Plastikler Enerji Kaynağı Olabilir mi?

Plastik krizi, biraz daha fazla plastik atık yakıp yakmamamız gerektiğini sorgulatıyor.

Rahway’de (N.J., Route 1 & 9’a yakın), soğutma kuleleri ve büyük bir beyaz bacadan cüce yakındaki araba galerileri, fast-food yerleşkeleri ve moteller.
Kurulum kilometrelerce uzaktan görülebiliyor ve otoyolun düzenli ziyaretçilerine bilinen bir dönüm noktası sunuyor, ancak büyük bir kısmı içeride neler olduğunu biliyor.

Kısaca

Plastik atık problemi, geçen sene daha fazla insanın okyanus plastik çöplerinin farkına varmasıyla ve Çin’in dünyanın geri kalanından plastik ithalatını önlemek amacı ile kapılarını kapatmasıyla bir krize dönüştü.ABD’de, küçük plastik geri dönüştürülebiliyor ve geri dönüşümün önemli ölçüde artırabiliyor ancak uzun vadede plastik dönüştürme artırma umutları oldukça zayıf.

Bazı gözlemciler, enerji değerini çıkarmak için geri dönüştürülemeyen plastiklerin yakıldığını tartışıyorlar. Kısaca Atıktan enerji tesislerine daha fazla plastik yakılmasının ekonomik ve toplumsal zorluklar doğurmakta olduğunu savunuyorlar.Plastikler dışındaki yakıtların üretilmesi uzun vadede umut vaat ediyor, ancak bunun yapılabilmesi için tesislerin inşa edilmesi gerekiyor.”

Bu Yapı, Covanta’nın yerel yönetim adına faaliyet gösterdiği atık enerji tesisi olan Union County Resource Recovery Facility’dir. Olağan kömür veya doğal gaz yerine, elektrik yapmak için çöp yakar.

İçeride, ülkenin dört bir yanından gelen çöp kamyonları geçitlerini tesislerin zeminine aktarır.Gelen çöpleri,yerel vatandaşların kağıt, metal ve plastik geri dönüşüm kutuları için uygun olmayan çeşitli maddeler oluşturur.İşçiler, 10 metre derinliğindeki çukura istenmeyen oyuncaklar, eski yastıklar, kırık mobilyalar ve plastik çöp torbalarının yığınlarını buldoze ederler. Yapının İki çelik pençesi,teslimat kamyonlarının büyüklüğün de ki maddeleri iki devasa el gibi karıştırır.Covanta’daki sürdürülebilirlik direktörü Michael Van Brunt, “Vinçleri çalıştıran kişi kritik bir önem taşıyor” diyor. “Kömür belirli bir özellikte tesise taşınıyor.Satın aldığınız ürünün tutarlı termal özelliklere sahip olduğunu biliyorsunuz. Bu yük kapasiteye göre değişebilir, bu yüzden yüksek tutarlılık için karıştırıyoruz.”

Operatör kütleyi yeterince homojen hale getirdikten sonra, pençeler malzemelerin yığınlarını alır ve çöpü 1,100 ° C’de yakan üç fırını besleyen bir hazne içine bırakır. Her gün 1.400 ton atık işleyebilirler. Kazanlar 450 ° C’ye ısıtılmış buhar üretirler,bu 30 MW’lık evler için yeterli kapasiteye sahip 42 MW kapasiteli türbinler üretebilir.

Bitki çöpleri daha fazla enerji üretebilirler. Mıknatıs ve girdap akımı ayırıcıları, evdeki çöp kutusuna giren demir ve demir dışı metalleri geri kazanır. İşlemin sonunda, ortaya çıkan kül, çöpün orijinal hacminin yaklaşık %10’u dur ve bu kül çöplüklere yönlendiriyor.

Çöp kutusundaki karbonun üçte ikisi, gıda ve odun gibi biyokütlelerden elde edilir. Plastikler diğer üçte birini oluşturur. ABD’de, atılan plastiğin, bir depolama sahasında veya Covanta’nın geri dönüştürülmesinin daha çok olduğu bir tesiste son bulması daha olasıdır.

Çevre Koruma Ajansı’na göre, Amerikalılar 2015 yılında plastiklerinin sadece% 9,1’ini geri dönüştürdü. Atıktan enerji elde eden tesislerde bunların % 15.5i yanmıştı.Ancak ABD’de atılan plastikler için en muhtemel yer çöplüktür. Atıkların dörtte üçü için son dinlenme yeri burası kabul edilir.

