Bakteriyel Enzim Tarafından Üretilen Yeni Biyobozunur Polimer
Polisakkaritler adı verilen şeker dizileri, Dünya’da en bol bulunan biyopolimerlerdir. Çok yönlü ve çevre dostu özellikleri nedeniyle, bu moleküller sonunda bazı plastiklerin yerini alabilir. ACS Central Science’da rapor veren araştırmacılar, biyopolimer kitine benzeyen yeni bir polisakkarit türü yapabilen, önceden bilinmeyen bir bakteriyel enzim tanımladılar. Yeni molekül biyolojik olarak parçalanabilir ve ilaç dağıtımı, doku mühendisliği ve diğer biyomedikal uygulamalar için faydalı olabilir.
Polisakkaritler organizmalarda birçok rol oynar ve biyolojik olarak uyumlu ve biyolojik olarak parçalanabilir olduklarından, bu moleküller çok çeşitli terapötikler için umut verici taşıyıcı malzemelerdir. Zincirdeki tek tek şeker moleküllerinin kimliği ve birbirine bağlanma biçimleri, onların farklı şekillerde işlev görmesini sağlar. Glikozit fosforilazlar olarak bilinen enzimler, reaksiyon koşullarına bağlı olarak belirli polisakkaritleri parçalayabilir veya yenilerini oluşturabilir. Örneğin, böyle bir enzim, eklembacaklıların dış iskeletlerinin ve mantar hücre duvarlarının ana bileşeni olan kitini yapar. Stephen Withers ve meslektaşları, yeni tip polisakkaritler oluşturabilecek, daha önce bilinmeyen, doğal olarak oluşan enzimlerin olup olmadığını merak ettiler.
Araştırmacılar, genomik verileri ve aktiviteye dayalı taramayı kullanarak, laboratuvar hücre kültürlerinin ortak bir kirleticisi olan Acholeplasma laylawii adlı bakterilerden bir glikozit fosforilaz enzimi tanımladılar. Ekip, enzimi eksprese edip saflaştırarak, acholetin adını verdikleri yeni bir polisakkarit türü sentezleyebileceğini keşfetti. Yeni biyopolimer, bileşim olarak kitine ve biyofilm oluşturan bir polisakarite benzer ancak şeker molekülleri, bu bilinen biyopolimerlerden farklı bir şekilde birbirine bağlanmıştır. Ekip, A. laylawii‘nin hücre zarının korunmasında rol oynayabileceğinden şüphelendikleri glikozit fosforilazın kristal yapısını belirledi. Bu nedenle, araştırmacılar enzimi yeni biyopolimeri yapmak için kullanmanın yanı sıra bakteri ile hücre kültürü kontaminasyonunu önlemek için enzimi hedefleyebilirler. Araştırmacılar, Acholetinin yeni bir biyouyumlu, biyolojik olarak parçalanabilen malzeme türü olarak geniş kapsamlı bir potansiyele sahip olduğunu söylediler.
Kaynak: technologynetworks.com
