David ‘Davy’ Adriaan van Dorp
David Davy ‘Adriaan van Dorp (Nisan 27, 1915, Amsterdam 19 Şubat 1995, bir Hollanda kimyageriydi.
Van Dorp, Hendrik van Dorp ve Maria van Dorp’un oğlu olarak dünyaya geldi ve Amsterdam’da kimya okudu ve burada 1941’de Aneurine gistphosphatase tezi için doktora aldı.
1946 yılında, Hollandalı tarafından istihdam ederken, Organon şirket Oss , Van Dorp ve Jozef Ferdinand Arens ( ‘Coco’) vitamin yönelik sentez bilimsel Nature dergisinde bir asit yayınladı. 1947’de kompleks bileşik A vitamini için ilk tam sentezi tamamladılar, son adım atılarak asit bir alkolden geçirildi. Otto Isler ve meslektaşları ( Hoffmann-La Roche ) tarafından daha sonra büyütülmeye daha uygun olduğu ortaya çıkan alternatif bir rota olduğu için, sentezi ticari üretim için kullanılamazdı .
Van Dorp , 1959’da Vlaardingen’deki Unilever Araştırma Laboratuvarı’na katıldı ve araştırmalarda prostaglandin E2 metabolik araşidonik asidin rolüyle ilgili önemli bir kişiydi ve daha sonra Sune K. Bergström’le yakın bir işbirliği içinde bulundu ve daha sonra Nobel ödülünü almaya hak kazandı . Prostaglandinler üzerine yaptığı çalışmalar.
1973’te Kraliyet Hollanda Sanat ve Bilim Akademisi üyesi oldu.
D.A.’nın ölümüyle birlikte. van Dorp, Kraliyet Hollanda Bilimler Akademisi’ne (Royal Dutch Academy of Sciences) çarpıcı bir kişiliğe ve özel bir üye ülkeye sahiptir. Organik ve Biyokimya alanında araştırma görevlisi olarak çalışmış ve Hollanda’daki endüstriyel araştırma laboratuvarlarında çalışmıştır: 1941-1959 yılları arasında NI. Oss’taki organon ve daha sonra 1979’a kadar Vlaardingen’de Unilever Araştırma Laboratuvarı (Unilever Research Laboratoryin Vlaardingen).
David van Dorp, IIbs-B eğitiminde Hilversum’da kaldıktan sonra, devlet üniversitesinde kimya’ya dönüşü için şehre döndüğü doğuştan bir Amsterdamlı idi. 1938’de organik kimyada Prof. J.P. Wibaut’la mezun oldu. Daha sonra Fizyolojik Kimya Profesörü B.C.P için laboratuarda asistan olarak 3 yıl boyunca çalıştı. Jansen, Temmuz 1941’de aneurin ve maya fosfatazı adlı tezi ile çalışmalarını tamamladı. Bu araştırma Dr. H.G.K.’nın rehberliğinde gerçekleşti. Westenbrink – daha sonra Utrecht Üniversite’de Fizyolojik Kimya’da profesör – ve daha sonra Groningen Üniversitesi’ndeki Biyokimya Profesörü M. Gruber’in şirketinde.
1941’de Van Dorp, Os.Organon’un laboratuarı araştırması yolunda, Maastricht Belediyesi’nden organik kimyager olan J.F. Arens’le neredeyse eş zamanlılık kurdu. Hilversum döneminden kalma uzun zamandır devam eden bir dostluğun üzerine kurulmuş olan, yakın bir çift oluşturdular ki bu, daha ‘sezgisel’ bir araştırmacı ile ‘pursang’ organicsyntheticus’un (A) mutlu bir bileşimi olarak karakterize edebiliyordu.
Karanlık işgal yıllarında, gelecekteki araştırmaları için Organon’da yapılan birçok engellemeye rağmen. Bu savaş sonrası, Vitamin A aktivitesi ile organik bir bileşiğin sentezinde ilk kez geçti: A vitamini asit, Nature157 ve 158 (1946). Bunun üzerine, 1946-1949 döneminde, A vitamini aldehitinin (retinal) ve gerçek A Vitamininin (retinol) sentetik preparatı takip edildi. Araştırmaları, yaklaşık 40 yıl önce, nihayetinde retinol olarak adlandırılan ve sonradan retinol olan ve sonradan P. Karrer (Zürih) tarafından yapılan 1931 yapımı tayin edilen yumurta sarısında ‘önemli yaşam faktörü’ olarak adlandırılan güzel bir final parçasıydı. 1935 yılında, {3-karoten, provitaminto eylem olduğu ve nihayet 1944’te R.A. tarafından alındığı bulundu. Morton, görme ışık algılamasındaki aktif faktör olan, göz retinasındaki retinal retinayı ‘göz delici’ adlı proteine bağladı.
