Robert Burns Woodward
Robert Burns Woodward, (10 Temmuz 1917, Boston, Mass., ABD, 8 Temmuz 1979, Cambridge, Mass.) Öldü, kolesterol ve kortizon (1951) de dahil olmak üzere kompleks organik maddeler sentezinde en iyi bilinen Amerikalı kimyager, striknin (1954) ve B12 vitamini (1971). Nobel Kimya Ödülü’nü 1965 yılında “organik kimya sanatı alanındaki olağanüstü başarılarından dolayı” ödüllendirildi.
Hayatının Erken Dönemi ve Eğitim
O, çocukken bile kimya tutkusu olan bir otodidaktaydı. Woodward, 14 yaşındayken Ludwig Gattermann’ın Uygulamalı Organik Kimyasal Yöntemlerinin bir kopyasını satın aldı ve Berlin’in Verlag Chemie’den kimya dergilerinde yayın talep etti. Hayatın ilerleyen saatlerinde, Gattermann’ın kitabındaki tüm deneyleri gerçekleştirdiği kalıcı bir efsaneyi vazgeçirmek için hiçbir şey yapmadı.
Woodward, çok erken yaşlarda kimyaya ilgi duydu ve Boston’un banliyösü olan Quincy’deki devlet okullarında ilk ve orta öğrenim döneminde özel etkinliklerde bilimdeki zevkini hoşlandı. 1933’te Sonbahar dönemi sonunda 1934’de resmi araştırmalara dikkatsizlik etmekten kaçınan Massachusetts Teknoloji Enstitüsüne girdi. Enstitü yetkilileri, kendisine 1935’in Sonbahar döneminde tekrar kayıt yaptırmasına izin verdi ve 1936’da Bilim Lisans derecesini ve 1937’de Doktor Felsefe derecesini aldı. O zamandan beri Harvard Üniversitesi ile Doktora Sonrası Araştırmacı (1937-1938), Kardeşler Derneği (1938-1940) üyesi, Öğretim Görevlisi Kimya (1941-1944), Yardımcı Doçent (1944-1946), Doçent (1946-1950), Profesör (1950-1953), Morris Loeb Kimya Profesörü (1953-1960) ve Donner Profesör, 1960’dan beri. 1963’te Basel’deki Woodward Araştırma Enstitüsünün yönetimini üstlendi. Massachusetts Teknoloji Enstitüsü (1966-1971) şirketinin bir üyesiydi ve Weizmann Bilim Enstitüsü Yönetim Kurulu Üyesi’dir.
Woodward, 1933’te Massachusetts Teknoloji Enstitüsüne girdi, sonra lisans rutininin ilgisini kaybetti ve sabrını bıraktı. Organik kimya profesörü James Flack Norris, böyle yetenekli bir öğrenciyi kaybetmek istemeyen Woodward’u gıda teknolojisi bölümünde takip etti. Norris arabuluculuk yaptı ve Woodward’ın ders gereklerini muayene yoluyla yerine getirmesine izin verildi. Woodward sadece dört yıl içinde hem lisans hem de doktora dereceleri elde etti. Mezuniyet sonrası, 1937 yazını Illinois Üniversitesi’nde geçirdi ve sonbaharda 1972’de ölümüne kadar Harvard Üniversitesi’nde kimya bölümüne girdi. Woodward, 1938’de Irja Pullman ve 1946’da Eudoxia’ya evlendi. Müller; İlk evlilikten iki kız ve ikinci kişiden bir kız ve oğlu vardı.
Bilimsel Kariyer
Doğal ürünlerin kimyası, Woodward’un organik kimyaya kapsamlı bir katılımı için temel oluşturdu. İkinci Dünya Savaşı sırasında Woodward, penisilinin yapısal açıdan aydınlatılması üzerinde çalıştı ve kendisi ile William Doering, sentezi için sentetik yollar araştırdı. Woodward 1948’de zor kimyasal bulmacayı çözmek için İngiliz kimyager Robert Robinson’u yenerek striknin yapısını yayınladı. Woodward, 1950’lerde ilaç firması Pfizer, Inc. ile yeni antibiyotik serisi: terramisin, aureomisin ve magnamisin’in yapısal analizi üzerine çalıştı.
Woodward, en yeni analitik araçlarını saldırgan kullanımı nedeniyle meslektaşları arasında biliniyordu. Organik sentezdeki spektrofotometreler gibi araçların kullanımına kuvvetle inandı. Bu gibi araçlar, bileşiklerin karakterizasyonu için kimyagerlere rutin olarak yardım edebilir ve yapının fiziksel özelliklerle olan ilişkisi hakkında yeni genellemeler önermişlerdir. Nitekim, Woodward’ın erken teorik araştırmaları, iki tür fiziksel verinin (ultraviyole emilimi (1941-42) ve optik rotasyonel dağılımın (1961) kullanılması üzerine odaklanmıştır. Spektrum ve yapı hakkındaki bu genellemelerin her ikisi de rutin spektroskopik ölçümler için yeni yararlar yarattı. Bu enstrümental teknikler, sentez ve yapısal belirleme arasındaki geleneksel, tamamlayıcı ilişkiyi değiştirdi ve sonuncusu nispeten alışılmış bir prosedüre indirgendi.