Halk plastik atıklarla beslenir. Plastik torbalarla dolu tropik plaj resimleri ve altı paketli halkalar içine dolanan kaplumbağalar bunların en önemli göztergesidir.Ve çoğu insan plastiğe, özellikle de tek kullanımlık esnek gıda ambalajı gibi geri dönüştürülecek çeşitlere daha fazla bağımlı olduğumuzun farkına varmamızı sağlıyor.

Fotoğraf : Rahway, N.J.’deki bir enerji-enerji santralinde, büyük çelik pençeler, fırınlar için daha homojen bir hammadde haline getirmek için çöp yığınlarını çalkalamaktadır.

Krize ek olarak, Çin hükümeti atık plastik ithalatını durdurdu.ABD’yi ve Avrupa’yı çöpü balyalama alışkanlığını kırıp, gözlerden uzaklaştırarak denizden akıp gittiği bir yola sürükledi. Plastik yığınları oluşmaya devam ediyor.

Buna karşılık, belediyeler atıkları daha iyi sıralamak için ekipmanlar kurmaya devam ediyor.Endüstriler ise,daha fazla plastik işlemek ve sonuçları daha yeni ürünlere katlamak için yeni geri dönüşüm sistemlerini geliştirmeye çalışıyor. Politikacılar duyarlı görünmek için tek kullanımlık plastiklerden pipet, çatal bıçak takımı ve polistiren köpük kapları gibi yasaklamalara başvurmaktadırlar.

Ancak, tüm iyi niyetlere rağmen, geri dönüşüm ve yasaklamalar,plastik atık sorununu çözmek için depolama alanınnın yetersizliğinden dolayı yeterince plastik tutamaz. Bazı insanlar, hem atıktan enerji tesislerine hem de plastikle beslenen yakıt rafinerilerinden plastiğin enerjisinin çıkarılmasının eski plastiklerimizi depolama alanından uzak tutan bir çözümün parçası olması gerektiğini savunuyorlar.New York Şehir Koleji’nde yer alan Dünya Mühendislik Merkezi Müdürü Marco Castaldi, geri dönüşümün iyileştirilmesinin zor olacağını ve muhtemelen tüm plastik atıkların biriktirilemeyeceğini söylüyor. Pakete liderlik eden ABD belediyelerinin hala sadece % 30’luk bir geri dönüşüm oranı elde ettiğine dikkat çekiyor. İşi bitirmek için atık enerjili fırınlar, piroliz tesisleri ve diğer enerji çıkarma şemalarına ihtiyaç vardır. Castaldi, “Termal dönüşüm süreçlerinin devreye girmesi gerekecek” diyor.

Bazı çevresel aktivistler bile, bu tür teknolojilerle mekanik geri dönüşümün desteklenmesinin dikkate değer olduğu konusunda hemfikirdir. Örneğin, Okyanus Koruma, Güneydoğu Asya’da okyanus atıklarının ele alınması için bir stratejinin bir parçası olarak enerji geri kazanımını öneriliyor.Ve bu yılın başlarında beş G7 liderinin imzaladığı Ocean Plastics Charter, “sanayiyle% 100 yeniden kullanılabilir, geri dönüştürülebilir, veya uygulanabilir alternatiflerin bulunmadığı yerlerde, geri kazanılabilir, plastikler 2030’a kadar.”Ancak sadece yanan plastik, göründüğü kadar kolay değildir.
ABD’ye damgasını vuran atıktan enerji tesisleri şimdiye kadar mümkün olduğunca çok plastik işliyor. Yeni tesisler inşa etmek – en azından ABD’de – zorluklarla dolu. Plastiklerden yakıt üreten teknolojiler umut vaat ediyor, ancak yine de fark yaratabilmeleri için yapılar kanıtlanmalı ve ölçeklendirilmeli.

Çin Kapılarını Plastiğe Kapattı

Çin hükümeti dünyayı bu yıl başlarında Ulusal Kılıç politikasını benimsetirken plastik malzemeyi nasıl yönettiğini de yeniden düşünmeye zorladı. Çin, plastikler de dahil olmak üzere 24 hurda malzeme kategorisini yasakladı.