Arens ve Van Dorp’un yaptığı araştırmalar, A vitamininin eksikliğindeki hayvanların büyümesinin durmasını ortadan kaldırdığını gösterdi. Her ne kadar gece görüşüne kapılmamışsa, gece körlüğü söz konusu olduğunda aktif olmamıştı ve karaciğerde de bulunmuyordu, ancak retinadan oluşabiliyordu. Bir diğeri, Vitamin A’nın, memelilerdeki gerçek büyüme destekleyici fonksiyonunu yerine getirebildiği çoklu fonksiyonelliğini göstermektedir.
Van Dorp ve Arens, 1946 yılında, 16 yayın içerisinde bulunan, ancak kendileri tarafından kovuşturmaya uğramamış olan, karotenoidlerle bağlantılı polin sentezleri alanında ilk olanı yaptı. Yakında İplik O. Isler tarafından Hoffman LaRoche (Taban I) tarafından tekrar kaydedildi ve bu organik kimya olgusuna ulaştı.
Organon bu bölgeye daha fazla girmedi ve 1940’ların ikinci yarısında dikkati ABD odaklı ortaya çıkan kortikosteroidler üzerinde yoğunlaştırdı. Bu bağlamda Van Dorp’a, 1949’da – Cambridge’deki MIT’de (ABD) Rochester, Minnesota’da Mayo Clinic’te – E.C. KendalI’de 19-basamaklı sentezin çok yoğun olduğu 19 adım sentezi olan Ieren’de Cortison’da bir çalışma yapıldı. S.A. ile birlikte daha sonra, Cortison’un Osspradikal sentezinde SzpiIfogel’i ziyaret etti. Bu eser üzerinde Kortizon ve diğer hormonların geniş ölçekte teknik üretimi gerçekleşti (1953)
1948’de Arens, Organon’a elveda dedi ve Bandung’daki Technische Hogeschool’da (Java) profesör olarak atandı. Van Dorp, 1952-1959 döneminde Kimya direktörü olarak atandı. Araştırma, Aldosteron’un sentezine katkıda bulundu (1958), ancak bu dönemde çok az yayınladı.
Geriye doğru bakıldığında, bu dönemde olmalı – belki de teknik bilgiye dayalı bir önceliğin çok sıkı çalışması – başvuru – bilimsel anlamda bir meydan okumanın eksikliği vardı. Durum ne olursa olsun, bir başkası işini değiştirmeye yöneltti. Kariyerinin aşağıdaki açıklamasından anlaşılacağı üzere, Vlaardingen’deki (URL-VI) Unilever’den hızla büyüyen Araştırma Laboratuvarı’nda 1959’da Organik ve Biyokimya grubu sorumluluğu tam olarak gelişti.
Yağ içeren gıdalara ağırlıklı olarak tamamen yeni bir araştırma alanına geçiş, kendisi için büyük bir araştırma olmalıdır. Bununla birlikte, heM’e emanet edilen çalışma grubu birincil olarak üretim süreçlerini incelemekle değil, daha sağlıklı beslenme, fizyolojik ve kimyasal etkiler, organoleptik ve hijyenik nitelikteki gıdaların sağlıkla ilgili temel bilgilerini, daha kısa bir araştırmada daha temel bir nitelik kazandırmak için çok daha fazla çalışmaktadır.David van Dorp 1929’da Burr & Burr (ABD) tarafından temel yağ asidi (Esansiyel Yağ Asiti (EFA) – linoleik asidin (9 cis, 12 cis-oktadekadienoik asit) işleyişi tarafından keşfedilen sitilobiyolojik etkide lipit oldukça derin bir şekilde ortaya çıktığında bir biyo kimyasal araştırmadır.
