Bilim Adamları Küçük Bir Plastikte ‘Oz Büyücüsü’nü Kodluyor
Bilim adamları, verileri bir polimerin kimyasal yapısında depoladılar, kişisel bir mektubun mürekkebiyle karıştırdılar, postaladılar ve karmaşık bir şifreleme anahtarını ele geçirmeyi ve Oz Büyücüsü’nün bir kopyasının şifresini çözmeyi başardılar.
Mürekkebin kimyasal yapısı içinde bir kuruluş için son derece karmaşık bir şifreleme veya ayrıntılı finansal bilgileri gizleyebildiğinizi hayal edin. Bir casus filminden fırlamış gibi gelebilir ama Austin’deki Texas Üniversitesi ve Massachusetts Lowell Üniversitesi’ndeki bilim adamları yakın zamanda bunun mümkün olduğunu kanıtladılar.
ACS Central Science dergisinde bugün yayınlanan bir makalede, araştırmacılar, 256 bitlik bir şifreleme anahtarını nasıl alıp laboratuvarda sentezledikleri plastiğe benzer bir malzemeye kodlayarak, büyük bir veri setini şifrelemek için yeni bir depolama ortamı oluşturduklarını özetlediler.
UT Austin kimya profesörü ve makalenin ilgili yazarı Eric Anslyn, “Bilgi depolama söz konusu olduğunda, verileri en küçük alanda, dayanıklı ve okunabilir bir biçimde depolamanın yollarını arıyoruz” dedi.
Anslyn, veri depolama tekniklerini kanıtlamak için, UMass Lowell’den James Reuther ve diğer araştırmacılarla işbirliği yaparak, L. Frank Baum’un ‘Oz Büyücüsü’ kitabının bir kopyasını şifreledi. 256-bit şifreleme anahtarının en hızlı bilgisayarlar tarafından bile kırılması neredeyse imkansızdır. Uzun bir monomer zincirinden oluşan, dizi tanımlı polimer adı verilen bir malzemede depolandı. Her monomer, 16 sembolden birine karşılık gelir ve araştırmacılar, yeni geliştirilen tekniklerini kullanarak, doğru sırada okunacak 256 bit bilgiyi kodlayabildiler.
Anslyn’in laboratuvarındaki robotik bir makine, ticari olarak temin edilebilen amino asitleri kullanarak polimer malzemeyi yarattı. Biten polimer, Teksas’ta kişisel bir mektubun mürekkebiyle karıştırıldı, Massachusetts’teki üçüncü bir tarafa postalandı ve daha sonra ekstre edilerek sıvı kromatografi kütle spektrometresi kullanılarak analiz edildi. Analiz, kitabın şifresini çözen şifreleme anahtarını ortaya çıkardı – hepsi ilk denemede gerçekleşti.
Plastik benzeri bir malzemede veri depolamak için birçok potansiyel uygulama mevcuttur. Kuantum hesaplama çağı yaklaşırken, kuantum bilgisayarların standart 8 bitlik şifreleri saniyeler içinde potansiyel olarak kırabilme yeteneği, yeni ve daha karmaşık şifreleme yöntemlerine ihtiyaç duyuyor. Bu yeni buluş, bir notun, bir anahtarlığın veya bir kolyenin moleküler yapısında gizli bir anahtara sahip olma olasılığını yaratıyor.
Bu arada, çevreye zarar veren ve iklim değişikliğinde payı olan veri merkezlerine duyulan ihtiyacı artıran çok miktarda dijital veri ile, veri depolama için yeni alternatifler kritik olarak kabul ediliyor.
Anslyn, “Bu tür bir polimerde ilk kez bu kadar çok bilgi depolanıyor” dedi ve bunun “moleküler veri depolama ve kriptografi alanında devrim niteliğinde bir bilimsel ilerlemeye” işaret ettiğini belirtiyor.
Başka bir UT Austin laboratuvarı, dört sembollü bir sistemde adenin (A), guanin (G), sitozin (C) ve timin (T) kullanarak Baum’un kitabını sentetik DNA’da kodlamak için DNA kullandı. Yeni teknik, bilgi depolama yoğunluğunu çok daha yüksek hale getiren 16 sembole sahiptir.
Anslyn, “Bir düşünün. Bir insan yapmak için gereken tüm bilgiler hücrelerinizden birinde depolanıyor,” dedi. “Ve bu dört sembolle yapılıyor. Bunun üzerinde çalışılacak 16 tane var.”
Kaynak: phys.org