Birçok ABD belediyesi, plastik atıklarını işlemek üzere yoğun olarak Çin’e bağımlıydı.Bu özellikle, sakinlerine tüm plastiklerini geri dönüşüm kutularına atmalarını söyleyen kasabalar için idealdi. Gerçekte, belediye malzeme geri kazanım tesisleri (MRF’ler) bu plastiklerin sadece üçünü istemektedir: katı polietilen tereftalat, yüksek yoğunluklu polietilen ve polipropilen kaplar(sırasıyla 1, 2 ve 5 numaralı plastikler, tüketicilerin tanıdık olabileceği geri dönüşüm kodlamasına göre)Geri dönüşüm akışında ortaya çıkan diğer plastikler (çok katmanlı keseler, vinil boru, polistiren bardaklar ve benzerleri) kirleticiler olarak görülür.

Bazı belediyeler sıralamayı bile dikkate almadı.Sadece tüm sıralanmamış plastikleri balyaladılar ve satmaya çalıştılar. Çinli geri dönüştürücüler hazır alıcılardı. Çin’de, çoğunlukla aynı üç değerli plastiği toparladı ve geri kalanını attı(her zaman uygun bir depolama sahasında değil)

Çin’in ucuz Navlun oranları ile Batı Kıyısı, bu sisteme özellikle bağımlıydı. Bu Mayıs ayında yerel yetkililere gönderilen bir mektupta, Kaliforniya Kaynaklar Geri Dönüşüm ve Kurtarma Dairesi müdürü Scott Smithline, Kaliforniya’da toplanan geri dönüştürülebilir maddelerin üçte ikisinin yurtdışına gönderildiğini ve bunun % 60’ından fazlasının Çin’e gönderildiğini kabul etti.

KW Plastics’in genel müdürü Scott. -Ala’a bağlı Scott Saunders, “Yaptıkları tek şey depolama alanlarını kendi ülkelerinden yabancı bir ülkeye aktarmaktı” diyor.KW, dünyanın en büyük yüksek yoğunluklu polietilen ve polipropilen geri dönüştürücüsüdür. yılda yaklaşık 450.000 mt malzeme işleniyor.

Saunders’a göre,Çinli alıcılar ABD’de geri dönüşüm konusunda kötü bir etki yarattılar. Çünkü bir şey almaya istekli oldukları için plastik balya kalitesi düşüktü; bunların yarısı kirletici olabilir. Ancak KW gibi ABD’li alıcılar balyaları almak zorunda kalıyordu çünkü plastikler başka bir deyişle parmaklarının arasından kayacak ve yurtdışında satılacaktı.

Önümüzdeki iki yıl boyunca Saunders, MRF’lerin giderek kendilerinie sıralama yapacağını tahmin ediyor. Fakat şimdilik, yasak bir birikim ağı yarattı.Bazı yargı bölgeleri geçici olarak geri dönüşüm programlarını askıya almıştır. Diğer yerlerde ise,geri dönüştürülebilir yığınlar toplanmakta ve hatta toprak doldurulmaktadır. Ve MRF’ler sonunda daha iyi bir sıralama işi yapsa bile, plastik film gibi artıkların hala bir eve ihtiyacı olacaktır.
Yeni Çin politikasının etkileri gözlenebilir.Amy L. Brooks tarafından Gürcistan Mühendislik Koleji’nde yürütülen bir araştırmaya göre, Çin politikası dünya çapında 2030 yılına kadar 111 milyon mt’luk plastik yerini alacaktır (Sci. Adv. 2018, DOI: 10.1126 / sciadv.aat0131). Çin, ABD’den geri dönüştürülmüş plastiklerinin yaklaşık % 10’unu, yılda yaklaşık 700.000 metrik tonu alıyordu.

Sadece Yak

Görünüşe göre bu, enerjinin parlama anının israf olduğunu ifade ediyor – plastik atık sorununu doldurmak ve çözmek. Endüstrinin kendisini toprak doldurmaya,çevre dostu olan bir alternatif olarak görüyor. Covanta, atıktan enerji tesislerine, CO₂ emisyonlarını, toprak doldurulmayan her ton atık için yaklaşık bir ton azalttığını söylüyor. Bunun nedeni, fosil yakıtların enerji için yakılmaması, metanın bir depolama sahasında üretilmemesi ve geri dönüşüm için metallerin toplanmasıdır.