Memeliler linoleik asit oluşturamıyor. Bitki orijinli diyet olan dlinoleik asitle absorbe edildikten sonra a’da H.I.’de Araşidonik asidin (5.8,11,14-tüm cis-eikozatetraenoik asit) 20 karbon atomuna dönüştürülür. URL-VI’daki Thomasson, EFA testi linoleik aside göre% 20 daha yüksek bir efA potensi geliştirdi. Test hayvanının (fare, tavşan, maymun) tamamen EFA içermeyen tetkiklerinde, bir süre sonra ölümcül bir belirti ortaya çıkıyor.
1959’da – linoleik asidin EFA fonksiyonunun keşfinden 30 yıl sonra- EFA operasyonunun temelini oluşturduğu tamamen belirsiz oldu. Bunun araştırmasının Araşidonik asidi hedef alan en aktif öz yağ asidi olduğu açıktı. 1959’da Van Dorp’la yapılan ilk çalışma toplantısında alifatik yağ asidi sentezi için esnek bir sistem geliştirmekle sonuçlanan yağ asidi zincir uzunluğunda büyük bir farklılık ve herhangi bir sayı yerleştirme yönteminin nasıl olduğunu hala hatırlıyor yazar cis ve / veya trans-çift karbonlu lastikler üretilebilir. Buna ek olarak, sistem izotopların (D, T, 14C ve 13q kurulması için yeterli olasılık olacaktır) ana hedef olarak:
Buna ek olarak, zamanla edinilecek sentetik beceriler başka amaçlara, yani yağ içeren gıdalardaki aroma bileşenleri araştırmasında önemli olan alifatik serialdehitlerin ve laktonların, I.C.M. gözetiminde bir paralel çalışma grubunda sentezlenmesine hizmet edebilir. Schogt. Van Dorp için bu, – terpenoid konjuge trans-polienlerin sentezinden, tekrarlanan 1 cis, 4 cis-pentadien grubunun yapısal bir özelliğiyle alifatik sözde “atlanmış” cispolienlere sentezlenmesine geçiş yapan, Organon’daki önceki faaliyetlere karşı öngörülmüştür.
Bu egzersizi coşku ile aldı; onun çalışkanlarının bir takım bölümlere ayrıldığı coşkusuydu. Thomasson grubunda hız vardı ve ona bisomo – y – linoleik asit verildi (11 cis, 14 cis-eikosadienoik asit) ve bis-homo-y-linolenik asit (8,11,14-all- cis-eikozatrienoik asit), linoleik asitten Araşidonik aside biyolojik dönüşümün,
- a) 6-7 konumundaki desatürasyon,
- b) 2 C atomlu proksimal zincir uzantısı ve
- c) 5-6 konumunda desatürasyon sırası ile ilerlediğini bulmuştur. Karaciğerde iki farklı türü vardır.
özellikle proksimal karbon zincirlerinin uzunluğu üzerinde yer alan dehidrojenazlar ayarlanır
Araşidonik asidin sentezine yönelik bu ilk evrede Van Dorp’un grubu da tamamen farklı bir soruna karışır. İngiltere’de meydana gelen 1960 sonbaharında, geleneksel Noel kutlamalarına yaklaşırken, bir takım hindi çiftlikleri için onetrue felaketi yaşanır. Kitle ölümleri, yemdeki küçük bulaşmış yerfıstığıyla işlenmesinin yol açtığı bir zehirlenme sonucu meydana geldi. “Türkiye-X-hastalığı” adı verilen kuvvetli sarı renkli “Aspergillus Flavus” nedeniyledir. Bu, yüksek nem seviyesine sahip tohum silolarında özellikle çabucak gelişir.
‘AFLA-TOXINE’ adı verilen toksin, Van Dorp’un grubunda hazırlanan ve saflaştırılan yarı teknik bir mantar kültürü yoluyla katı önlemler alınarak Vlaardingen’de bulundu ve kimyasal olarak incelendi. Toksisite Thomasson grubunda geliştirilen tek katlı bir test ile belirlendi. % 50 Ölümcül dozun (LD-50), rezil botulinum toksini ile aynı düzende vücut ağırlığı olarak yaklaşık 1 ILg olduğu bulundu. Test hayvanlarında düşük dozda inducaflatoxin primer karaciğer kanseri.
Hem yapının belirlenmesi hem de hızlı ve güvenilir bir onemicro-kimyasal tayin yönteminin geliştirilmesi sorunsuz bir şekilde ilerledi. Aflatoksinin yüksek sıcaklık direncine (örneğin yer fıstığı kavurma işlemi) göre, muayene hizmetleri için gıda kontrolü için bilinen analizler yapıldı; van Dorp’un çalışanı R.K. Beerthuis bu konuda önemli bir rol oynamıştır.
