İmmünoloji Araştırması T Hücre Antijen Reseptörlerinin Tek Başına Çalıştığının Görülmesinden Sonra Değişime Hazır
Fotoğraf : Yaşayan T hücresinin her T hücresi reseptörü (solda) özel bir marker molekülü ile birlikte işaretlenir. Hücrenin alt kısmı oldukça hassas bir mikroskopla görüntülenebilir. [TU Wien]
TU Wien ve Viyana Tıp Okulu’ ndaki araştırmacılar, T-hücre reseptörlerinin, etkili bağışıklık sinyalleri için birbirleriyle etkileşime girmek yerine, tek başlarına hareket ettiklerini bildirmektedirler. Çalışmaları (“Monomerik TCRler Sürücü T Hücre Antijen Tanıma”), Doğa İmmünolojisinde ortaya çıkmaktadır.
“T hücresi antijen tanıması, konjuge antijen sunan hücreye sahip bir T hücresinin temas bölgesi içinde, MHC [majör histo-uyumluluk kompleksi] ile bağlanmış antijenik peptitleri (pMHC’ler) birleştiren T hücresi antijen reseptörlerini (TCR’ ler) gerektirir. Mikromolar TCR: pMHC afinitelerine rağmen T hücreleri, tek bir antijenik pMHC’ye bile yanıt verir ve yüksek antijen duyarlılığını ve tetikleyici sinyallemeyi korumak için daha yüksek mertebeden TCR’ ler kabul edilmiştir. TCR’lerin ve bunlarla ilişkili CD3 alt birimlerinin stokiyometrisini, tek moleküllü parlaklık ve tek moleküllü tesadüf analizi, foton-antibaking temelli floresan korelasyon spektroskopisi ve Förster rezonans enerji transfer ölçümleri yoluyla canlı T hücrelerinin yüzeyi üzerinde sorguladık.” diyor.
“Antijenik pMHC’lerin tanınmasını sağlayan monomerik TCR-CD3 komplekslerini bulduk, bu da tek bir TCR-CD3 kompleksinin sağlam hücre içi sinyallemeyi ortaya çıkarmak için olağanüstü kapasitesinin altını çiziyor.”
Viyana Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden bir İmmünolog olan Johannes Huppa ve TU Wien’den biyofizikçi olan Mario Brameshuber, moleküler düzeyde yaşayan T hücrelerinin yüzeyindeki T hücre reseptörlerini görselleştirmeyi başardı.
Dr Huppa “T hücre tanımanın altında yatan mekanizmalar, bağışıklık sisteminin içsel çalışmalarından ayrılmaz olsa da, bu konudaki anlayışımız hala sınırlıdır” demiştir. Bu küçük yapıları görmek için bir elektron mikroskobunun gerekli olması durumudur. Bununla birlikte, böyle bir mikroskop, sadece bu tür analizler için özel olarak hazırlanan ölü hücreler üzerinde çalışılabilir.
Farklı tekniklerin kombine uygulaması nedeniyle Dr Brameshuber “Ortak girişimimizin benzersiz bir yönü, canlı T hücrelerinde yarı biyokimyasal çalışmalara izin veren özel mikroskopi yaklaşımlarının kullanılmasıdır” diye ekliyor. Özel olarak etiketlenmiş moleküller, ilgili proteini hedeflemek için oldukça hassas moleküler problar olarak görev yapar. Bunun için yeni geliştirilen mikroskopi yöntemleri kullanılır.
Dr. Huppa’nın açıklamalarına göre;
“Bir biyokimyacı olarak, bu her zaman benim büyük bir hayalim olmuştur, çünkü bu kombine deneysel yaklaşım, tüm hücresel bağlamda kısa ömürlü moleküler süreçleri incelememize izin verir, test tüpünde değil, tüm tanımlayıcı bağlamdan çıkarılır.”
Dr. Brameshuber’ in aktardıklarına göre, T hücresinin dış zarı katı bir cilde benzemiyor. “Membran içinde gömülü olan moleküller hareketsiz bir şekilde hareket halindedir. Bu, antijenlere bağlanan reseptörler için de geçerlidir. Sürekli olarak yerlerini değiştirirler.” diye ekliyor.
Sonuç olarak, T hücrelerinin antijenlere karşı duyarlılığının altında yatan mekanizmanın, T hücresi reseptörünün tek bir antijene bağlandığı zaman kollektif olarak sinyal oluşturacak çiftleri veya hatta daha büyük grupları oluşturan T hücresi reseptörlerine bağlı olduğu düşünülmüştür. Ancak, Viyanalı araştırmacıların da gösterdiği gibi, bu varsayım yanlıştır.
Dr. Huppa “T hücresi reseptörü, bireysel bir varlık olarak hareket eden ve antijen bağlayıcı olayları hücre içi sinyale çeviren ince ayarlı bir moleküler makine” diyor. Bu reseptörlerin nasıl çalıştığından önemli dersleri öğrenebileceğini ekliyor. Bunlar sadece akademik anlamda değil, tıbbi uygulamalar için de kullanılabileceğini söylüyor.
Sadece T hücrelerinde hastalığa neden olduğunda neyin yanlış gittiğini ayrıntılı olarak anlayarak, kesin müdahalenin yollarını geliştirebilir, bilim insanlarını vurgulayabilir. Tüm ilgili moleküler süreçlerin temel bilgisi, kanser ve otoimmün hastalıklara karşı etkili yüksek hassasiyetli tedavilerin tasarlanmasına ve ayrıca organ nakillerinin reddedilmesine karşı korunmada daha fazla başarı sağlanmasına olanak sağlayacaktır.
Bilim insanları T hücreleri hastalığa sebep olduğunda neyin yanlış gittiğini anlayabilirlerse, kesin müdahale yolu geliştirebilirler. Sadece T hücrelerinde hastalığa neden olduğunda neyin yanlış gittiğini ayrıntılı olarak anlayarak, kesin müdahalenin yollarını geliştirebilir, vurgulayabilir. Tüm ilgili moleküler süreçlerin temel bilgisi, kanser ve otoimmün hastalıklara karşı etkili yüksek hassasiyetli tedavilerin tasarlanmasına ve ayrıca nakil edilen organların vücut tarafından reddedilmesine karşı korunmada daha fazla başarı sağlanmasına olanak sağlayacaktır.
Kaynak : genengnews.com