Ancak, asıl gerçek şu ki, günümüzün atık enerji tesislerinde biriken tüm plastikler yanmaya başlayamaz. Bitkiler, sadece günlük üretmek için tasarlandıkları enerji miktarını yapma kapasitesine sahiptir. Plastiklerin çoğu çöpden daha yüksek bir enerji içeriği taşır. Atık enerji tesisinden daha fazla plastik işlenmesi durumunda, genel olarak daha az atık almak durumunda kalır.

Bu büyük bir problem teşkil eder çünkü tesisler gelirlerinin çoğunu belediyelerden ;atıklardan kurtulmak için aldıkları devrilme ücretlerinden alıyor. ABD’deki atıktan enerji tesislerinin üçte ikisini işleten Covanta, 2017’deki gelirinin% %70’ini bu ücretlerden sağladı. Sattığı elektriğin sadece %19’unda ve kurtarılan metallerden %5 oranında daha gelir elde etti. Tek başına enerji ve metaller, Covanta’nın tesislerinin işletme giderlerinin sadece üçte birini kapsamaktadır.

Kuzey Amerika Katı Atık Derneği (SWANA) için uygulamalı araştırma direktörü Jeremy O’Brien, atıkları bertaraf etmek için atıktan enerji tesislerinin var olduğunu söylüyor. Sanitasyon onların ilk işi. “Malzemeler ve enerji geri kazanımı ikincil faydalar” diyor.

Daha fazla plastiği yakmak için, ABD’nin daha fazla atıktan enerji santrali inşa etmesi gerekecek, böylece daha fazla çöpü daha fazla işleyebileceklerdi. Ancak, bazı ülkelerin yaptığı gibi ileri teknolojiyi benimsememiştir. ABD çöplerinin sadece yaklaşık % 13’ü enerji için yakılıyor.Avrupa Birliği’nde, bu şekil ikiye katlanıyor. Almanya, enerji için atıklarının yaklaşık üçte birini yakıyor; Norveç ve İsveç ise yarıdan fazlasını.

Covanta’nın Van Brunt’a göre “Bizim için en büyük engel, özellikle ülkenin orta kesiminde ucuz toprak dolgusu.Devrilme ücretleri Oklahoma gibi çok zengin eyaletlerde metrik ton başına 20 ABD doları kadar düşük olabilir. Daha yoğun nüfuslu kıyı bölgeleri, çöplüklerinin nispeten yüksek devrilme ücretleri nedeniyle daha fazla atık enerji tesisine sahip olma eğilimindedir – örneğin New Jersey’deki 70 dolarlık kısımdan daha fazla.

Avrupa’daki çöp yönetimi için ABD’den daha fazla atık enerji daha yaygındır.

Not : Yuvarlama ve veri toplama yöntemleri nedeniyle sayılar% 100’e eklenemez.
a Verileri 2015 içindir.
b Veriler 2016 içindir.
Fotoğraf : Avrupa Atıktan Enerji Tesislerine Konfederasyon, Eurostat, EPA

Avrupa’da, teşvikler depolama alanlarına karşı sıralanıyor. Avrupa Birliği, 20 yıl boyunca, biyobozunur atıkların arıtılmadan önce biyolojik ve kimyasal olarak stabil hale gelmesi için, Atık Depolama Direktifi kapsamında yaşamıştır. O’Brien, “Bu, atıktan enerji tesislerinin uygulanmasına yol açan şey” dedi.

Avrupalı yetkililer atıktan enerji yöntemlerini tercih ediyorlar çünkü Kuzey Amerika’daki meslektaşlarından daha güvenli bir atık yapma yöntemi olarak görmeleri daha olasıdır, diye açıklıyor O’Brien. Enerji ve metal verirken tehlikeli maddelerden ve patojenlerden kurtulur.

AB ülkeleri çöplüklerde yüksek vergiler almaktadır. Örneğin Belçika, metrik ton atıkların her biri için 100 $ ‘dan fazla vergi tahsil etmektedir. Almanya, İsveç ve diğer bazı ülkelerdeki kitaplarda çöplük yasakları var.

Herkes Yönetim Kurulu Değildir

Avrupa’nın enerji konusundaki ısrarı, (teknolojinin bir adım geride olduğunu düşünen)bazı aktivistleri etkilemez.

Küresel Yakma Fırınını Yakma Alternatifleri için ABD ve Kanada bölgesel koordinatörü olan Ahmina Maxey, yeni atıktan enerji tesislerine karşı çıkıyor ve mevcut olanları yakından görmek istiyor.