Aynı zamanda, 1963 yılında, Araşidonik asitin kimyasal sentezi ilk ortaya çıkmış gibi görünüyordu; yukarıda bahsedilen esneklik gerekliliklerinin büyük ölçüde bir araya geldiği bir sentez: D. van der Steen, H.l. Pabon ve D.A. Van Dorp, Rec.Trav. Chim 82,) .Aksine, ilk adımın keşfedilmeyi amaçladığı anlaşılmaktadır. Bu, her ikisi de 1930’lu yılların başında ortaya çıkmış ancak şu ana kadar hiçbir bağlantı şüphesi bulunmayan iki araştırma alanı arasındaki abrazlığın bilimsel bir gelişmeydi: yukarıda tartışılan ‘Esansiyel yağ asitleri’ (EFA’lar) arasında, bir taraftan Öte yandan, sözde ‘Prostaglandinler’ (baba) İsveç bölgesi.
Eylül 1963’te Van Dorp, bir hipotez oluşturdu; Prostaglandin’in biyokimyasal öncüsü in vivo Araşidonik asit olmak. Geçerlik üzerine hipotezin verildiği bir pilot program tasarladı.test edilebilir. Bu, izotop işaretli inkübasyondan oluşuyordu Araşidonik asit, koyun mesanesinden hazırlanan bir homojenat yardımı ile. Bu önerinin önemini takdir etmek için bir an gerekiyorkısa bir açıklama: 1930’da R. Kurzrock ve C. Lieb, insan sperm sıvısında, 1934’te Prostaglandin (PG) (ABD von Euler, Stokholm). Bununla birlikte, bileşik biyolojik materyalde bu kadar düşük bir seviyeye geldi Kimyasal tanımlamadan önce yaklaşık 1960 yılına kadar sürdüğü konsantrasyonlar başarılabilir. S Stockholm’deki Karolinska Enstitüsünde başarılı oldu. Bergström ve ark. Koyun bezi mesanesinde dört ilgili 20 karbon atomu PGE2, PGF (X ve PGF2 (X (19601’63)) sayımlarını izole etmek ve saflaştırmak için yapılarını belirlemek: PGE ”
PG ‘nin yapısı:
Van Dorp büyüleyici hipotezini getirdi. Eğer fizyolojik olarak çok aktif olan prostaglandinlerin doğru olduğunu kanıtlamaları gerekirse, linoleik aside izlenebilir temel besinsel faktörden kaynaklanır. Bütün eller, PG bulguları için analitik beceri elde edilmesi gereken toplamı test ettikleri için elde etti, suyun kesesi için bir kaynak bulunmalı ve kuluçka tekniği gelişmeliydi. VanVillage’ın acı yavaş olması için bu yaklaşık 4 ay, aylar aldı.
Şubat 1964’ün sonunda oldu – o anda önemli inkübasyon testi başlayacak – Van Dorp’un Stockholm’deki S. Bergström tarafından Van Dorp’un Van Dorp’un Araşidonik asit işaretlemesi talebi ile yaklaştığını – Aynı inkübasyon testi. Konu kaynama noktasına geldi ve Vlaardingen’e davet edilen yönetim müdürü Bergström’le istişarede bulundu. 2 gün sonra PGE2’nin in vitro biyosentezinde inandırıcı bir şekilde pozitif olduğu için şahsen gelmişti.
Bergström, Vlaardingen Araşiyonik asit’ten Stockholm’de bu sonucu aldı. Buluş iki ayrı yayında aynı sayıda Biyofiz çıktı. Acta 90, 204 ya da Savcılık adına 207 (1964). van Dorp, R.K. Beerthuis, D.H. Nugteren ve H. Vonkemanresp. S. Bergström, H. Danielsson ve B. Samuelsson.
