Elmer Verner McCollum

Elmer Verner McCollum (3 Mart 1879 – 15 Kasım 1967), diyetin sağlığa etkisi üzerine yaptığı çalışmalarla bilinen bir Amerikan biyokimyasıydı. McCollum ayrıca Amerika Birleşik Devletleri’nde beslenme araştırmasında kullanılmak üzere ilk sıçan kolonisini başlatmasıyla da hatırlanır. Zaman dergisi ona Dr. Vitamin derdi. Onun kuralı, ‘’İhtiyacın olanı yedikten sonra ne istersen ye’’.

Vitaminlerin bilinmediği bir zamanda yaşadı ve bazı sorular sorup bunları cevaplamaya çalıştı, “Kaç tane diyet şartı vardır, ve bunlar nedir?” O ve Marguerite Davis, 1913 yılında A adındaki ilk vitamini keşfettiler. McCollum ayrıca B vitamini ve D vitamini keşfetmeye yardımcı oldu ve vitaminlerin izini sürerek diyetteki etkisini gösterdi.

Ailesi ve Eğitimi

McCollum’un ataları 1763’te İskoçya’dan Birleşik Devletler’e göç etti. McCollum 1879 yılında Cornelius Armstrong McCollum ve Martha Catherine Kidwell McCollum’un çocuğu olarak Redfield, Kansas’taki 3 mil (5 km) bir çiftlikte doğdu. Ebeveynleri çok az eğitimliydi, ancak yerel standartlara göre nispeten iyi durumdalardı.

İlk on yedi yılını bu çiftlikte geçirdi ve tek odalı bir okula gitti. Burton adında erkek kardeşi ve üç kız kardeşi vardı. Bir noktada, doktorların “tekrar yapıştıramayacağı” bir retinanın ameliyatı vardı. Babası tüberküloz hastasıydı. Sadece iki kış okula gitti. Çocuk eğitimine kendini adamış olan annesi McCollum ve kardeşini ve onu 1893 Dünya Kolomb Fuarına götürdü. Kız kardeşlerinin üçü de Lombard Üniversitesi’nden mezun oldu ve evrenselliğe inanan bakanlarla evlendi. Kardeşi Burton’ın ömür boyu yakın arkadaşı oldu. Burton, petrol sondajında ​​ses dalgalarının kullanılmasına öncülük eden bir jeofizikçi oldu. 1896’da annesi ailesini Lawrence, Kansas’a taşıdı. Kansas Üniversitesine bitişik 15 dönümlük meyve çiftliğiyle ilgilenmeye başladılar. Şeftali, elma, erik ağaçları ve ahududu, böğürtlenlerin bir kısmını dikti, bunların hepsi birkaç yılda olgunlaştı.

McCollum, genel sertifikasyon sınavında başarısız oldu, ancak kapsamlı okuma alışkanlığına ve standart şiir ezberine dayanarak liseye geçici olarak girmesine izin verildi. Kızların çevresinde çok utangaç olmasına rağmen, genç ve kıdemli yıllarında sınıf başkanı seçildi. O okulun Encyclopædia Britannica’ya aşık oldu, 25 $ (yaklaşık iki aylık kazancı) için bir set satın aldı ve yeni bir baskı satın alana kadar yirmi beş yıl boyunca kullandı. Lisede Unitarian kilisesine katıldı. Gaz lambası olarak geçirilen zamanlarda dahil olmak üzere lise ve koleje geçene kadar çalıştı.

Kolejde bir genç iken, McCollum bilim ve mühendisliğe ilgi duyanlar için kâr amacı gütmeyen bir toplum olan Sigma Xi’ye seçildi. Annesinin umut ettiği gibi, McCollum 1903 yılında Kansas Üniversitesi’nden mezun oldu. Oradayken, doktor olma hayalini bir kenara bıraktı. İkinci sınıfta organik kimyaya ilgi duydu. Üç yılda bitirdiği lisans derecesini 1904’teki masterı takip etti. 1904’te Yale Üniversitesi’nden burs aldı ve tezlerini pirimidinler üzerine yazdı. McCollum doktorası da iki yıl içinde aldı. Thomas Osborne ve Lafayette Mendel ile bitkisel protein ve diyet üzerine çalışan doktora sonrası araştırmacısı olarak bir yıl daha çalıştı. Daha sonra Mendel’in, University of Wisconsin-Madison’da McCollum için, tercih ettiği tarımsal kimyada eğitmen olarak bir pozisyonda çalışmaya başladı.

1907’de Lawrence’da tanıştığı Constance Carruth’la evlendi. Beş çocuğu Donald, Jean, Margaret, Kathleen ve Elsbeth adında beş çocuğu oldu. 1945’te Baltimore’da yaşadığı zaman, kitaplarından birinin diyetisyen ve yazarlarından biri olan J. Ernestine Becker ile evlendi. Hayatı boyunca iki kere boşandı.