Şikayetler listesinin üstündeki emisyonlar. “Katı atıkları hava kirliliğine dönüştürüyoruz ve havada bir depolama alanı yaratıyoruz” diyor.

Dahası, atıktan enerji teknolojisine pahalı, diyor ve içine giren topluluklara yük oluyor. Detroit onun yakma fırınının içine 1.2 milyar doların battığına dikkat çekiyor. Harrisburg, Pa, fabrikasını büyüten 360 milyon dolardan fazla harcadı. Bu tür harcamalar toplulukları enerjiye israfa kilitler, Maxey ise diğer atık azaltma, kompostlama ve geri dönüşüm türlerini takip etmelerini öneriyor.

Düzenli Olarak Temiz

Atıktan enerji santralleri, kömür ve yağ bazlı enerji santrallerinden daha az fakat doğal gaz santrallerinden daha fazla emisyon yayarlar.

EMİSYONLAR, kg/(MW·h)
YAKIT	KARBON DIOKSİT	SULFUR DIOKSİT	NİTROJEN OKSİTLER
Belediyeye Ait Katı Atıklar	560.45	0.23	1.50
Kömür	1,022.27	5.91	2.73
Akaryakıt	760.00	5.45	1.82
Doğal Gaz		0.05	0.77

Kaynak :  Jeremy O’Brien, uygulamalı araştırma direktörü, Kuzey Amerika Katı Atık Derneği

Çevreci bir ekonomiyi destekleyen Brüksel merkezli bir sivil toplum kuruluşu olan Reloop’un genel müdürü Clarissa Morawski, insanların neden plastik yakmak isteyebileceğini anladığını söylüyor. “Bu plastiklerin ne ölçüde geri dönüştürüleceğini merak ediyor,” diyor sık sık duyduğu şeyi dile getiriyor. “Neden hepsini almıyorsun, yakmıyorsun ve onlardan iyi bir enerji almıyorsun?”

Ancak Morawski, yaklaşımın uzun vadede makul bir çözüm olmadığını savunuyor. “Dünya fosil yakıtlardan arındırılırken,“ Tüm plastikleri yakalım ”demenin tersi görünüyor.”

Morawski, Avrupa’nın bile, atıklardan enerjiye plastik bir strateji olarak kaydığını ve bunun yerine geri dönüşümün artırılmasına odaklandığını söylüyor. Bu, ihtiyaç duyulmayan çok katmanlı paketleme veya alev geciktiriciler anlamına gelebilir, böylece elde edilen akış geri dönüşümü daha basittir. Daha fazla geri dönüştürülmüş reçine içerecek şekilde ambalajların yeniden tasarlanması anlamına da gelebilir.

“Plastiği daha geri dönüştürülebildiği bir duruma getirebilirsek, o zaman muazzam kazanımlar elde edebiliriz ”diye ekliyor.

Atıkların enerjiye dönüştürülmesinin,teknolojinin diğer güç kaynağından daha temiz olduğunu söylüyor. SWANA’nın O’Brien’ine göre, enerji harcayan enerji santralleri, birim güç başına kömür yakıtlı enerji santrallerinden daha az CO2, kükürt dioksit ve azot oksit yayar.

Covanta’nın Van Brunt’a göre, atık enerji santralleri yıllardır kendi faaliyetlerini temizlediler. “Sanırım sanayimize gelen en iyi şeylerden biri, 1990 tarihli Temiz Hava Yasası Değişiklikleri” diyor.

Kanun, endüstriyi gelişmiş kirlilik kontrol ekipmanı kurmaya zorladı. Örneğin, Rahway bitkisinden çıkan baca gazlarını temizlemek için, Covanta partikülleri çıkarmak için bir torbayı, asitleri nötralize etmek için kalsiyum hidroksit, nitrojen oksitleri azaltmak için amonyak ve cıva, dioksinleri ve diğer kirletici maddeleri adsorbe etmek için aktif karbon kullanır.

EPA’ya göre, 1990 ile 2005 yılları arasında ABD atık enerji endüstrisi kendi SO2 emisyonlarını% 88 ve NOx% 24 oranında düşürdü. Kurşun, kadmiyum, cıva ve partikül emisyonlarını% 96 oranında azaltmıştır. Sektör, Columbia Üniversitesi’ndeki Dünya Mühendislik Merkezi tarafından yapılan bir araştırmaya göre, 1986’da ABD’deki dioksinlerin %58’ini 2012’de %0.1’den daha azına yaymaktan geçmiştir.