Hiç şüphe yok ki Van Dorp ve Bergström neredeyse aynı anda ve tamamenbağımsız olarak aynı düşünceye geldi, ancak Van Dorp’un yanındaonun işaretli Arachidonic asit kepçe anahtarıdır. YakındaVlaardingen’de de enzimatik dönüşüm 20karbon atomları sayım – ve çok aktif esansiyel yağ asidi – bis-homo – ‘)’ -linolenik asit. “PGE serisindeki her iki dönüşüm de,% 80 oranında şaşırtıcı derecede yüksek bir verimlilikle ilerledi ve glutatyon ekledi.PGFa kategorisine tepki inkübasyon ortamına çevrildi.İnkübasyonun hazırlayıcı bir ölçekte daha ayrıntılı olarak hazırlanması PG verimlerini vermiştirbir yığın için yaklaşık 0.5-1.0 gramlık bir siparişle, bu bir devrimİzleme ve öğrenme imkanı açısındanFizyolojik aktiviteler, önceden gerekli materyali tamamen kullanaraközellikle de PG’lerin zaten net faaliyetlerle meşgul olduklarını düşünürsek, eksikti.0.01-0.1 pg / ml’lik konsantrasyonlar
Uluslararası ilgi hem ilaç firmalarının (Batı Avrupa, ABD, Japonya) bilimsel enstitülerinden gelen eziciydi. Birkaç yıl içinde yayın sayısı dünya genelinde> 1000’e çıktı. URL-VIbecame’de, Thomasson beslenme fizyolojisi grubundaki dahili olarak, trombosit agregasyonu, sıçanlarda kalp kasının kan akışı, kalp ritim bozukluğunun iyileşmesi, E- veya Fa-tipi PG’lerin bazen zıt olduğu kalp kası kasılmasının gücü ile ilgili ilginç veriler yer almaktadır. efektler gösterildi.
Van Dorp’un grubunda daha ileri PG araştırması, esas olarak, enzimatik dönüşümün reaksiyon mekanizmasının diseksiyonunda, enzimatik dönüşümün reaksiyon mekanizmasının diseksiyonunda, enzim ‘PG-sentaz’ enziminin izolasyonu, arıtılması ve yazılmasına, substratın EFA etkinliği ile substrat özgünlüğünün ve korelasyonunun belirlenmesine odaklandı. koyunkuşu mesanesinden izole edilen enzim, daha önce sadece bitki materyalinde bulunan bir lipoksigenaz, tekli enzim türü olduğu ve 18 karbon atomu içeren yağ asitleri için apreferi ile doğal (all-cis) polien yağ asitleri üzerinde özel olarak bulunduğu tespit edilmiştir. Van Dorp ve arkadaşları tarafından ilk defa tarif edilen hayvan lipoksigenazı. Öte yandan, 20 karbon atomunu içeren yağ asitleri çok belirgin EFA aktivitesine sahiptir. Bitkisel lipoksijen ile olduğu gibi PG sentazının aktif merkezi bir demir atomu içerir.
PG sentaz, O2 ile bir peroksi radikal üreten yağlı asit zincirinde C13’teki moleküler oksijen radikalinin varlığında indüklenir. Ardından, ikinci bir O2 saldırısı saptırma yoluyla oluşur ve tepki toplamda 9, 11 ve 15 pozisyonlarında 3 oksijen atomu ve 8 ve 12 pozisyonları arasında halka kapanması. Yanıt, Van Dorp ve meslektaşları tarafından, diğer şeylerin yanı sıra 180 2 izotopunun, ayrıntılı olarak aydınlatılan kütle spektrometresi ile birlikte kullanılmasıyla sağlanır. Halka kapanışı, Van Dorppostulated “saç tokası” konfigürasyonuna uygun olarak, substrat yağ asitleriyle uyumlu hale getirilebilir Hollanda ve İsveç çalışma grubu arasında artık şiddetli bir yarış vardı. Bu esnada özellikle D.H. Nugting. B. Samuels, organik sentetik tesisler sayesinde Van Dorp’un grubunda ağırlık merkezinin açıkça görüldüğü önemli bir rol üstlendi.
PG ‘nin mutlak konfigürasyonu Nugteren tarafından da belirlendi; Daha önce İsveçliler tarafından yayınlanan gazeteler yanlış göründüler. Böylece, bir nanogramda PG’lerin güzel bir gaz kromatografisi ile belirlenmesi, PG’nin çok yaygın hayvan dokularının ve organlarının önlendiği ve kesintiye uğradığını hızla ortaya çıkardığı açık bir şekilde ortaya kondu. Böylece, Van Dorp ve ark. Vogt (1965) tarafından bağırsak peristallerinde PGE2’ye göre değerlendirilebilen ‘Bağırsak Faktörü’ yanı sıra kas kontraktürü faktör ‘Jrine’i keşfedilen göz irisindeki byAmbache’in (1967) olduğunu buldum. Memelilerde, linoleik asit ve esansiyel yağ asitleri hücre zarlarının fosfolipidlerinde 2 konumda tercih edilir. PG’lerin oluşumu için serbest yağ asidi, bu amaçla fosfolipaz A’nın salındığını, yaygın olarak yaygın kullanılan bir enzimi gerektirir.
