Ultra Hafif Eldivenler Kullanıcıların Sanal Nesnelere Dokunmasına İzin Veriyor
Fotoğraf : Eldiven ağırlığı parmak başına sadece 8 gr.
Dünyanın dört bir yanındaki mühendisler ve yazılım geliştiricileri, kullanıcıların gerçek dünyadaki bir şeye dokunuyor gibi hissederken, sanal nesnelere dokunmalarını, kavramalarını ve manipüle etmelerini sağlayan bir teknoloji yaratmayı amaçlıyor.
EPFL ve ETH Zürih’teki bilim adamları, sadece hafif değil -parmak başına 8 gramın altında- aynı zamanda son derece gerçekçi geribildirimler de sağlayan yeni haptik eldiveni ile bu hedefe doğru büyük bir adım attılar. Eldiven, her parmağın üzerinde sadece 200 Volt ve yalnızca birkaç miliVat ile 40 Newtona kadar tutma kuvvetini üretebilmektedir. Ayrıca çok küçük bir pil ile çalışma potansiyeline de sahiptir. Bu, eldivenin düşük form faktörü (sadece 2 mm kalınlığında) ile birlikte, benzeri görülmemiş bir hassasiyet ve hareket özgürlüğü anlamına gelir.
EPFL’nin Yumuşak Transdüserler Laboratuvarı (LMTS) başkanı Herbert Shea, “Mevcut sanal gerçeklik eldivenlerinin aksine, hacimli bir dış iskelet, pompa veya çok kalın kablolar gerektirmeyen hafif bir cihaz geliştirmek istedik” diyor.
DextrES adı verilen bilim adamlarının eldivenleri, Zürih’teki gönüllüler üzerinde başarılı bir şekilde test edildi ve Kullanıcı Arayüzü Yazılım ve Teknolojisi (UIST) ile ilgili gelecek ACM Sempozyumunda sunulacak.
Kumaş, Metal Şeritler ve Elektrik
DextrES, parmaklar üzerinde çalışan ince elastik metal şeritler ile naylondan yapılmıştır. Şeritler ince bir yalıtıcı ile ayrılır. Kullanıcının parmakları, bir sanal nesne ile temas ettiğinde, kontrolör, elektrostatik çekim yoluyla birbirine yapışmasına neden olan metal şeritler arasında bir voltaj farkı uygular – bu, parmağın veya başparmağın hareketini engelleyen bir frenleme kuvveti üretir. Voltaj kaldırıldıktan sonra, metal şeritler pürüzsüz bir şekilde kaymaktadır ve kullanıcı parmaklarını serbestçe bir kez daha hareket ettirebilmektedir.
Beyni Kandırmak
Şu an için eldiven çok ince bir elektrik kablosuyla çalışıyor, ancak gerekli olan düşük voltaj ve güç sayesinde, bunun yerine çok küçük bir batarya sonunda kullanılabilir. Shea, “Sistemin düşük güç gereksinimi, bir hareket değil de bir blok oluşturması gerçeği dolayısıyladır. ” diye açıklıyor. Araştırmacılar ayrıca, kullanıcılara gerçekçi bir deneyim sunmak için gerçek koşullara ne kadar yakın simüle etmek zorunda olduklarını görmek üzere testler yapmalıdırlar. “İnsan duyu sistemi oldukça gelişmiştir ve son derece karmaşıktır. Cildin içine gömülü ve parmaklarımızın eklemlerinde çok yüksek yoğunlukta olan birçok farklı türde reseptöre sahibiz. Sonuç olarak, sanal nesnelerle etkileşime geçerken gerçekçi geri bildirim vermek çok zorlu bir sorun ve şu anda çözülmemiş durumda. Bizim işimiz hareket duyusu geri bildirimlerine özellikle bakıldığında, bu yönde bir adım önde.” diyor ETH Zürih’te İleri İnteraktif Teknolojiler Laboratuarı başkanı Otmar Hillliges.
Bu ortak araştırma projesinde, donanım, Neuchâtel’deki Microcity kampüsünde EPFL tarafından geliştirildi ve sanal gerçeklik sistemi, kullanıcı testlerini de gerçekleştiren ETH Zürih tarafından oluşturuldu.
Hilliges, “EPFL laboratuvarı ile olan işbirliğimiz çok iyi bir eşleme. Sanal gerçeklikteki uzun süredir devam eden bazı zorlukları, aksi takdirde mümkün olmayan bir hız ve derinlikte ele almamızı sağlar. ”
Bir sonraki adım, cihazı büyütmek ve iletken kumaş kullanarak vücudun diğer bölümlerine uygulamak olacaktır. Shea şöyle devam ediyor: “Oyuncular şu anda en büyük pazarlar, ancak diğer pek çok potansiyel uygulama var – özellikle de sağlık eğitiminde, örneğin cerrahların eğitimi için. Bu teknoloji, artırılmış gerçeklikte de uygulanabilir” diyor.
Kaynak : sciencedaily.com