Bununla birlikte, Woodward’un yapısal belirleme alanındaki başarısı, penisilin (1945), patulin (1948), striknik (1947), ferrosen (1952), cevin (1954), gliotoksin (1958), eliptikin (1959) , kalantin (1960), oleandomasin (1960), streptivrin (1963) ve tetrodotoksin (1964). Amerikan biyokimyacı Konrad Bloch ile birlikte, canlı organizmalardaki steroid hormonlarına doğru biyosentetik yol önerdi.
Woodward, steroid kolesterol ve kortizonun (1951) ve daha sonra ilgili terpen lanosterolün (1954) ilk sentezlerinden birini üstlendi ve tamamladı. 1954 yılında, striknin ve liserjik asit sentezleri ilan edildi ve 1956’da reserpin sentezi ile şık bir teknik haline geldi ve bu huzur bozucu maddenin ticari üretimi için kullanıldı. Daha sonraki başarılar arasında klorofil (1960), tetrasiklin (1962), kolşisin (1963) ve sefalosporin C (1965) sentezi yer aldı. Woodville, Zürih’teki Federal Teknoloji Enstitüsü’nden Albert Eschenmoser ile yapılan geniş ölçekli bir iş birliğinde, komplike koenzim vitamin B12’nin (siyanokobalamin) sentezini 100’den fazla reaksiyon dizisi ile 1971’de tamamladı. B12 vitamini üzerine yapılan çalışma, Amerikan kimyager Roald Hoffmann’la birlikte, yörüngesel simetriğin korunması kavramının tanımlanmasına ve formülasyonuna yol açtı ve geniş bir grup temel tepkimeyi açıkladı.
Woodward akademi dünyası ile endüstri arasında yaşıyordu. Kariyerinde Eli Lilly ve Company, Merck & Co., Mallinckrodt Pharmaceuticals, Monsanto Company, Polaroid Corporation ve Pfizer ile danışmanlık yaptı. 1963’te İsviçre’nin bir ilaç firması olan Ciba (daha sonra Ciba-Geigy Ltd., şimdi Novartis International AG), Basel’deki Woodward Araştırma Enstitüsünü kurdu. Daha sonra enstitünün müdürü ve Harvard Üniversitesi Bilim Donner Profesörü olarak ikili atamalar yaptı. Basel ve Cambridge arasında, Woodward laboratuarlarında 400’den fazla mezun ve doktora sonrası öğrenci eğitimi aldı.
Woodward’ın organik kimya konusundaki görüşmeleri ve konuşmaları titiz, iyi hazırlanmış ve uzun sürdü. Dikkatli hassasiyet, kimyasal çalışmalarının damgasını vurdu. Woodward, organik kimya teorisi üzerine yenilikçi düşünceyle biliniyordu. Kariyeri boyunca, kimyasal reaksiyon mekanizmalarının anlaşılmasının, kompleks bileşiklerin oluşması için genişlemiş reaksiyon dizilerinin planlanmasını ve başarılı bir şekilde yürütülmesini mümkün kıldığını gösterdi. Woodward tarafından büyük oranda başlatılan gerekli entelektüel disiplin, gerçekten organik kimyada büyük bir çaba haline geldi.
Woodward’ın dehası, yeni reaktiflerin (yeni sentetik yöntemlerin) yaratılmasında değil, mevcut tüm gerçekleri sıralamada ve en zorlu bulmacaları bile çözebilme gücünde yatıyordu. Bilgi ve mükemmel zihinsel organizasyon için muazzam bir kapasiteye sahipti. Woodward, bir yapı hakkında verilerin verildiğini veya bir sentezin planlanmasının göz önüne alındığında, tüm sorunun bir anda görülebilmesi ve sistematik olarak çözülmesi için en dikkat çekici kabiliyeti taşıdı. Parlaklığı, düşüncesinin kalitesine ve derinliğine, özenli hazırlıklarına ve kimyasal sezgilerine dayandı. Woodward’un eserleri, zamanın kimyasal düşüncesinin merkeziydi ve diğer organik kimyacılar üzerindeki etkisi onun dönemindeki diğerlerinden daha fazla idi.
Profesör Woodward, klorofil, striknin, kolesterol, liserjik asit, reserpin ve diğer pek çok karmaşık ürünün sentezinden Harvard’tan “günümüzün en büyük sentetik organik kimyageri” olarak tanımladı. Modern organik kimyanın pek çok temel tezini savunuyor ve penisilin ve terramisin gibi modern tıbbi kimyasalların moleküler yapısını belirlemede önemli bir araçtı.
Profesör Woodward, 1944 yılında, kendisinin ve Dr. William E. Doering’in kinin sentezlemesiyle sentetik organik kimya alanında hakimiyetine başladı. 1947’de birçok modern ticari ve tıbbi ürünün öncüleri olan “protein analogları” nı sentezledi.
Harvard’daki meslektaşları ve 1972’de hala yeni bir yer tutan o ve arkadaşları, o zamana kadar bir laboratuarda yapılmış en karmaşık molekül olan B-12 vitamini sentezini tamamladılar. Ölümü sırasında, antibiyotik eritromisin sentezi üzerine çalışıyordu.
