıdır.

Araştırmacılar, yeni verilerde BPA ve obezite arasında doğrudan bir bağlantı bulamadılar.

Jacobson, “Bulgularımız, bu yeni kimyasalların da çocuk obezitesinde bir faktör olabileceğini gösteriyor ancak bu bulgular çocukların kilo almadıkları anlamına gelmiyor” dedi. Çalışma, iki şey arasında bir ilişki kuruyor: kimyasallar ve obezite. Jacobson, “Gerçekten de kimyasalların obeziteye neden olup olmadığını bilmiyoruz” dedi.

Ulusal anket verileri, çocukların vücut ölçülerinin ve kimyasal maruziyetlerinin zaman içinde tek bir noktadan anlık görüntüsünü sağladı. Gelecekteki çalışmalar, bisfenol maruziyetinin zamanla kilo değişimlerine neden olup olmadığını görmek için bu verileri kullanılabilir.

Jacobson, “Bilim insanları iyi bir diyet ve çok fazla egzersiz yapmanın, çocukların sağlıklı bir kiloyu korumak için yapabileceği en önemli şey olduğunu biliyorlar” dedi. Çalışmasının yeni bulguları nedeniyle, çocukların  BPS ve BPF maruziyetlerinin azaltılmasının istenilebileceğini söylüyor.

Peki bu maruziyetler nasıl azaltılabilir? Blumberg, mağaza fişlerine dokunmaktan kaçınmayı ve teneke kutularda gelen yiyeceklerin daha az tüketilmesini öneriyor. Jacobson ise, “Yiyecekleri mikrodalga fırınlara plastik saklama kapları ile koymayın veya bulaşık makinesinde plastik kapları yıkamayın çünkü ısıtıldığında, bunların içindeki herhangi bir bisfenolün yiyecek ve içeceğe sızma olasılığı daha yüksektir” dedi.

Kaynak: sciencenewsforstudents.org