Fausto Elhuyar
Fausto, İspanyol mineralog, kimyacı, İspanya ve Amerika’da ki maden ocaklarının müdürü, 11 Ekim 1755’te Logroño doğdu ve 6 Şubat 1833 Madrid’de hayatını kaybetti.
Yıllarca şehir hasta hanesinde hekimlik yapan aslen ünlü bir Fransız cerrahın oğluydu. Babası bir kimya aşığı, Logroño’da kanyak elde etmek için şarabı ilk defa damıtan ve La Rioja’da halen 20’den fazla damıtma yapan işletmeye ulaşan birisiydi. Aile 1772’den 1777 kadar Hilaire Marin Rouelle ile birlikte kimya okuyan Fausto’tan etkileniyordu. Vergara’daki gerçek Vascongada Derneği kimya, metalürji ve mineraloji kürsüsüne kimin geleceğine karar verdiğinde; Elhuyar mineraloji alıştırmalarına hazırlanıyordu ki; ilk kürsü Joseph Louis Proust tarafından işgal ediliyordu sonra François Chabaneau ve Roulle’deki her iki öğrenci.
1778’de kürsüye atandı; Freiberg’de Abraham Werner ile üç yıl çalıştı ve 1781 yılına kadar kürsüyü meşgul etmedi. Daha sonradan Peru’daki bir madencilik misyonu için Thaddeus von Nordenflicht görevlendirildi; ayrıca Viyana’da Ignaz von Born ile tanıştı ve Thaddeus von Nordenflicht ile sıkı bir arkadaşlığı vardı.
Elhuyar, Ocak 1782’de gerçek bir metalürji okulunda mineraloji öğretmenliği görevini üstlendi. Ertesi yıl yurtsever Vergara seminerinden emindi ancak öğrencilerin ilgisizliği nedeniyle 1785’den sonra istifa etti. Bu süreçte, kardeşi Juan Jose’ye deneylerinde yardım etti. Tungsten’nin izolasyonunda öncülük etti ve Platinum’da Chabaneau ile birlikte çalıştı. Bu çalışmalar sırasında Carl von Sickenge’nin araştırmalarını “sindirilemez korkunç bir deneme” olarak eleştirdi.
Born, 1785 yılında yeni bir gümüş birleştirme metodu ilan etti ve Elhuyar yeni bir buluş üzerine çalışmak için genç Andres Manuel del Rio’yu da yanına alarak ikinci bir görev için Almanya’dan ayrıldı. Tekrardan Freiberg’e gelerek birleştirme metodunun deneylerini yaptı. İspanya ve Almanya’da “Metalürji Tezi” sonuçlarını yayınladı. Birçok tasarıdan biri olan Elhuyar’ın karışım teorisi şunu söylemekteydi; toz mineral ve cıva çözeltisi asitler ile çözülüyor, tuzlar parçalanarak diğer metallerle olduğu gibi çöküyorlardı. Başka diğer deneylerle, asit kloroargentikoyu ve bunun ışığında üzerindeki etkileri tanımladı.
1786’da Elhuyar, Yeni İspanya’daki maden ocağı genel müdürlüğüne getirildi. Meksika’daki ilk uğraşları Born’nün karışım metodunun etkinliğini belirleyen yol oldu. Elhuyar aslında “karışım sıcaklığı” nı Alvaro Alonso Barba’nın üçüncü kitabı metallerin sanatından ve simya ile ilgili konuları aydınlattığını buldu. 1790-1791 yılları arasında Cap ve Guanajuato’daki deneylerde Elhuyar, Frederick Sonneschmidt ve işe aldığı Alman mineralojist, düşük iş gücünü hesaba katarak Meksika’da gümüş üretimi için en uygun yöntemin patio olduğuna karar verdi.
Elhuyar madenlerin drenajı için Macar tipi hidrolik pompalar gibi Avrupa’daki birkaç yeni teknolojiye başvurmaya çalıştı fakat genel olarak teknolojik yeniliklere maden üretimini geliştirme çabaları başaralı olmadı. Elhuyar ve Sonneschmidt’in sağladığı en iyi yardım, patio sürecine başkanlık eden dansçıya işlem sırasında oluşan kimyasal reaksiyonları anlatmaktı. Elhuyar, farklı cevher türlerine farklı şekillerde muamele edilmesi gerektiğini ayrıntılı olarak doğrularken, gümüş pek çok madde ile birleştirildi.
Elhuyar’ın başarısı, 1792’de kurulan ve Freiberg madencilik okuluna göre yapılandırılan Gerçek Seminario de Minería’nın yaratılmasıydı. Okul tarafından oluşturulan müfredat açıkça moderndi, matematik, kimya ve deneysel fizikte güçlü bir bilimsel hazırlığa önem veriyordu. Temel deneylerde gerekli araçların bir listesini yapmak için Joseph Sigaud’un Lafond fiziğinin metnini dikkatli bir şekilde inceledi: Bu aletler Londra’dan sipariş edildi ve diğerleri Alexander von Humboldt aracılığıyla elde edildi. Ayrıca elli temel oyun ekipmanı, her öğrencide bir tane ve temel matematik dersi için “ Benito beceri” matematiğin özet kopyaları olacak şekilde görevlendirdi.
Mineraloji ve metalürjinin sorunlarıyla ilgili pratik ve açıklayıcı makaleler yazmaya devam etti. Creole topluma hiçbir zaman aşina olmadı ve 1821’de Madrid’e geri döndü ve burada 5 Ağustos 1822’den itibaren mayın direktörü olarak görev yaptı. Aynı yılın 14 Eylül’ünde Almadén, Guadalcanal ve Riotinto madenlerinin raporları hızlıca raporlandı. İki yıl sonra, 6 Nisan 1824’te, 1825 Madencilik Yasası’yla Junta de Fomento’nun Kraliyet servetine şahsi olarak seçildi.
