Kurt Alder

Kurt Alder, 10 Temmuz 1902’de Yukarı Silezya’nın Königshütte şehrinde dünyaya geldi. Çocukluk ve okul yılları bu endüstri çevrelerinde geçti, ancak Birinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden sonra siyasi koşullar nedeniyle evinden ayrılmak zorunda kaldı.

1922’de Berlin Üniversitesi’nde kimya okumaya başladı ve daha sonra Kiel’de doktora derecesini Nobel Kimya Ödülü veya siklik organik bileşiklerin sentezinde yaygın olarak kullanılan dien sentezi ile aldığı bu çalışmaları sürdürdü. Alder’in O. Diels bünyesinde üzerinde çalıştığı doktora tezi, 1950 “Azoester reaksiyonunun nedenleri üzerine” Über die Ursachen der Azoester-reaktion başlıklı tez çalışmasıydı.

1930 yılında Alder, Kiel Üniversitesi Felsefe Fakültesi tarafından kimya okuyucusu seçildi; 1934 de öğretim üyeliğine terfi etti. Alder, 1936’da Kiel’i I.G. Farben-Industrie’nin bilim laboratuvarlarındaki bölüm başkanlığına getirmek için Leverkusen’deki çalışmalarında sentetik kauçuğun hazırlanması ve yapılandırılması üzerine çalıştı. Bu eserle, daha önceki bazı görüşlerini yeniden canlandırıldı ve teşvik edildi.

1940 yılında Köln Üniversitesi Deneysel Kimya ve Kimya Teknolojisi Başkanlığına atandı ve aynı zamanda Kimya Enstitüsü Müdürü oldu. 1944’de Berlin Üniversitesi’nden, 1950’de ise Marburg Üniversitesi’nden davet aldı ancak ikisini de reddetti.

1940’lı yıllarda Köln’deki koşullar bilimsel araştırmalar için uygun olmasa da, Alder orijinal çalışmasına sistematik olarak devam etmeyi ve hatta gelecekteki gelişmeler için belirleyici olan ilişkileri keşfedebildi. Bunlar, dien sentezinin en önemli olduğu saf katkısal işlemlerden ikame işlemlerine geçişle karakterizedir. Bu araştırmaların amacı, ekleme ve yerine koyma arasında var olan ikiliğin analizi ve ortadan kaldırılmasıydı. Bu çalışmalar geniş bir alanı kapsıyor ve ayrıca moleküler oksijenin doymamış substratlara reaksiyonunu da içeriyor.

Sıklıkla Diels-Alder reaksiyonu olarak adlandırılan sentetik metot, dienlerin (bileşikler Konjüge doymamışlık, yani bitişik karbon atomlarındaki çift bağlar) dienofillere (yakındaki karbonil veya karboksil grupları tarafından aktive edilen çift bağa sahip bileşikler) dönüştürülür. Basit bir örnek, butadient’in maleik anhidrite eklenmesidir.

Bu türün birkaç reaksiyonu 30 yıldan fazla bir süredir bildirilmiş olmasına rağmen, Diels ve Alder tepkinin yaygın ve genel niteliğini teyit etmiş ve daha sonra sonuçlarının geliştirilmesine yaşamlarının büyük bölümünü geçirmişlerdir. Bu tür reaksiyonların meydana gelme kolaylığı ve adüktün yüksek verimi hususunda özel dikkat gösterdiler.

Daha önceki çalışmaları, bir p-kinon (II) ‘ye siklo pentadient (I) ilave edilmesini içeriyordu. Bu reaksiyonun (III) ürününün doğası, 1893’te Walter Albrecht tarafından hazırlandığı andan itibaren tartışmalara neden oldu. Diels ve Alder, azoester’e tekabül eden Siklo pentadient ilavesi kullanılarak (IV), Albrecht’in bileşiğinin yapısını doğru olarak tespit edebildiler. (Azoester’in Alder’in doktora tezinin konusu olduğu hatırlatılacaktır.) İki araştırmacı, azoester ve p-kinonun yanı sıra maleik, sitrakonik ve ikili bağlardaki çift bağlarla siklopentadien reaksiyonu elde edebildiklerini göstermiştir. Itakonik asitler. Ayrıca adüktün daima altı – elemanlı bir halka olduğunu gösterdiler, ilaveten dienofilin çift bağ ile dienin 1 ve 4 konumlarındaki karbon atomları arasında yer aldı.

İlk başta Diels ile birlikte ve daha sonra bağımsız olarak kendi öğrencileri ile birlikte Alder, dien sentezinin genel deneysel koşullarını ve sentetik amaçlar için metodun genel kapsamını inceledi. Özellikle güçlü bir stereokimyacıydı ve dien ilavesinin cis konfigürasyonlu çift bağlarda olduğunu gösteriyordu. Nobel ödül toplayıcılarına, tepkime katılması gösterilen, çok farklı yapılardan oluşan ve bir düzineden fazla din tipi dinledi. Benzer şekilde, çift bağın yakındaki karbonil, karboksil, siyano veya nitro grupları tarafından düzgün bir şekilde aktive olması koşuluyla, reaksiyonun dienofiller açısından da eşit derecede genel olduğunu gösterdi. Bu gibi düzgün bir şekilde yerleştirilmiş aktive edici gruplara sahip olmayan doymamış bileşikler bir ilave reaksiyonuna katılamazlardı. Çalışılan bileşiklerin çoğu Alder laboratuvarında ilk kez hazırlandı. Diels-Alder reaksiyonu yapısal araştırmalarda da yararlı oldu, çünkü eşlenik çift bağların saptanması için analitik bir yöntem sağladı.

Kurt Alder’in araştırmaları, çoğunlukla Justus Liebig’in Annalen der Chemie, Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft ve Angewandte Chemie’de yayınlanan 150’ye yakın bildirisinde anlatıldı.

Alder, çalışmalarını kabul ettirerek 1938’de Alman Kimyagerleri Derneği’nden Emil Fischer Anma Madalyasını aldı. Aynı yıl Kaiserlich Leopold’a üye oldu.-Karol-Deutsche Akademie der Naturforscher (İmparator Leopold.-Karol .- Alman Doğal Felsefe Akademisi) Halle’de. Köln Üniversitesi Tıp Fakültesi, 1950 yılında Alder’de fahri diplomasını aldı ve 1954’te Salamanca Üniversitesi fahri doktorasını aldı.