Atık geri dönüştürücüler, geri dönüşüme müdahale etmek istemediklerini söyleyen ilk kişi olacak. Atık yönetimindeki mantraların “azaltma, yeniden kullanma ve geri dönüştürme” olduğunu belirtiyorlar.

Covanta’nın Van Brunt’a göre, “Etkiye sahip olmayan tek ton atık, elde edemeyeceğiniz ton.” Diyor. “Ama o zaman en iyi şey, enerjiyi mümkün olduğu ölçüde geri kazanmaktır, ve bu, uygun olduğumuz yerde, geri dönüşümün hemen altında.”

EPA’ya göre, metallerin, kağıtların ve plastiklerin geri dönüşümü, metrik ton malzeme başına yaklaşık 16 milyar J enerji geri kazanıyor. Aynı tonu enerji için yakmak yaklaşık 7 milyar J tasarruf sağlar.

Sadece Yak,herhangi Bir Şekilde

Plastik atıklardan enerji elde etmek için bir başka teknoloji olan piroliz geliştiren şirketler, geri dönüştürülemeyen plastikler için süreçlerinin atıktan daha iyi bir şeye dönüşeceğini umuyorlar.

Piroliz karışık plastik atıkları alır ve düşük oksijenli bir ortamda 350 ile 800 ° C’de işleme tabi tutar, böylece daha kısa zincirli hidrokarbonları parçalar. Küçük şirketler ham petrol benzeri yakıtlar üretmek için yıllardır demonstrasyon tesislerini işletmektedir. Piroliz ayrıca polimerlere dönüştürülebilen kimyasal besleme stokları yapma potansiyeline sahiptir ve kapalı bir döngü yaratır.

Dow Chemical’ın ambalajlama işinde küresel sürdürülebilirlik lideri Jeff Wooster, “Tüm bu çöplerin atıktan enerji tesisine gönderilmesi durumunda bu seçeneklerin hiçbiri kullanılamayacak” diyor.

Bir piroliz destekçisi olan Dow, Hefty EnergyBag programında Reynolds Consumer Products ile ortaklık kurdu. Şirketler Citrus Heights, Calif., Program için ilk pilotu 2014 yılında kurdu. Orada, sakinleri atılabilir çatallar, patates cipsi torbaları ve içecek torbalar gibi sert-geri dönüşüm plastikleri özel turuncu Hefty torbalara atılıyor.

Sanitasyon kamyonlara torbaları toplar ve enerji geri kazanımı için gönderir. Plastiklerin çoğu piroliz tesislerine gider, ancak kapasite mevcut olmadığında çimento tesisleri gibi yakıt tesislerinde yakılır. Dow, son dört yılda programın 150 metrik tondan fazla plastik topladığını bildirdi.
Ortaklık daha sonra Omaha’yı programa büyük ölçekte katılacak ilk büyük metropol alanı olarak kabul etti. Dow aynı zamanda Boise, Idaho ve Cobb County’de programlar kurmak için de hibeler verdi. Ga Lake City merkezli piroliz şirketi Renewlogy, Dow’un Boise programı için ortağı.
EnergyBag, tartışmasız değildir. Geçtiğimiz yıl Ulusal Geri Dönüşüm Koalisyonu, programa geri dönüşüm olarak başvurmaması için Dow’a bir mektup yazdı.

Katılıyoruz. Geri dönüşüm değil, ”diyor Wooster, ancak bunun sürdürülebilir bir plastik sisteme giden yolda bir adım olduğunu belirtiyor. “Uzun vadeli hedefimiz, enerji geri kazanım teknolojilerinin kullanımının ve kabul edilmesinin, ölçeğinde kimyasal hammadde üretebildiği ve yeni plastikler üretmemizi sağlayacak kaliteye ulaşabileceği noktaya genişletmektir.”

Bir sonraki adımlarını düşünerek, Agilyx yöneticileri polistiren üzerinde çalıştılar. İşlemlerinin polistirenden stiren yapması, yağı karışık plastiklerden yapmaktan daha kolaydı. Stiren daha değerlidir. Ve polistirenin mekanik bir geri dönüşüm işleminde sıralanması ve temizlenmesi son derece zordur.
Agilyx, bitkinin polistiren üreticileri Americas Styrenics ve Ineos Styrolution’a satılmak üzere günde 10 metrik ton stiren monomer üretmesini sağlamıştır. İkincisi, tesislerinden birinin yakınında bir stiren tesisi kurmak için Agilyx teknolojisini kullanmayı düşünüyor.

