Richard Adolf Zsigmondy
Richard Adolf Zsigmondy (1 Nisan 1865 – 23 Eylül 1929) Avusturyalı-Macar bir kimyacıdır. 1925 yılında Nobel Kimya Ödülü’ne layık görülen kolloidlerdeki araştırmasıyla tanınıyordu. Aydaki kratere Zsigmondy’ın adı verildi.
Biyografisi
Richard Adolf Zsigmondy, 1 Nisan 1865’te Viyana’da doğdu. Babası Doktor Adolf Zsigmondy, Avusturya’da dişhekimliğini teşvik etmek için çok sayıda şey yapmıştı, birçok cerrahi alet ve cihaz icat etmişti ve çeşitli bilimsel ve tıbbi çalışmalar yayınlamıştı. Dört çocuğunun doğa bilimlerine ilgisini teşvik etti. Zsigmondy sadece 15 yaşındayken babası öldü. Zsigmondy’nin annesi Irma von Szakmary, çocuklarını açık bir yaşam sürmeye, sanatla ilgilenmeye ve kendi eğilimlerini takip etmeye teşvik etti. Zsigmondy ve kardeşleri zamanlarının çoğunu dağcılık, yüzme ve dalış için harcadılar.
Zsigmondy’nin kimya ve fiziğe ilgisi erken yaşlarda başladı. Stoeckhardt’ın ders kitabı Schule der Chemie’yi inceledi ve evinde kendi küçük laboratuvarında belirtilen deneylerin çoğunu gerçekleştirdi. Ayrıca Roscoe-Schorlemmer ve Berzelius’un kimya ders kitaplarından da etkilenmiştir.
Viyana’daki Tıp Fakültesi’nden Profesör E. Ludwig’in rehberliğinde kantitatif analizle ilgili temel bilgileri öğrendi. Daha sonra Viyana’daki Technische Hochschule’de eğitim gördü ve 1887’de Profesör W. von Miller’in yönetiminde organik kimya okumak için Münih’e gitti. Doktorasını aldıktan sonra, Profesör von Miller’ın asistanı olarak kaldı ve daha sonra Berlin’deki fizikçi Profesör Kundt’un asistanı olacak bir pozisyonu kabul etti. 1893 yılında Graz’daki Technische Hochschule’de öğretim görevlisi olarak yer aldı ve orada başka bir öğretmenlik görevini de kabul etti. Cam ve çini için parlak renkler üzerine yaptığı çalışma, onu kolloidlerin kimyasıyla daha yakından çalışmaya teşvik etti. 1900’e kadar çalışmaya devam ettiği Jena’daki cam atölyesi Schott und Genossen ile bir görüşme yapmalarını sağladı. Buradan sadece bilimsel araştırma yapmak için ayrıldı. Bu süreçte tekrarlanabilir altın hidrozollerin nasıl hazırlanacağını keşfetti ve ayrıca Siedentopf ile ortak işbirliği içinde yarık ultramikkobu geliştirdi.
1907 yılında başlayan Zsigmondy, Şubat 1929’da emekli oluncaya kadar Göttingen Üniversitesi İnorganik Kimya Enstitüsü’nde Profesör ve Direktör olarak çalışmaya devam etti.. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra, özellikle 1922 ve 1923’te Enstitü çok ciddi sıkıntılara maruz kaldı. Basit kimyasal maddeler ve bilimsel araştırma çalışmaları çok zor oldu. 1925 yılında Zsigmondy, kolloidal çözümlerin heterojen doğası üzerine yaptığı çalışmalarından ötürü Nobel Kimya Ödülü’nü aldı. Bu, onun önceki yıllarda karşılaştığı zorlukların çoğunu derin bir şükranla aşabilmesini mümkün kıldı. Lehrbuch der Kolloidchemie’den başka Zsigmondy, P.A. ile işbirliği içinde Über das kolloide Gold adlı bir kitap yayınladı. Aynı zamanda meslektaşlarından biri ve damadı olan Dr. Erich Huckel, Zsigmondy’nin Einzeldarstellungen’deki Kolloidforschung adlı makalesinde yer alan adsorpsiyon teorileri hakkında bir kitap hazırladı.
Zsigmondy, 1903’te Jena’daki patolojik anatomi profesörlerinden Profesör Wilhelm Müller’in kızı olan Nina Luise ile evlendi. Annemarie ve Käthe adında iki çocukları oldu. 1925’te Annemarie, Zürih’te Profesör Debye’nin yardımcısı olan ve daha sonra orada öğretim görevlisi olan Göttingen’den Dr. Erich Huckel ile evlendi.
Zsigmondy 24 Eylül 1929’da Göttingen’de öldü.
İşi
Kimyada, başka bir maddenin içinde iyi bir şekilde dağılmış çok küçük parçacıklar kolloidler olarak adlandırılır. Kolloid partiküller o kadar küçüktür ki, normal bir mikroskopta gözlenemezler. 1902’de Richard Zsigmondy, ultramikrografi fikrini ortaya koydu, bu da incelenen bakış açısıyla dik bir doğrultuda aydınlatılarak çok küçük parçacıkların gözlemlenmesini mümkün kıldı. Yani diğer bir deyişle, Richard Zsigmondy, küçük ama boyut olarak değişen parçacıklar içeren kolloidlerin heterojen yapısını göstermek için ultramikografiyi kullandı.
