Carl Theodor Liebermann
Carl Theodor Libermann 23 Şubat 1842 yılında Almanya’nın Berlin kentinde dünyaya geldi. Liebermann, pamuk üreticisi Benjamin Liebermanın oğluydu. Babası, onun fabrikasında çalışıp kendi işini üstlenmesini istemiş ancak Liebermann, üniversitesinde çalışmalarını sürdürmeyi tercih etmiştir.1861 yılında Heidelberg’e giderek Bunsen ile spektral analiz yapmaya başladı. Ertesi yıl Berlin’e dönmüştür. Laboratuar alanı kısıtlı olmasına rağmen, F. Sonnenschein ile bir yer bulmuştur. 1863 yılında Baeyer’in laboratuvarına geçti ve iki yıl sonra propargyl eter ile ilgili bir rapor hazırlamıştır.
Liebermann daha sonra kimyager olarak Koechlin, Batungarten ve Co.’ya katılmıştır. Burada boya endüstrisi hakkında bilgi edinmiştir. Ayrıca gerçek ilgisinin uygulanan bilimin değil, saflığın altında olduğunu keşfetmiştir. Aile fabrikasında babasını tatmin etmek için birkaç ay geçirdikten sonra, 1867 yılında Baeyer’in laboratuvarına geri dönmüştür. Graebe laboratuarından ayrıldıktan sonra Liebermann Baeyer’in asistanı olmuştur. Kısa süre içinde Baeyer ile yakın bir kişisel ilişki kurmuştur ve Berlin’deki teknik okulda öğretmenlik yapmaya hak kazanmıştır. 1870 yılında Berlin Üniversitesi’nde privatdocent olarak görev yapmıştır. Baeyer Berlin’i 1873 yılında terk ettiğinde, Liebermann Gewerbeakademie’de profesör ordinarius olmuştur.
1868 yılında Liebermann Deutsche Chemische Gesellschaft’ın bir üyesi olmuştur. 1870 yılından sonra toplumda liderlik pozisyonunu sürdürmüş ve iki kez başkan olmuştur. Hofmann Haus’un bulunmasına ve laboratuar öğrencilerinin birleşmesini teşvik etmesine yardımcı olmuştur. Uppsala, Christiania ve Göttingen, Manchester Edebiyatı ve Felsefe Topluluğu ve Londra Kimya Topluluğu bilimsel akademilerinin üyesiydi. 1906 yılında Perkin Madalyasını almıştır. 1869 yılında Tony Reichenheim ile evlenmiştir.
Liebermann 350’den fazla bilimsel makale üretmiştir ve bir çok öğrencinin çalışmasını yönetmiştir. Çalışmalarının çoğu aromatik organik kimya alanında idi. Graebe ile yalancı alizarin sentezlediğinde bu alanda bir öğrenci olarak ilgi duymaya başlamıştı. Alizarinin antrasene türetildiğini göstermek için Baeyer’in çinko tozu metodunu kullanmışlardı. Ayrıca, ikinci bir kırmızı maddenin purpurinin trihidroksiantrakinon olduğunu göstermiştiler.
Antrasen bileşiklere yapılan bu girişle Liebermann halojen türevleri hazırlamıştır ve hidrojen ekleme ürünlerini araştırmıştır. Antrasenin monokarbonik asitlerini incelemiş ve fenol türevleri hazırlamıştır. 1868 yılların başlarında Graebe ve Liebermann antrasenin bir halka yapısı olduğunu ileri sürmüştür.
Olası formüller; Liebermann, alizarin içindeki oksijenin yerleştirilmesiyle ilgili çalışmalarından sonra, bu formülün en muhtemel olduğunu hissetmiştir. Liebermann’ın formülü, WA van Dorp’un 1872 yılında Liebermann’ın laboratuvarında benzil toluol’den antrasene ürettiği zaman doğru olduğu kanıtlanmıştır. Antrakinonların hidroksil izomerlerini incelerken, Liebermann, hidroksilin bir amid ile değiştirilmesi ve diazo reaksiyonu ile bunun ortadan kaldırılmasının bir yolunu bulmuştur.
Liebermann daha sonra antrakinonların metil homologlarına dönmüştür. Ravarbazda bulunan krizofanik asidi araştırmıştır ve metildi-hidroksianthaquinone olduğunu göstermiştir.Hidroksit-antrakinonların antrasene indirgeme serisinin bir parçası olduğunu önermiştir. 1876-1881 yılları arasında yapısal formül önerdiği bileşiklerin çoğunu üretmeyi başarmıştır. Antrasene indirgeme serisi üzerine yaptığı çalışmada Liebermann da oksyanthraquinones ile ilgilenmeye başlamıştır. Bu bileşiklerden biri olan Goa tozu veya krysarovin farmakolojik olarak ilgi çekiciydi. Daha sonra araştırmacılar, hidroksil yerleşimi ve terapötik etkinlik arasındaki ilişki üzerine çalışmalarını genişletmiştir.
Liebermann ayrıca naftalin bileşiklerinin kapsamlı bir incelemesini üstlenmiştir. Naftalinin ikame türevlerinin yerinin temelini anlamayı ve bir dizi β-naftalin türevi üretmeyi istemiştir. Başarılıydı, çünkü Scheidung ile α-naftilamin’den β-naftilanini üretmişti. Ayrıca retune, chrysene ve epicene bulundu ve yakında diğer yoğun renklerde yoğunlaştırılmış aromatikleri incelemeye başlamıştır
Liebermann ayrıca boya kokolin veya karminik asit üzerinde çalışmıştır. Paul Schutzenberger ve Warren de la Rue, bu maddeyi hem araştırmış hem de her biri kendine farklı bir formül atamıştır. Liebermann ve van Dorp nihayetinde, rufikosin ve rufikarmin, antrasene ve α-naftaquinon türevleri içerdiğini göstermiştir. Liebermann’ın üzerinde çalıştığı diğer doğal ve yapay boyalar arasında β-rosanilinc, hematoksilen ve ksantormin bulunmuştur. Bitkilerdeki renk üretimini molekül anayasasıyla ilişkilendiren spektrografik çalışmalarla ilgilenmiştir.
Liebermann ve öğrencileri, koka alkaloidlerini araştırmışlar. Kokain ve ilgili bileşiklerin üretimi için teknik yöntemler geliştirdiler ve izomerik sinnamik asitleri incelemiştir.
Liebermann, 1868’de alizarin üzerine çalışmasından bu yana, bir bileşiğin yapısını, rengiyle ve yararlılığı bir boya ile ilişkilendirmeye çalışmıştır. Renkler genellikle redüksiyonla üretmiştir. Rengin bu nedenle, molekülü bir arada tutmak için gerekli en düşük kuvveti aşan bir molekül içindeki doymamış değerler veya bir iç depolama kapasitesinden kaynaklanması gerektiğini düşünmüştür. Bileşiklerin, mordantlar olması için özel bir bileşimi olmalıdır. Alizarin’de, iki hidroksil grubunun yerleştirilmesinin rengi etkilediğini bulmuştur. Orto pozisyonunun önemi üzerine daha fazla çalışma, Alfred Werner tarafından organometalik bileşikler ile yapmıştır. Liebermann emekliye ayrıldıktan kısa bir süre sonra 1914’de öldü.