Agilyx, tesisini dönüştürmesine rağmen, plastik-petrol yaklaşımını terk etmedi. Vaillancourt, plastik atık sorunu nedeniyle teknolojiye artan ilgiyi ve petrol fiyatlarının yeniden yükselişini not ediyor. En iyi şartlar altında bile, plastiklerin% 60’ının –özellikle de filmlerin- kurtarılabilir olmadığı için depolama sahasında sona ereceğini söylüyor. “Bunun% 90’ını alabilir ve kimyasal geri dönüşüm sürecinden geçirebiliriz” diyor.

Fotoğraf altı=İşçiler Tigard, Ore’deki Agilyx depolimerizasyon ünitesinde kullanılmak üzere atılmış polistiren boşaltmaktadır.

City College’ın Castaldi, belediyelerin plastik atıkların taşmasını idare etmenin yollarını aradıklarından pirolizin daha fazla dikkat çektiğini düşünüyor.

“Piroliz, bunun üstesinden gelebilecek bir şey” diyor.

Poliroliz şirketleri zaten plastikten plastik yapma rüyasına doğru çalışıyorlar. Agilyx geçtiğimiz ay, etilen ve propilen gibi polimer yapı taşlarını yapmak için kimyasal tesislerin çatlatan nafta üretmek için piroliz kullanacağını açıkladı.

Başka bir piroliz firması olan RES Polyflow, aynı fikre isabet ediyor. Ashley, Ind., Yılda 100.000 metrik ton plastik işleyerek 380.000 varil dizel ve naftaya işleyecek bir tesis planlıyor. Mart ayında BP, tesisin çıkışını önümüzdeki yıl açıldığında satın alacak bir anlaşma imzaladı.

Gelecek… Çimento mu?

Plastik sorunu ile ilgilenmek için diğer şemalar bulunmaktadır. SWANA’nın O’Brien’in dediği gibi, çimentolu çimentoların – 1400 ° C’den daha yüksek sıcaklıkta çalışan ve yakılan çimento fırınları – en hızlı düzeltmeyi sunabileceğini söylüyor. “Çimento fırınları her zaman enerji kaynaklarına ihtiyaç duyuyor” diyor. “Gelecek yıl içinde bir milyon ton geri dönüşümü olmayan geri dönüştürülebilir atıktan kurtulmak zorunda olsaydım, listemdeki ilk kişi olurdu.”

Castaldi, çimento fırınlarının ilgi çekici olduğunu kabul ediyor. “Çimento fırınları, plastiklere bayılıyorlar” diyor. Plastiğin yüksek bir ısınma değerine sahip olduğunu ve kömürün en çok kullanılan yakıtı olan kömür kadar kül veya kükürt üretmediğini belirtiyor.
Entsorga West Virginia olarak adlandırılan 25 milyon dolarlık bir proje, çimento fırınlarının yakıt ihtiyacını karşılamayı amaçlıyor. Martinsburg, W.Va.’da tamamlanması planlanan tesis, belediye atığını alacak ve 14 güne kadar sıra halinde dizecek. Bu, karışımdaki bazı yiyecek atıklarını kompost eder.

Bu adım bittiğinde, Entsorga ait olmayan metalleri, kayaları ve diğer materyalleri çıkaracak. Geri kalan kısmı katı geri kazanılmış yakıt olarak adlandırılan EPA onaylı bir yakıt haline getirecek. Projenin ortaklarından biri olan BioHiTech Global’in Ar-Ge direktörü Emily Dyson, “Temelde belediye atığı kurumuş” diyor.

Tesis gelecek yılın başlarında çalışmaya başladığında, yılda yaklaşık 100.000 mt malzeme işleyecek. Yakındaki bir çimento fırını, bu plastik bakımından zengin yakıtın kullandığı kömürün% 30’u yerine geçecek.

Agilyx’in Vaillancourt’daki daha fazla çözüm, mermilerdir diyor. Çevreye yayılacak çok sayıda plastik atık vardır, çünkü geri dönüşüm ve hatta onun gibi işlemler bile her şeyi bertaraf edemez. “Bütün bunlarla başa çıkacak tek bir gümüş mermi yok” diyor.

Kaynak : acs.org