A Vitamini Keşfi

1911’e kadar düvelerin bakımından hala sorumluydu ve sıçanlarının bakımı ve beslenmesi için yeni bir gönüllü olan biyokimya öğrencisi Marguerite Davis’e, düştü.  Davis McCollum’un “gıda analizleri için biyolojik yöntem” geliştirmesine yardım etti ve bir dizi makalenin yazarlığını yaptı. Bunlar arasında 1913 yılında “Büyüme Sırasında Diyette Bazı Lipinlerin Gerekliliği” vardı. Fareler saf kazein, karbonhidratlar (laktoz, dekstrin ve / veya nişasta), altı veya yedi tuzdan oluşan bir karışımla beslendi. Bir grup sıçan için karbonhidratların bir kısmına domuz yağı veya zeytinyağı eklediler. 70 ila 120 gün boyunca, sıçanlar büyüdü ve sonra büyümeyi bıraktılar. Dişi sıçanların hala sağlıklı olduklarını gördüler. Dişiler çocuklarını beslemek için yeterli süte sahip değildi. Bu sıçanlara, az miktarda yumurta ya da tereyağı ekleyerek büyüme süspansiyonu aşamasına erişmeleri sağlandı. Sonra, otuz fare normal ağırlığı başarılı bir şekilde yakalayınca önceki yerlerine alındılar. Bu makalede, McCollum ve Davis’in bir süre tam süspansiyondan sonra büyümenin yeniden başlamasını sağlamada neredeyse değişmez bir başarı göstermesi anlamına gelen, normal bir büyüme eğrisine kıyasla zaman içindeki ağırlıklarını gösteren beş sıçan çizelgeleri vardı. Bir grafik, sonuçları yağsız bir diyet için gösteriyordu. Yumurta ya da tereyağının özü olan madde olmadan, farelerin sağlıklı görünseler bile büyümedikleri konusunda ikna olmuşlardı.

Farelerin , “yumurta veya tereyağının eter ekstreleri” ile besleninceye kadar büyümelerinin durduğunu belirttiler. Ayrıca bu besin faktörünü yonca yapraklarının özlerinde ve organ etinde buldular. McCollum’un “faktör A” dediği madde daha sonra A Vitamini olarak adlandırıldı.

Sonunda keşif için kredi alan McCollum ve Davis, gazetelerini Osborne ve Mendel’den üç hafta önce yayınlanmak üzere sundu. Her iki makale de 1913 yılında Journal of Biological Chemistry dergisinin aynı sayısında çıktı.

B Vitamini Keşfi

Beriberi ve cilalı pirinç sorununa bakıldığında, Christiaan Eijkman ve Gerrit Grijns polinöritin nedenini bulmaya çalışıyorlardı. Fakat McCollum’un yaklaşımı, büyümedeki başarısızlık sebebini aradığı için farklıydı. McCollum ve Davis’in sıçan diyetleriyle yaptığı deneyler, Eijkman ve Grijns’in anti-nöritik maddenin 1915’teki suda çözünebilir B (B vitaminleri) ile aynı olduğunu keşfine yol açmıştır. Bulgular, sonuç listesinde 8 numara yer alıyordu. Tereyağının yüzde 20 eklenmesi diğer maddeler sağlanmadıkça herhangi bir büyümeye neden olmaz denildi. Daha sonra B’nin birçok farklı bileşikten oluştuğunu gördüler. 1916’da McCollum ve Cornelia Kennedy alfabetik sıraya göre adlandırdılar.

D Vitamini Keşfi

Johns Hopkins, bir çocuk doktoru olan John Howland ve daha sonra Howland’ın hocaları Edwards A. Park ve Paul G. Shipley ile yaptığı konuşmada, raşitizmin diyet yoluyla indüklenebileceğini keşfetti. McCollum’un 1920’li yılların başında yaptığı araştırmada, farelerin normal bir tahıl diyetiyle beslendiklerinde raşitizm geliştirebileceği bulundu. Onun grubu sıçanlarda 300’den fazla diyet test etti, sonunda morina karaciğer yağının raşitizmi önleyebileceğini keşfettiler. McCollum ve Davis’in A vitamini keşfinden esinlenen Edward Mellanby’nin eseri üzerine McCollum, A vitamininin yok edilmesi için ısıtılmış ve havalandırılarak indüklenmiş rikets karaciğeri yağı ile hayvanları besledi. Petrol artık gece körlüğünü iyileştiremiyordu, ancak raşitizmi iyileştirdi. Sıçanları iyileştikten sonra, alfabeden bir harf olarak yeni vitamin için D ismini seçtiler. Ardından güneş ışığının ve karaciğer yağının raşitizme karşı koruduğu sonucuna ulaştılar. Bunu güneş ışığına sıçrayan fareler ile test ettiler. Kısa bir süre sonra, bir nesil çocuk morina karaciğeri yağıyla büyüdü ve raşitizm neredeyse tamamen ortadan kaldırıldı.