PG’lerin in situ aktif oldukları çok kısa kalış sürelerinden ötürü, hücresel seviyede olan fonksiyon düzenleyen bileşiklerle uğraşıldığı açıkça görülmektedir.
Van Dorp 1979’da emekli oluncaya kadar bu araştırmaya devam etti Bu, yaklaşık 60 yayında açıklanmaktadır. Onunla birine yaklaşık 20 akademisyen de dahil olmak üzere yaklaşık 100 çalışanı işgal etti20 yıldır önemli bir rol oynamıştır. işlevi URL-VI’da. Farklı düzen ve stil anlayışından dolayı personelinden saygı duydu ve personeline kişisel baktı. Onun dikkat ve takdiri sayılabilir. Dışa dönük tarzıyla canlı bir çalışma ortamı geliştirdi ve kısmen onun yüzünden oldu yüksek talepler, gençler için değerli bir öğretmen. Çoğu zaman Vlaardingen’deki çağdaşlarının doğal bir yaşam sürdürmeye devam edecek merdiven boşluğunda ara sıra sesli sesle heyecan verici kişilik asansör, satranç turnuvasında veya onunla ilgili yaptığı operasyonları bilmiyordu Onu çok eğlendirici gülümsemeler yapan bir müzayedede yapılan açık artırma deneyimleri endişeli.
O kesinlikle değerli bir satranç oyuncusu idi; Bu, hayatının sonuna kadar aktif olduğu Unilever Chess kulübü için bir varlıktır. İflas sanatçısı detailexhibit’lerde bakıma muhtaç güzel bir koleksiyona sahipti dikkat çekti. Ayrıca, sanat müzayedelerine sadık bir ziyaretçiydi. Belki de Van Dorp, 1992’de altın düğününü kutladığı hürmetinden esinlenilmiştir. Kızı, damadı ve iki torunu, onun için bir kaynaktı; hakkında konuşmak hoşuma gitti.
1952 yılından beri Vilnius Eyalet Utrecht Sanat ve Bilim Vakfı üyesidir. 1970-77 döneminde ‘Hollanda Biyokimya ve Moleküler Biyoloji Derneği’ nin yönetim kurulunda yer aldı ve birkaç yıl boyunca ‘Royal Dutch’ yönetim kurulunun üyesi oldu.
Özellikle Prostaglandinler’in biyo sentezine yaptığı bilimsel atılım, bir dizi onur ödülüne layık görüldü: 1967’de meslektaşı H.J. Thomasson ile birlikte “SaaI vanZwanenberg” ödülü; 1968’de “Heinrich Wieland” ödülünü kazandı ve 1983’te “American Oil Chemists Society A ward” adlı ödülünü kazandı. Bu ödül, University College Cardiff’de “Onursal Profesiyon Fellow” unvanını aldı.
1982 yılında S. Bergström, PG sentazının Aspirinthe PG araştırması tarafından Nobel Ödülüne layık görüldüğünü keşfeden Samuelsson ve VaneEngland ile güçlerini birleştirdi. Van Dorp için kesinlikle buna hayal kırıklığı içinde olması gerekiyordu, ancak hiç kimse ağzından bir şikayet duymadı.
1973 yılında David Adriaan van Dorp, Royal DutchAcademy of Sciences’un üyesi seçildi, bu randevu – arkadaşlarına göre – diğer tanımaların ötesine geçti. Ölümünden hemen önce sıcak bir kişilik ve kendini adamış bir üyelik haline gelene kadar Akademie biliyorum. Trippenhuisstitüsü’ndeki bu konudaki memnuniyetini bir dizi hediye ve son olarak Trippenhuis’deki duvar ve tavan resimlerinin restorasyonu için miras olarak ifade etti.
David Adriaan van Dorp, Hollanda’ya bilimsel uygulamada önemli bir role sahiptir ve birçoğu sempati ile onun düşüncesinin yanında geri kalır.
